سد کانی‌‌سیب پیرانشهر علی‌رغم مخالفت‌های مردم و کارشناسان محیط زیست به پایان رسید و افتتاح شد. این سد برای انتقال آب به دریاچه ارومیه احداث گردید.
حسن روحانی، رئیس‌جمهوری پنج‌شنبه ۱۱ دی سد مخزنی کانی سیب پیرانشهر را از طریق ویدئو کنفرانس افتتاح کرد. سد کانی سیب به عنوان بخشی از طرح احیای دریاچه ارومیه ساخته شد. رضا اردکانیان، وزیر نیرو در مراسم افتتاح این سد گفت: «برای این پروژه بزرگ مبلغ ۵۰۰ میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شده و می‌توان سالانه بیش از ۶۰۰ میلیون مترمکعب آب را به سمت دریاچه ارومیه روانه کند. در بین سال‌های ۷۴ تا ۹۳، با وجود بارش‌های جوی اما هر ساله شاهد کاهش ۴۰ سانتی‌متری تراز دریاچه ارومیه بوده و اگر به موقع درمان نمی‌شد، دریاچه به طور کلی از بین می‌رفت.»
وزیر نیروی رژیم وضعیت فعلی دریاچه ارومیه را رو به بهبود دانست و اعلام کرد که وسعت این دریاچه اکنون به ۷۵۰ کیلومتر رسیده و حجم آب نیز سه میلیارد و ۳۰۰ میلیون متر مکعب شده است.
وسعت دریاچه ارومیه در تراز اکولوژیک باید چهار هزار و ۳۳۳ کیلومتر مربع باشد.
افتتاح سد کانی سیب و عملیاتی‌شدن تونل انتقال آب از آن به دریاچه ارومیه آخرین بخش مهم این طرح بود. عیسی کلانتری رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفته است که با این انتقال آب حجم آب دریاچه در هفت سال بعد به ۱۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون مترمکعب می‌رسد.
اما این سد که به دست قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه پاسداران رژیم تأسیس شد، مخالفان زیادی داشت: از مردم محلی گرفته تا کارشناسان محیط زیست.
سد کانی سیب بر رودخانه زاب در حوالی پیرانشهر بنا شده و قرار است آب این رودخانه را به سمت دریاچه ارومیه منحرف کند. رودخانه زاب اما به اقلیم کردستان عراق می‌ریزد و از سال گذشته، سدسازی ایران به خشکسالی در آنجا انجامیده است.
به علاوه، روستاهای کاسه‌کران و سوغانلو پیرانشهر با آب‌گیری سد زیر آب خواهند رفت. اعضای شورای اسلامی این روستاها ۲۰ فروردین به روزنامه «همشهری» گفته‌اند که روستاییان از این اتفاق «ناراضی» هستند اما وادار به ترک خانه‌هایشان شده‌اند زیرا «چاره‌ای جز جابه‌جایی روستاها وجود نداشت».
ناصر کرباسی، استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران مهر ۱۳۹۴ و همزمان با آغاز این طرح جابجایی آب به ایسنا گفته بود:
«اینکه می‌‌خواهند رودخانه‌ای را که به‌صورت طبیعی جریان دارد، خشک کرده و آب آنجا را به سمت دریاچه آورند، کار اشتباهی است چون با این اقدام بعد از مدتی در یک نقطه دیگر کانون تولید ریزگرد ایجاد می‌شود و آن موقع لابد تصمیم به انتقال آب از یک حوضه دیگر به رودخانه زاب را خواهند گرفت، بنابراین انتقال آب به‌منظور جبران ندانم‌کاری‌ها کار خطایی است و از لحاظ اکولوژیکی نیز آسیب‌زاست.»
