محمد نظری از باسابقه‌ترین زندانیان سیاسی در کوردستان و ایران با ارسال نامەای، دردهای خود و زندانیان محکوم به حبس در زندان‌های جمهوری اسلامی را برای عاصمه جانگیر گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل در رابطه با نقض حقوق بشر در ایران بازگو کرد.
وی در بخشی از نامەی خود ضمن اشارە بە انواع فشارهای روحی و جسمی در زندان‌های جمهوری اسلامی نوشتەاست می‌خواستم درباره‌ی زندانیانی صحبت کنم که به خاطر تهدید شدن خانواده‌هایشان از سوی بازجویان مجبور به اعتراف شدەاند.
این زندانی سیاسی خطاب بە عاصمەجهانگیر می‌گوید در ایران حبس ابد برابر است با آوارگی و متلاشی شدن خانواده‌ها و برابر است با مرگ تدریجی زندانی.
من محمد نظری هستم محکوم به ابد، که مدت ٢٣ سال بدون استفاده از یک روز مرخصی در زندان بسر می‌برم. بدون اینکه اجازه‌ی وکیل گرفتن به من بدهند، تا پیگیر پرونده‌ام باشد، هرچند بنا به دلایلی هیچ وکیلی وکالت مرا قبول نمی‌کند. در این مدت بارها و بارها درخواست اعاده‌ی دادرسی کرده‌ام، اما به هیچکدام از آنها جوابی داده نشده و در این مورد، قوه‌ی قضاییه و وزارت اطلاعات هر کدام دیگری را مسئول پرونده‌ام می‌دانند.
خانم جهانگیر من با ینکه از بیماری در عذاب هستم، بنابر تشخیص پزشکان، باید به بیمارستان اعزام شوم، اما با اینکه مسئول زندان و مسئولین بهداری زندان تقاضای مجوز اعزام را کرده‌اند، اما قوه‌ی قضائیه با اعزام من به بیمارستان مخالفت می‌کند، بنابراین تنها راه مانده درخواست کمک از شما می‌باشد و از شما به عنوان گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر در سازمان ملل تقاضا دارم برای مدت‌دار کردن حبس ابد در ایران تلاش کنید تا محکومین به ابد بتوانند از حداقل حقوق خود یعنی مرخصی و امکانات پزشکی و درمانی استفاده کنند.
محمد نظری در طول مدت ٢٣ سال حبس خود در زندان‌های ارومیه و رجایی شهر کرج، یک خواهر، مادر و پدر خود را از دست داده، اما هیچگاه مرخصی و یا اجازه‌ی حضور در مراسم خاکسپاری عزیزانش را دریافت نکرد.
