زندان مرکزی سقز همچون اکثر زندانهای کشور با مشکلات متعددی از جمله محیطی، رفتاری و مدیریتی برخوردار است، زندانیانی که در این زندان به سر می برند بهترین راوی وضعیت حاکم بر این قبیل اماکن هستند.
زندان مرکزی سقز دارای یک سالن اصلی به طول ۶۰ متر و عرض ۲ متر است و دارای ۴ بند شامل ۲ بند کوچک و ۲ بند بزرگ و یک سالن باشگاه چند منظوره، کتاب خانه و یک به ظاهر سینما وجود دارد.
بند یک که جای جرایم مواد مخدر است، ولی از تمام جرایم در آنجا وجود دارد. بند سلامت یا بند ۲ که جایی برای جرایم مالی، قتل و امنیتی است و در آنجا هم از هر جرمی که فکرش را بکنید وجود دارد.
در زندان مرکزی سقز در تفکیک سن هیچ محدودیتی وجود ندارد، یعنی کسی که ۱۵ سال دارد و برای اولین بار مرتکب یک اشتباه خواسته یا ناخواسته شده است، با خلافکاری که سابقه و پیشینه متعددی از حضور در زندان دارد در یک محل حبس خود را سپری می کند. از نظر جرم نیز هیچگونه تفکیکی برای جرایم و زندانیان وجود ندارد.
رفتار پرسنل زندان هم از تماما سلیقەای است مثلا قانون آیین‌نامه سازمان زندان‌ها را برای خود بازنویسی کرده و طبق برداشت شخصی به آن عمل می‌کنند گویی که مدام به فکر این هستند که چطور به اذیت و آزار زندانیان و اعمال محدودیت برای آنان از این قوانین استفاده کنند.
هتک حرمت و حیثیت زندانیان و خانوادەهایشان در ملاقات‌ها و درون کریدر زندان بخش دیگری از این گزارش در خصوص زندان سقز می‌باشد.
در بهداری زندان مرکزی سقز هیچگونه امکانات درمانی و بهداشتی وجود ندارد و در آن مکان ذکر شده حتی یک پزشک مجرب هم حاضر نیست طوری که بتواند برای یک بیماری کوچکی مانند سرماخوردگی درمانی ارائه دهد و طبیعتا در چنین شرایطی جان بیمار اورژانسی همواره در معرض خطر است.
