خانم آتنا دائمی فعال حقوق بشر زندانی در پاسخ به نامه زندانیان کرد سنی مذهب رجایی شهر کرج نامه ای نگاشته است. این زندانیان در بند در زندان رجایی شهر کرج چندی پیش، با انتشار نامه ای خواستار آزادی بدون قید و شرط وی و نرگس محمدی با عنوان “تلاشگران بهبود زندگی بشر” شده بودند.
بە نقل از مجموعە فعالان حقوق بشر در ایران در این نامە خانم آتنا دائمی گفتە است دوسال پیش در دادگاه انقلاب شاهد ابلاغ دوباره حکم اعدام ۹ کرد جوان بودم و فردای همان روز در پشت شیشه های کابین ملاقات زندان اوین متوجه شدم که حامد احمدی، برادران دهقانی و تنی چند از عزیزان دیگر محبوس در زندان رجایی‌شهر اعدام شدند.
دردهای ناشی از آزار و اذیت کردهای سرزمینم از زندانیان آنان گرفته تا کولبرها همواره ادامه داشته و دارد.
یک روز قبل از دادگاه تجدید نظرم، هنگامی که شاهد صدای مظلومیت و بی گناهی شهرام احمدی بودیم، او را به همراه ۲۰ تن عزیز کرد دیگر شامل آن ۹ نفر روز دادگاهم نیز بودند را به انفرادی برده و با شکنجه و ضرب و شتم راهی چوبه دار کردند. از او گردنبندی برایم به یادگار ماند که نامم را روی آن نوشته بود. گردنبندی جداناپذیر از من که با دیدن و لمس آن یاد او و امثال او همچون بانو شیرین علم‌هولی، فرزاد کمانگر، شیرکو معارفی، احسان فتاحیان، حامد و بهرام احمدی و … برایم زنده می شود.
وحالا مجددا در داخل زندان و پشت همان شیشه های کثیف کابین که روزی حامل خبر شوم اعدام عزیزانمان و روزی هم شهرام در پشت آن نشسته بود، متوجه شدم که شما برادرانم در حمایت از من و برای آزادی‌ام هم‌صدا شدید و در زندان رجایی شهر تحصن کردید.
شاد شدم از اینکه به یادم بودید و غمگین از اینکه من کیستم در برابر زینب جلالیان و چشمانی که روز به روز کم سوتر می شوند. هربار که در زندان از خواب بیدار می شوم به یاد نامه ای از زانیار مرادی می افتم که می گفت هر صبحش با صدای چکمه سربازانی آغاز می شود که گمان می کند برای اعدام او آمده اند. آری در حق همه ما به نوعی ظلم می شود. همه ما درد مشترک داریم، اما من کجا و شما بزرگواران کجا؟! شما از بدو تولد و به بهانه کرد یا سنی بودنتان مجرم و محکومید و من محکوم به نظاره ی این همه ظلم در حق شما.
یاد عزیزانمان که ایستاده مرده اند گرامی
