طی چند روز اخیر و شماری از کولبران کرد در سردشت، پیرانشهر و مناطق مرزی شهرهای سلماس و
ارومیە بر اثر ریزش بهمن در زیر آوار برف جان باختند. این حوادث ناگوار بار دیگر توجە احزاب و
سازمانهای سیاسی و فعالان سیاسی و مدنی را در داخل و خارج از ایران بەخود معطوف داشت. مرگ
کولبران در روستاها و مناطق مرزی کردستان، نەتنها بر اثر ریزش بهمن، بلکە در فصول دیگر نیز
رویداد دلخراش غیر مترقبەای نبودە است. واقعیت این است کە سالانە دەها تن از این زحمتکشان، کە از
روی ناچاری و نبود فرصتهای شغلی بە این کار پرمخاطرە روی آوردەاند، براثر تیراندازی تعمدی و
مستقیم نیروهای جنایتکار رژیم و یا گرفتار آمدن در تلەهای انفجاری و میادین مین کارگذاشتە شدە توسط
این جنایتکاران، بەقتل میرسند و یا مصدوم و معلول میشوند.
در رابطە با رویداد ناگوار مرگ کولبران بر اثر سقوط بهمن بیش از ٠٦ تن از فعالان سیاسی و مدنی
کرد، از جملە دکتر عبدالله رمضان زاده اسماعیل مفتی زاده، دکتر جلال جلالیزاده، دکتر خالد توکلی،
دکتر صلاح الدین خدیو، سید محسن رضوی، دکتر سید هاشم هدایتی، دکتر رئوف کریمی، حسن امینی
قاضی شرع کوردستان، هادی ادب، دکتر عبدالله ابریشمی، اجلال قوامی نامەی سرگشادەای را خطاب بە
حسن روحانی حسن روحانی انتشار دادند.
در ابتدای این نامە خطاب بە روحانی آمدەاست:
آنها از روی طمع یا جاه طلبی بە کولبری روی نیاوردند، بلکە برای فرار از گرسنگی، هر روز و هر
شب، کولە بارهای سنگین و طاقت سوز را در گرما و سرما و در فضایی پر مخاطره بر دوش میکشند
و گاهی در این راه جان میدهند. ما امضا کنندگان این نامە توجە شما را بە نکات ذیل جلب مینمایم، باشد
کە این شهروندان بتوانند بە صورت برابر از امکانات جامعە بهره مند شوند وناچار نباشند برای تامین
نیازهای حداقل خویش، جان خود را هزینە نمایند.
اولین نکتە کە در تحلیل قاچاق و کشتن کولبران بایستی بدان توجە شود جنبە فرهنگی این مسئلە است.
بدین معنا کە درک و تعریف بسیاری از مردم کردستان کە کولبران نیز بخشی از آن هستند از قاچاق تا
حد زیادی با تعریف قانونی آن متفاوت است و درک و ذهنیت مشترک در این زمینە وجود ندارد، از نظر
آنان، صرفا خرید وفروش مواد مخدر و….. کالاهای زیان آور دیگر برای فرد و جامعە یا غیر شرعی،
از مصادیق قاچاق بشمار میایند .
در بخش دیگری از این نامە با استناد بە مادە ٣٢ اعلامیەی جهانی حقوق بشر و اصل ٣٢ قانون اساسی
جمهوری اسلامی کە دولت را موظف بە تأمین شرایط مساوی جهت تأمین شغل نمودەاند، از رئیس
جمهور رژیم سوأل شدەاست
آیا مطابق قانون اساسی ایران یا اعلامیە جهانی حقوق بشر امکانات کار و اشتغال برای شهروندان کرد
فراهم امده است؟ آیا شرایط مساوی برای احراز مشاغل وجود دارد؟ آیا در برابر بیکاری، مورد حمایت
هستند؟ آیا از شرایط کاری منصفانە برخوردارند؟ آیا امکان انتخاب شغل وجود دارد یا اکثر مردم از سر
ناچاری و بالاجبار بە مشاغل سخت و طاقت فرسایی چون کولبری روی میاورند؟ نگاهی بە آمارهای
اقتصادی در مناطق کرد نشان میدهد کە کولبری یک انتخاب نیست بلکە یک اجبار است و اگر انتخاب
شغل دیگری در کوردستان وجود داشت بدون تردید اکثریت کولبران بە ان مشاغل روی میآوردند.
علاوه بر این مقایسە شاخصهای توسعە اقتصادی کوردستان با دیگر مناطق کشور، از وجود نابرابری در
امر سرمایە گذاری و عدم توجە دولت بە این مناطق حکایت دارد.
