کمال شریفی، روزنامه نگار و فعال سیاسی تبعیدی در زندان میناب در شرایطی هشتمین سال زندان خود را می گذراند که از مرخصی محروم بوده و در تمام این سال ها تنها یک بار امکان ملاقات با پدر و مادر خود را داشته و دچار مشکلات حرکتی شده است.
یکی از نزدیکان این زندانی در گفتگو با هرانا گفت کمال از زمان شکنجه های دستگیری دچار پا درد شده و تاندون های پایش مشکل پیدا کرده به طوری که فقط قادر است قدم بزند و توانایی دویدن و ورزش های صبح گاهی زندان را ندارد و به دلیل عدم درمان، این مشکل روز به روز بدتر می شود. او بارها به بهداری زندان مراجعه کرده اما فقط به او چند مدل مسکن ساده می دهند. مسئولین زندان نیز در مورد اعزام وی به بیرون از زندان برای تشخیص و درمان این مشکل اقدامی نمی کنند.
وی با اشارە بە محدودیت‌های تماس کمال شریفی افزود: پدرش قبل از فوت آرزویش این بود که یکبار دیگر کمال را ببیند. هشت سال است که غیر از مادرش آن هم برای یکبار هیچ یک از اعضای خانواده اش را ندیده است.
بنا بر این گزارش یک بار دادستان به زندان رفتە و کمال از او درخواست مرخصی می کند، اما دادستان به وی می گوید بر اساس دادنامه به تو مرخصی تعلق نمی گیرد.
کمال شریفی در سال ۸۷ در شهر سقز بازداشت شد و در شعبه ۱ دادگاه انقلاب سقز به ریاست قاضی شایق به ۳۰ سال زندان محکوم شده است.
کمال شریفی که در زندان میناب و در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر بسر می‌برد، در سالهای ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ نیز چندین بار به اتهام هواداری و همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون کردستان نیز دستگیر و سرانجام در دادگاه انقلاب شهر سقز به یکسال حبس و تحمل ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
