سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید پنهان کردن سرنوشت هزاران مخالف سیاسی کشته‌شده در جریان اعدام‌های سال ۶۷ توسط مقام‌های جمهوری اسلامی، ادامه جنایت علیه بشریت است.
عفو بین‌الملل در گزارشی که عنوان آن “رازهای آغشته به‌خون: چرا کشتار سال ۱۹۸۸ در ایران ادامه جنایت علیه بشریت است”، از سازمان ملل متحد خواسته برای انجام تحقیقات در مورد ناپدیدشدن‌ها و اعدام‌های سال ۱۳۶۷، یک سازوکار تحقیقاتی مستقل تشکیل دهد.
اعدام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، از جملە جنایات کم‌سابقەی جمهوری اسلامی ایران است کە طی آن قریب بە ٥ هزار تن از زندانیان سیاسی پس از یک محاکمەی فرمایشی از سوی هیأتی کە خمینی برای این کار تشکیل دادەبود بە قتل رسیدند. زندانیان در زندان‌های اوين و گوهردشت کرج و زندان‌های مشهد، شيراز، اهواز و ارومیە برخی ديگر از شهرهای ايران اعدام شدند. دو سال پیش شماری از فعالان به گزارشی از سازمان عفو بین‌الملل اشاره کرده بودند که بنا بر آن دست‌کم ۴۴۸۲ مرد و زد در فاصله دو ماه “ناپدید شدند”.
سازمان عفو بین‌الملل، سی سال پس از این اعدام‌ها، در گزارش ۲۰۰ صفحه‌ای خود به این موضوع یعنی “پنهان‌کاری” در زمینه رخدادها نیز پرداخته‌است.
به گفته فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات این نهاد مدافع حقوق بشر گزارش تازه نوری‌ست بر “شبکه‌ای از انکار و تحریف” که مقام‌های جمهوری اسلامی در مورد اعدام‌های ۶۷ بیش از ۳۰ سال است، داخل و خارج از ایران ارائه کرده‌اند، تا حقیقت پنهان باقی بماند.
وی گفته است “این واقعیت که مقام‌های ایرانی از پذیرفتن کشتارهای دست‌جمعی خودداری می‌کنند، به خانواده کشته‌شدگان نمی‌گویند چرا و چگونه بستگانشان را کشته‌اند، پیکر آن‌ها را شناسایی نمی‌کنند و بر نمی‌گردانند… به این معنی‌ست که این جنایت علیه بشریت همچنان ادامه دارد”.
