طی روزهای اخیر به دنبال اقدام مسئولان زندان ساوه در استان مرکزی در تراشیدن اجباری سبیل یک مرد زندانی پیرو آیین یاری، شاهد موج گسترده‌ایی از اعتراضات شهروندان، فعالان و بزرگان آیینی یارسان نسبت به این اقدام توهین‌آمیز مسئولان دولتی بودیم. بزرگان و فعالان یارسان از طریق صدور بیانیه‌های فردی و جمعی و تعداد زیادی از شهروندان نیز با امضای نامه‌های سرگشاده اعتراض خود را نشان دادند.
در بخشی از این بیانیە ضمن اشارە بە محرومیت‌های پیروان یارسان در طول حیات جمهوری اسلامی آمدەاست:
و اما، در پی تعرض دیگری که اخیراً به یکی از نمادهای آیینی یارسان صورت گرفت، با اتحاد عمل در بین عموم مردم و بزرگان و فعالان مدنی یارسان، عزمی راسخ در جهت دستیابی به حقوق شهروندی ایجاد شده است. خوش‌بختانه، پیران و پیروان یاری، ضمن اذعان به تبعیض‌های ناروا، در راستای استیفای حقوق مدنی یارسان، به صدور بیانیه‌های ارزشمندی دست زده‌اند. نقطه‌ی عطف این بیانیه‌ها، درخواست صریح برای تعیین جایگاه یارسان در اصول مربوطه‌ی قانون اساسی، با هدف رفع بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌های موجود است.
مجمع مشورتی فعالان مدنی یارسان، به این خواست عمومی و اراده‌ی بزرگان، احترام و ارادت می‌ورزد و یک بار دیگر خواستار بازنگری و اصلاح قانون اساسی به منظور احقاق حقوق آحاد ملت و تضمین برابریِ بی‌قید و شرطِ همه شهروندان به‌ویژه اقلیت‌های اتنیکی و عقیدتی است. ما همچنین خواهان فراهم آوردن مقدمات لازم، جهت شناخته شدن آیین یاری به عنوان “آیینی مستقل” در قانون اساسی هستیم و لغو یا اصلاح کلیه‌ی قوانین تبعیض‌آمیز از جمله؛ قانون گزینش، استخدام، سیستم آموزشی و انتخابات را ضروری می‌دانیم؛ زیرا زمینه‌های اصلی این همه توهین‌ها و بی‌عدالتی‌ها و تبعیضات، همین قوانین فعلی کشورند.
