بهاالدین قاسم زاده در زندان ارومیه روز پنج‌شنبه ۱۷ مهر در اعتراض به تداوم بلاتکلیفی با خوردن قرص اقدام به خودکشی کرد و به بیمارستان خارج از زندان منتقل شد.
بهاالدین قاسم زاده در سال ۱۳۸۸، زمانی که ۱۷ سال سن داشت، به همراه برادر خود به اتهام قتل بازداشت و به اعدام محکوم شد.
اقدام به خودکشی این زندانی در اعتراض به تداوم بلاتکلیفی و با خوردن ۳۰ عدد قرص خواب آور صورت گرفته و در پی آن به بیمارستانی خارج از زندان منتقل شد. آقای قاسم زاده پس از انتقال کماکان در بیمارستان تحت مداوا قرار دارد.
بهاالدین و برادرش داوود قاسم زاده پیشتر در اسفندماه ۹۷ در اعتراض به سال‌ها بلاتکلیفی دست به اعتصاب غذا زدند. هرانا در خردادماه سال ۹۷ نیز در گزارشی از وخامت حال جسمانی این دو برادر زندانی خبر داد. داوود قاسم زاده پیشتر به علت آسیب دیدگی نخاع و شرایط بد زندان دچار عفونت در ناحیه پا شد و در پی ممانعت مسئولان زندان از اعزام به مراکز درمانی و به دلیل بلاتکلیفی طولانی مدت، همراه با برادرش طی نامه‌ای از رئیس زندان خواستار اجرا شدن حکم اعدام و یا تعیین تکلیف خود شدند.
داوود و بهاالدین قاسم زاده اهل شهرستان سلماس هستند. این شهروندان در سال ۸۸ به اتهام قتل دو نفر در یک درگیری طایفه‌ای بازداشت شدند. بهاالدین در زمان بازداشت ۱۷ سال سن داشت و در سال ۸۹ در دادگاه اتهام انجام هر دو قتل را به عهده گرفت. در همان روز پس از خروج از دادگاه از دست ماموران گریخت و به کردستان عراق رفت. بعد از فرار وی مأموران امنیتی خواهر، مادر و برادر دیگر وی را دستگیر و به زندان ارومیه منتقل کردند و خواستار بازگشت بهاالدین در قبال آزادی خانواده‌اش شدند. بهاالدین نیز پس از یک ماه به کشور بازگشت. در این مدت به دلیل ضرب و شتم شدید، داوود قاسم زاده دچار آسیب‌دیدگی در ستون فقرات و نخاع شد.
خودکشی زندانیان به دلیل بلاتکلیفی‌های طولانی مدت، رفتار نامناسب مسئولان و شرایط نگهداری زندانیان در زندانهای ایران مسبوق به سابقه است.
