دختر دستانش را لای موهایش کشید و انها را از روی صورتش کنار زد. موهای بلندش زیبایی خاصی به او داده بود. اما نگاه مصمم او به روبرو نشان از ان داشت قصد ندارد با کسی هم کلام بشود… از او پرسید اهل کجا هستی؟ دخترک با همان نگاه جدی جواب داد؛ من کرد هستم … اهل کردستان… ناگهان با تعجب گفت؛ اها میدانم میدانم… همان دخترهایی که سرباز هستند… نمیترسند… میدونم. دیدم چطوری میجنگند اونها واقعا شجاع ترین زنهای دنیا هستند… ناگهان دختر سرش با تایید تکان داد و گفت؛ بله ما همان زنهای کرد هستیم….و برق غرور در نگاه دختر موج میزد….
شاید این گفتگو برای اکثر زنان کرد اشنا باشد.اکثر زنان کرد این تجربه را داشته اند که با چنین برخوردی روبرو شده باشند. و هر جا میروند فقط با گفتن اینکه من یک زن کرد هستم فورا از انها به عنوان زنان شجاع و نترس نام میبرند. در هر منطقه و مکانی … و اما این ریشه در کجا دارد.
شاید بهتر باشد اشاره ای کوتاه به انچه تاریخ مبارزات علمی و نظامی برخی از این زنان است داشته باشیم. زنان کرد در تاریخ همیشه نام و نشان مشخصی داشتند در این باره میتوانیم به مواردی تاریخی اشاره کنیم. یکی از این زنان ملکه ماندانا شاهزاده ماد دختر استیاگ شاه کرد بود که باعث رابطه میان سلسله بزرگ پادشاهی مادها با قوم پارسی شد. نمونه ای دیگر از این زنان زهره خاتون ایوبی دختر ملک عادل ایوبی بود. از مهمترین اعمالی که این بانوی کرد انجام داد بنای مدرسه معادلیه در دمشق بود. که تا اخر عمر هزینه معلمان و دانش اموزان مدرسه را ایشان پرداخت میکردند.
اما از زنان دوران معاصر میتوان به بزرگ بانو ماه شرف بانو یا مستوره کردستانی یا مستوره اردلان نام برد. مستوره اردلان یکی از شاعران و ادیبان کرد و اهل شهر سنندج بود که در یکی از خانواده های بزرگ و فرهیخته کردی به دنیا امد و پرورش یافت. مستوره اردلان در ادب و علم چه در دوره خود و چه زمانهای بعد از خود زبان زد شد او تنها زنی است که رساله فقهی درباره امور زنان به رشته تحریر دراورده است. وی تاریخ نگاری متبحر و شاعری خوش ذوق و چیره دست بود که در اصول شاعری به زبان کردی و فارسی مسلط بود.
از دیگر زنان نام اشنای دیار کردستان٫ بانوی پاک دامن مینا اسکندری اهل مهاباد را میتوان نام برد. او که از خانواده بزرگ حاجی بگ و از عشیره های بزرگ و اصیل مهاباد بود بعد از ازدواج با بزرگ مرد تاریخ کردستان٫ پیشوا قاضی به نام مینا قاضی مشهور شد. در اثنای تاسیس جمهوری مهاباد٫ بانو مینا اتحادیه زنان دموکرات را ایجاد کرد و خود ایشان به عنوان مدیر و سرپرست٫ مسولیت این اتحادیه را به عهده گرفت. که این کار در زمان خود حتی در دوره رضا شاهی کاری بی نظیر بود. در دورانی که تمام مردان و زنان تحت سلطه سلطنت یک شخص بر ممکلت قرار داشتند زنان کوردستان تحت یک سیستم دموکراسی مسولیت های بزرگی را متقبل شده بودند. بانو مینا با استبداد رضا خانی مبارزه کرد و زنان را تشویق به بیرون امدن از خانه و کسب علم و مبارزه با واپسگرایی میکرد. بعد از شهادت پیشوا قاضی به دست رضا پهلوی٫ بانو مینا و فرزندانش به راه ان بزرگوار ادامه دادند. در نهایت با روی کار امدن جمهوری اسلامی و دوران انقلاب در ایران زمینه را برای فعالیت مناسب دیدند. اما دیری نپایید که حکومت جدید اسلامی ایران دشمنی خود را با کردها اشکار کرد و صدها زن و مرد کرد ازادی خواه را به کام مرگ کشانید. و باز هم این خانواده و شخص بانو مینا هدف قرار گرفت. بانو مینا با وجود سن زیاد توسط حکومت اسلامی ایران به زندان افتاد و رنج زندانی شدن را نیز به جان تحمل کرد تا نشان دهد زن کرد هیچگاه در برابر هیج ظلمی سر فرود نخواهد اورد.
سوابق بی نظیر مبارزات زنان کرد فقط به این دوران ختم نمیشود. چند روز گذشته روزهای غم انگیز و پر از التهابی برای همه ازادیخواهان راستین بخصوص زنان مبارز راه ازادی بود. مادرانی که مادری کردند. خواهر بودند و برای پدرانشان دخترانی دلسوز. در دنیای که سرگرمی زنان جز خودنمایی و مشغول شدن با زرق و برقهای بی فایده دنیایی نیست٫ شیر زنان کرد راه دیگری را برای ادامه زندگی انتخاب کرده اند که راه نجات نسلهای اینده و مبارزه با به بردگی کشیدن زنان است.
شهیان والا مقام بانو سهیلا قادری و بانو نسرین حداد٬ نمونه های دیگر از اثبات به حق شجاعت و درایت زنان کرد است٫ که انقدر قدرت و توان انان بر حکومت اسلامی اشکار شده بود که در نهایت دست به قتل ناجوانمردانه انان زدند. بله این تنها نشانه از ترس اشکار دشمنان از افکار پیشرو این زنان و قدرت نفوذ کلام انان بود که هیچ راهی را جز خاموش کردن صدای بر حق انان برای ستمکاران ضد بشریت نگذاشته بود.
یاد و خاطره تمام شهیدان زن را گرامی میداریم که مبارزه و مرگ انان تنها از عشق وافر به وطن و فداکاری بی دریغ انان سرچشمه میگرد. زنانی که پا به پای مردان در کوها جنگیدند. سرما و گرما را تحمل کردند اما باز هم دم نزدند و گرمای وجود خود را نثار پدر و شوهران و برادران خود کردند و شیره جان خود را نثار فرزندان و اب و خاک کردند. شاید هیچ کس هرگز از انها نپرسیده باشد که ایا شما نیز غمی دارید؟ اما همه مادران ما با سکوت به ما لبخند زدند و ما همیشه اطمینان داشتیم وقتی انان لبخند رضایت دارند همه چیز خوب است. اما انان در خلوت خود شجاعانه ایستادگی کردند و نگذاشتند که ما اشکهای انان را ببینیم. یاد و خاطره تمام مادران شهدا را گرامی میداریم که شجاعانه در برابر چوبه دار مرگ جگر گوشه هایشان را نظاره کردند و دم بر نیاوردند تا نشان دهند زنان کرد هرگز نخواهند شکست. شما میتوانید جسم ما را در هم بشکنید اما روح ما شکست ناپذیر است. چون ما فرزندان این سرزمین هستیم و تا روزی که نسرین ها و سهیلاها در این اب و خاک وجود دارد هیچ موشک و تیر و ترکشی ما را به عقب نخواهد راند. راه سرخ فرمانده سهیلا و استاد نسرین تا ابد ادامه خواهد داشت.
