زندانیان سیاسی در زندان سنندج با وضعیت بسیار دشواری دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
زندان سنندج با ده بند و تراکم بالای جمعیتی زندانیان در آن موجب مشکلات بسیاری در دسترسی زندانیان به امکانات پزشکی و ورزشی شده و با وجود مشکلات عدیده ای همچون گسترش مواد مخدر، فشار بر فعالین و زندانیان سیاسی بازداشتی و یا در حال تحمل حبس در آن بسیار شدید است.
در زندان سنندج زندانیان بدون توجه به نوع جرائم ارتکابی شان در کنار هم قرار داده میشوند. زندانیان زیر ۱۸ سال و بالای ۱۸ سال را در اتاق های زندان در کنار هم قرار می دهند و همچنین زندانیان سیاسی را هم به جهت وارد آوردن فشار در کنار زندانیان خطرناک و شرور قرار می دهند.
همچنین با این که در زندان درمانگاهی وجود دارد اما دسترسی زندانیان به آن مستلزم مراحلی پیچیده از جمله نام نویسی و تحمل چندین روز انتظار است. بارها مواردی مشاهده شده مبنی بر اینکه بیمارهایی با درد شدید مانند دردهایی ناشی از دیابت و سنگ کلیه و یا خون ریزی معده را به هیچ وجه راضی نشدەاند به بیمارستان اعزام نمایند. نکتەی قابل توجه این است که پزشک زندان دکتر بهروز حسنی در مواردی بیش از مسئولین انتظامی زندان مخالف اعزام زندانیان به بیمارستان بوده است.
از سوی دیگر در حالیکە یک زندانی بە دشواری تمام می‌تواند یک کتاب را به داخل بند خود ببرد، اما به لطف کارمندان فاسد زندان، مواد مخدر و قرصهای روان گردان صنعتی در بندها به وفور مصرف می شود و هر چند یک بار جهت خالی نبودن عریضه یک زندانی مصرف کنندەی مواد مخدر را به عنوان متهم به نهاد های قضایی معرفی می کنند.
در زندان مرکزی سنندج بخشی به بازجویان اداره اطلاعات اختصاص داده شده که در آنجا حضور دارند و بدون توجه به مواد و قوانین قضایی نسبت به زندانیان سیاسی به احضار و بازجویی و تهدید و فشار مشغول اند. همچنین ارتباط با دادگاه و نهادهای قضایی بسیار مشکل است و مکاتبه ی زندانیان با ایشان عموما مفقود و گم شده و یا پشت گوش انداخته می شود. این مسئله فارق از این است که سیستم قضایی و سیستم قانون گذاری کشور به طور مشهود خود دلیل نقض حقوق و برخورد انتقام جویان با متهم و مجرم است.
