محمد نظری زندانی سیاسی کرد کە ٢٤ سال است بە اتهام عضویت در یکی از احزاب کردی در زندان بسر می‌برد و اینک بیش از ٨٠ روز است دست بە اعتصاب غذا زدەاست با انتشار نامەای گفتەاست خواستار آزادی و یا مرخصی نیست، بلکە خواهان اجرای قانون است. وی برغم شرایط بسیار وخیم جسمانی تصریح کردە است تا تحقق خواستەهایش بە اعتصاب پایان نخواهد داد.
این زندانی سیاسی دربند در زندان رجایی‌شهر کرج کە از قدیمی‌ترین زندانیان کرد محسوب می‌شود در رنج نامەی خود با اشارە بە شرایط سخت زندان، بی‌عدالتی‌ها و همچنین برخورد ناشایست و خشن زندانبانان نوشتەاست:
بی‌کس‌ترین زندانی این شهرم! شهری که با نام زندانش عجین شده است، با عجایب، شهری که ٨١ روز از اعتصابم می‌گذرد اما هیچ گوش شنوا و دست یاری دهنده‌ای از آن برای من نمانده است.
محمد نظری هستم، ٢۴ سال است که در پشت میله‌های زندان از مهاباد و ارومیه تا همین زندان رجایی شهر و هر روز بی‌کس‌تر از روز پیش و تنهاتر شده‌ام. پدر و مادر و برادرم رهسپار گورستان بوکان شده‌اند و جز شما مردم کسی را ندارم. ٨١ روز از اعتصابم می‌گذرد. اعتصابی برای خواسته‌ای ساده. خواسته‌ام نه آزادی و نه مرخصی بلکه اجرای قانون است. قانونی که با اجرای آن ۴ سال و نیم پیش باید آزاد می‌شدم ولی دستهای نامریی قدرت و امنیت از اجرای این قانون (مواد ١٠و ٩٩ و١٢٠و ٧٢٨ از قانون مجازات اسلامی جدید) درباره من جلوگیری می‌کنند. حال پس از ٢۴ سال زندان و در عین تنهایی و بیکسی هیچ راه دیگری جز اعتصاب برایم نمانده است.
در بخش دیگری از این رنج نامە خطاب بە مردم می‌گوید کجائید مردم؟
مرا به خاطر بی‌کسی‌ام به حال خود مگذارید. فرق من با آرش صادقی که بیش از ٧٠ روز گرسنگی کشید در چیست جز این‌که که او پدر و همسری داشت و شما مردم را، اما من هیچ کسی ندارم. پدر، مادر و برادرم که سال‌هاست در گورستان بوکان خوابیده‌اند و مرا اگر دست یاری گری باشد شمایید که تنها تکیه گاه و امیدم هستید.
