انجمنهای حامی محیط زیست ایران!
مردم شریف کردستان!
دوستداران و حامیان محیط زیست!
همگان بر وضعیت کنونی و تغییرات اقلیمی جهان آگاهند؛ سالانه کنفرانسهایی در سطح بین المللی جهت حل این بحران برگزار می شوند، بیانیه صادر می کنند، یکدیگر را ملزم به پایبندی حفاظت از محیط زیست می کنند و بر این امر واقفند که علت اصلی گرم شدن کره زمین عوامل انسانی می باشد!
ایران در منطقه ای خشک و نیمه خشک این کره خاکی قرار گرفته است. بیشتر از هر مکانی در معرض خطر تغییرات آب و هوایی قرار دارد و این امر وظیفه حفاظت از آن را بر مردمانش دو چندان کرده است. بگونەای کە کارشناسان هشدار داده‌اند ، تا سال 2030 بیشتر از دوازدە استان ایران بە دلیل خشکی و بی آبی مطلق قابل زندگی نبوده و به دلیل مهاجرت خالی از سکنه خواهند شد! ایران یکی از پر مصرفترین کشورهای جهان در زمینه آب است و بیشترین مصرف آب نیز به بخش کشاورزی تعلق گرفته است.
نبود مدیریت مناسب در زمینە بهرە برداری از منابع طبیعی و خصوصی سازیهای نامسئولانه، اثرات مخربی را به تالابها، کوهستانها، رودخانه ها، جنگلها و منابع آبی زیر زمینی وارد نموده است.
از اثرات و دست اندازیهای جبران ناپذیر می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
خشک شدن دریاچەهای هامون و ارومیە، خشک شدن چندین تالاب، ساختمان سازی و ایجاد کارخانەهای متعدد در جنگلهای شمال، انتقالات بین حوضه‌ای آبهای جاری کشور، جاده کشی در دل جنگلهای کردستان و کوهستانهای آن، ایجاد تونلهای جاده ای و انتقال آب که باعث خشک شدن چشمه های آب می شود، توزیع فراوان اسلحه شکاری به مردم، واگذاری مراتع جهت توسعه بخش کشاورزی، سد سازیهای فراوان طوری که نوع نگاه شرکتهای مربوطه تنها درآمد حاصله از آنهاست!، تولید ماشینهای داخلی بدون استانداردهای زیست محیطی، تخصیص کمترین بودجه و نیروی انسانی به سازمانها و ارگانهای مربوط به حفاظت از محیط زیست و بسیاری از عملکردهای غیر کارشناسی دیگر که از طرف دولت انجام می گیرند، مسبب اصلی آنچه بر محیط زیست ایران وارد آمده، بوده است.
همین امر و ناآگاهی مردم نیز در خصوص چگونگی و اهمیت صیانت از محیط زیست خود، فعالان و دلسوزان را مخصوصا در کردستان بر آن داشته است که جهت جلوگیری از تخریب محیط زیست، آگاهی بخشی، ایجاد بسترها و راهکارهای مناسب جهت حفظ و ایجاد محیط زیستی سالم برای خود و آیندگان در قالب انجمن و تشکلهای مدنی گامهای عملی بردارند. اگر چه شکل گرفتن انجمنهای زیست محیطی به دلیل شکاف بین مردم و حکومت، بد مدیریتی و بحرانهای موجود بودە است ولی آنچه مشهود است بعضی از مسئولین به جای همکاری و ایجاد تشکلهای صنفی و مدنی، در راستای سرکوب و ارعاب انجمنهای فعال نیز گام برمیدارند. وجود این انجمنها جهت تحقق جامعه ای باز، لازمه هر جامع‌ای می باشد و دولت به عنوان صاحب قدرت، بدون وجود آنها توان مدیریت و فرهنگسازی در زمینه های زیست محیطی را نخواهد داشت.
اخیرا در سراسر ایران، خصوصا در استانهای کردنشین فشارها بر انجمنهای زیست محیطی و فعالان مدنی رو به افزایش است و حوزەی فعالیتهایشان محدودتر می‌شود. “انجمن محیط زیست ولات” بوکان توسط شهرداری و فرمانداری این شهرستان جهت بستن دفتر انجمن تحت فشار قرار گرفته است و دفتر “انجمن محیط زیست چل چمه” شهرستان دیواندره به تعطیلی کشانده شد! فشارها بر این انجمنها و اعضایشان نه تنها به حل بحران کمک نمی کند، بلکه دست مافیای جنگل، سد سازیها و زمین خواران را بازتر و شکاف بین مردم و دولت را بیشتر می‌کند.
انجمنهای محیط زیستی زیر ضمن اینکه خواستاریم دولت و ارگانهای مربوطه به جای فشار و تهدید، با این انجمنها همکاری لازم را داشته باشند، حمایت و پشتیبانی خود را از ” انجمن حامیان محیط زیست ولات” بوکان و ” انجمن محیط زیست چلچه مه” دیواندرە اعلام میداریم و امیدواریم کە با وجود تمامی مشکلات در این راە سبز، کوشاتر از قبل بە فعالیتهای خود ادامە دهند.
1. انجمن حامیان محیط زیست پیرانشهر
2. انجمن حامیان محیط زیست (ژینکۆ) اشنویە
3. انجمن ژیانەوەی سرووشت جوان مهاباد
4. انجمن حامیان محیط زیست گوێگجەلی
5. انجمن ادبی ادب
6. آموزشگاه زبان کوردی ” بەیان”
7. تشکل حامی کودک ـ برای کودک
8. انجمن حامیان محیط زیست “ژیانە سەوز” سقز
9. انجمن سبز چیا ـ مریوان
10. انجمن ژینگەیار سنندج
11. انجمن حمایت از حیوانات بی پناە بوکان زیستن
12. جمعیت شیدای سبز لیلاخ
13. انجمن محافظان شاهوی کامیاران
14. انجمن حمایت از کانی بل
15.انجمن شنە نوژین کردستان
16. انجمن ژیوای پاوە
17. حامیان محیط زیست ثلاث باباجانی
18. انجمن حامیان محیط زیست نیشتمان
19. انجمن شنەی پیروی موچش
20. انجمن کارێزە سرابمقامیش
21. انجمن حامیان محیط زیست پاژین ـ بانە
22. انجمن زیست محیطی چرۆی سبز – قروه
23. انجمن تریفە هورامان
24. انجمن تخصصی محیط زیست ژیوان
