ورزشکاران و علاقمندان بە ورزش کوهنوردی، روز گذشتە، برای گرامیداشت یاد کوهنورد کرد اهل نقدە، محمد اوراز بر قلەی کوە بابوس در بانە گرد هم آمدە و علی‌رغم فشارهای نهادهای امنیتی یاد این اسطورەی کوهنوردی را گرامی داشتند.
اوراز سال ۱۳۶۷ در اولین تجربهٔ پیش از ورود به دنیای حرفه‌ای کوهنوردی گروه قندیل را بنا نهاد و بعد از آن فعالیت‌های خویش را در گروه کوهنوردی سامرند شهرستان نقده ادامه داد تا بالاخره در سال ۱۳۷۳ به همراه جمعی از پیشکسوتان این رشته در سطح شهرستان گروه کانون کوهنوردان نقده را تأسیس کرد.
سال ۱۳۷۶ برای اولین بار پس از فراخوان فدراسیون کوهنوردی در اردوهای آماده‌سازی تیم ملی جهت اعزام به قلل گاشربروم ۲ و راکاپوشی در کشور پاکستان شرکت نمود و موفق به عضویت در تیم اعزامی به قله راکاپوشی با ارتفاع ۷۷۸۸ گشت. در همان سال به اتفاق ۶ نفر از دوستان و اعضای تیم موفق به صعود این قله شد و اولین تجربهٔ هیمالیانوردیش را با موفقیت پشت سر نهاد. سال ۱۳۷۷ را می‌توان نقطه عطف تاریخ زندگی محمد اوراز دانست. در این سال وی به همراه سه نفر از اعضای تیم ملی کوهنوردی ایران توانست به قلهٔ اورست، بلندترین قله جهان صعود نماید. به این ترتیب وی به عنوان اولین صعودکنندهٔ تیم ملی ایران به قله اورست شناخته شد.
سال ۱۳۸۲، هنگام صعود به قله گاشربروم ۱ در پاکستان، محمد اوراز به همراه مقبل هنر پژوه بر اثر سقوط بهمن بە شدت آسیب دید و پس ٢٠ روز در بیمارستان شفا در اسلام‌آباد پاکستان در گذشت.
محمد اوراز از معدود کوهنوردانی بودە کە توانایی سعود بە قلل بالای ٨٠٠٠متر، بدون استفادە از کپسول اکسیهن را داشتە است.
لازم بذکر است کە حاضرین در مراسم گرامیداشت محمد اوراز، با خواندن سرودها و نطق‌های حماسی یاد این ورزشکار کرد را گرامی‌داشتە و بە رژیم ثابت نمودند رزندان خود را فرامش نکردە و هموارە یاد و خاطرات آنان را در هر شرایطی گرامی خواهد داشت.
