مستٲجران زلزله‌زده که در کانکس مستقر هستند با اولتیماتوم شهرداری فقط ۴۸ ساعت فرصت دارند یک سرپناه برای خود بیابند.
البته به آنها وعده‌هایی هم در مورد تأمین زمین برای مستأجران داده شد، اما پس از گذشت قریب به سه سال تا به حال این وعده‌ها عملی نشده است؛ درد آوارگی و تلخی بی‌خانه و کاشانگی هنوز هم بر کمر بسیاری از شهروندان سرپل ذهابی سنگینی می‌کند.
آنها می‌گویند جایی نداریم برویم و توان رهن و اجاره هم نداریم حتی اگر شهرداری کانکس‌ها را هم جمع کند، مجبوریم جای دیگری چادر برپا کنیم و زیر آن زندگی کنیم.
این در حالیست کە حکومت نە تنها پس از گذشت قریب بە سە سال از زلزلەی این استان، اقدامات مٶثر و درخوری برای مردم این منطقە انجام ندادە؛ بلکە بر مشکلات آنان نیز افزودە است.
لازم بە یادآوری است کە اگر تشکلات مدنی و مردم‌نهاد کوردستان نبود، وضعیت این مردم بە مراتب بدتر از وضعیت کنونی آنان بود، در اوایل رخداد مذکور مردم سراسر کوردستان در اقدامی بی‌نظیر و کم‌سابقە بە کمک زلزلەزدگان شتافتند.
