روستای زرده در صبحگاه روز ۳۱ تیر ۱۳۶۷، چند روز پس از اعلام آتش‌بس و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی، به وسیلهٔ پنج بمب‌افکن عراقی مسلح به بمب‌های شیمیایی مورد حمله قرار گرفت.
در آن روز درروستای زردە کە یکی از مراکز اصلی آیین یاری ملت کرد است
۲۷۵ نفر از مردم که برای برگزاری جشن در محل بارگاه حضرت داوود و بابایادگار گردآمده بودند، جان خود را از دست دادند و ۱۱۴۶ نفر زخمی شدند.
جمعیت زرده در ٣١ سال پیش ۱۷۰۰ نفر بوده‌است. روستایی کە مرکز آیین یاری است و مقبرەهای حضرت داوود و بابایادگار در آنجاست و در ٣١ سال پیش در چنین روزی، مردم از شهرها و روستاهای اطراف برای زیارت و برگزاری جشن آیینی بە این منطقە رفتە بودند کە مورد حملەی هواپیماهای رژیم بعث قرار گرفتند.
تعدادی از بمب‌ها با فاصله اندکی در انتهای روستا فرود آمدند، اما یکی از بمب‌ها بر روی چشمه آب این روستا فرود آمد و افرادی که از آب آن استفاده کردند دچار عوارض وخیمی شدند.
در همین روز، همزمان با زرده، روستاهای نساردیره، نساردیره سفلی و شاهمار دیره از توابع شهرستان گیلانغرب، شیخ صله از توابع شهرستان ثلاث باباجانی، دودان از توابع شهرستان پاوه و روستای باباجانی از توابع شهرستان دالاهو نیز مورد حمله شیمیایی مشابهی قرار گرفتند.
با گذشت ٣١ سال از رسانه‌ای شدن بمباران شیمیایی زرده هنوز هیچ تغییری در این روستای محروم ایجاد نشده است.
یکی از دلایل محرومیت و عدم توجە بە ساکنان این منطقە علاوە بر کرد بودنشان، همان اعتقادشان بە آیین یاری است کە سبب تبعیض مضاعف از سوی دولت مرکزی بە آسیب‌دیدگان این بمباران شیمیایی است.
شیرمحمد کرمی رئیس شورای سابق زردە در گفتگویی با خبرگزاری حکومتی ایسنا در سال ٩٥ گفت: چون مردم اطلاع چندانی از بمباران شیمایی و عوارض آن نداشتند به مراکز درمانی مراجعه نکردند و به همین دلیل پرونده برای جانباز شیمیایی شدن ندارند.
وی یادآوری کرد: ما می‌دیدیم که پرندگان از هوا می‌افتند و حیوانات تلف می‌شوند، اما دلیلش را نمی‌دانستیم تا اینکه متوجه بمباران شیمیایی شدیم.
کرمی بیان می‌کند: اگر آن زمان مثل امروز گوشی‌های موبایلی وجود داشت که فیلم بگیرد عمق فاجعه ثبت می‌شد که از هر خانواده چندین نفر با همان لباسی که به تن داشتند خاک شدند.
وی در این گفتگو یادآوری کردە است کە اثرات این بمباران هنوز هم در زرده وجود دارد و در آن سال ٩٨ نفربر اثر سرطان خون از جان‌باختە و ٤٠ مورد هم سقط جنین ثبت شدە است، بسیاری از افراد هم درگیر انواع معلولیت‌ها هستند.
به گفته رئیس شورای روستای زرده، هنوز هم هر سال ٢٠ نفر در این روستا به دلیل سرطان ریه می‌میرند.
وی در ادامه از اینکه این روستا همچنان مظلوم و محروم است یاد کرد و گفت: با گذشت این‌همه سال، هنوز تغییری در روستای ما ایجاد نشده و هیچ امکاناتی در اختیار نداریم.
گفتنی است مردم این روستا نه تنها از سهمیه جانبازی برخوردار نیستند، بلکه حتی یک دفترچه درمانی برای کاهش هزینه‌های دارو و درمان هم ندارند.
زردە هم همچون سردشت هیروشیمای دوم کردستان بود اما جایی ثبت نشد.
