روحانی در مراسم تحلیف خود که میزبان آن علی لاریجانی و رئیس دفتر تروریست وجانی‌اش محمد جعفری صحرارودی بود، وعده‌ی اجرایی کردن «حقوق شهروندی» را داد. در حالی که در مراسم تحلیف او، هیچ یک از رهبران مذهبی اهل سنت دعوت نشدند؛ در حالی که هیچ وزارت‌خانه‌ای قرار نیست به زنان و اهل سنت برسد؛ در حالی که نه تنها هیچ وزارت‌خانه‌ای به هموطنان کرد و بلوچ و ترکمن و عرب نمی‌رسد، بلکه در میان معاونت‌ها و مشاوران نیز نمی‌توان آن‌ها را دید؛ در حالی که وزیر دادگستری علیرضا آوایی یکی از اعضای هیأت مرگ خوزستان در جریان کشتار ۱۳۶۷ است و وزیر کار و رفاه و تأمین اجتماعی علی ربیعی ، بازجو و شکنجه‌گر و معاون وزارت اطلاعات است و وزیر صنعت و معادن محمد شریعتمداری از بنیانگذاران کمیته انقلاب اسلامی و وزارت اطلاعات و گرداننده‌ی مافیای اقتصادی خامنه‌ای و ری‌شهری، وعده‌ی محقق کردن حقوق شهروندی دروغی بیش نیست. در هفته‌‌های گذشته حتی از جعفری صحرارودی به عنوان یکی از کاندیداهای ریاست شورای امنیت ملی نام برده شد. مهم نیست او به این سمت برگزیده شود یا نه، اما همین که نام‌اش مطرح می‌شود، بیانگر وزن و شأنی است که در نظام اسلامی دارد. محمد جعفری صحرارودی یکی از فرماندهان سپاه پاسداران در جنگ هشت ساله با عراق پس از پایان جنگ به جوخه‌های تروریستی رژیم پیوست. او فرماندهی تیم ترور دکتر عبدالرحمان قاسملو رهبر حزب دمکرات کردستان و دو تن از همراهانش را در ۱۳ ژوئیه ۱۹۸۹ در وین به عهده داشت اما به دلایل نامعلومی در صحنه‌ی ترور زخمی و دستگیر شد. [1] نظام اسلامی در معامله‌ای کثیف با دولت اتریش قادر شد او را به تهران بازگرداند. ۵ ماه بعد در تاریخ ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹، در حالی که جعفری صحرارودی در تهران به سر می‌برد یک دستور جلب بین المللی علیه او و دو همکار دیگرش صادر شد. او پس از بازگشت، ابتدا به فرماندهی قرارگاه رمضان در غرب کشور منصوب شد تا به سرکوب هرچه بیشتر مردم و نیروهای کرد بپردازد. پس از حمله‌ی آمریکا به عراق در «جنگ خلیج» و ایجاد اقلیم کردستان، از اوایل دهه ۹۰ میلادی (هفتاد شمسی) نقش فعال‌تری به او در امور مربوط به کردستان داده شد. گفته می‌شود وی در جریان سرکوب جنبش دانشجویی ۱۸ تیر و … هم نقش داشته است. پس از پیروزی احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ وی علی لاریجانی را به سمت دبیری شورای امنیت ملی انتخاب کرد و معاونت او به محمد جعفری صحرارودی که از سوابق امنیتی و نظامی برخوردار بود سپرده شد. برای درک اهمیت معاونت دبیر شورای امنیت کشور بایستی بگویم که در حال حاضر علی شمخانی دبیر شورای امنیت ملی است و معاون وی سردار رضا سیف‌اللهی است. سیف‌اللهی یکی از مؤسسان سپاه پاسداران اصفهان، فرمانده اطلاعات سپاه در دهه‌ی ۶۰ و یکی از مسئولان اصلی سرکوب و کشتار است که بعدها به ریاست ستاد مرکزی سپاه و همچنین فرماندهی سپاه دوم سیدالشهدا و فرماندهی حفاظت اطلاعات رسید و در سال ۱۳۷۱ فرمانده نیروی انتظامی شد. از سال ۱۳۸۴ به بعد صحرارودی به چهره‌ای علنی تبدیل شد و همچنان کردستان یکی از حوزه‌های تحت نفوذ او باقی ماند. در نیمه شب ۲۱ دی ۱۳۸۵ نیروهای نظامی آمریکا به منظور دستگیری جعفری صحرارودی به دفتر ارتباطی جمهوری اسلامی در اربیل عراق حمله کردند و ۷ نفر از مأموران ایرانی را دستگیر کردند. صحرارودی که ظاهراً در یک مجلس میهمانی مقامات اقلیم کردستان به سر می‌برد با هدایت آن‌ها شبانه از مرز زمینی به ایران بازگشت. چهار ماه بعد در حالی که ۷ مأمور سپاه قدس در بازداشت آمریکایی‌ها بودند، دولت جمهوری اسلامی، جعفری صحرارودی را همراه هیأت اعزامی به کنفرانس بین‌المللی شرم‌الشیخ روانه سفر کرد. اين کنفرانس دو روزه را همسايگان عراق و پنج عضو دائمی شورای امنيت سازمان ملل متحد و ديگر کشورهای «هشت قدرت صنعتی جهان»، تشکيل می‌دادند. هدف این کنفرانس برقراری ثبات در عراق بود. کوندالیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا و هیأت همراه او در مقابل منوچهر متکی وزیر امور خارجه رژیم و محمد جعفری صحرارودی که تلاش کرده بودند دستگیرش کنند قرار گرفتند. پس از آن‌که لاریجانی به ریاست مجلس رسید، جعفری صحرارودی در سال ۱۳۸۷ به ریاست دفتر او انتخاب شد، اما همچنان مسائل مربوط به کردستان زیر نظر او انجام می‌گرفت. در آبان ۱۳۹۲ رسانه‌ها خبر دادند که هیأت بلند پایه رژیم به ریاست محمد جعفری صحرارودی مشاور لاریجانی در سفر به عراق با مسئولان اتحادیه میهنی، جنبش تغییر و رئیس اقلیم کُردستان و مقامات حزب دموکرات در خصوص آخرین وضعیت اقلیم پس از انتخابات دیدار کرده است. بعدها گفته شد در این دیدارها قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس نیز حضور داشته است. جعفری صحرارودی با وجود حکم دستگیری بین‌المللی، بارها به خارج از کشور سفر کرده است. در مهرماه ۱۳۹۲ او همراه با علی لاریجانی در کنفرانس بین المجالس در ژنو شرکت کرد. او سپس در کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت کرد. نکته‌ی قابل توجه اصرار نظام اسلامی به استفاده از جعفری صحرارودی در دیدار با رهبران کرد است و عجیب آن که رهبران کرد به این خفت و تحقیر تن می‌دهند. دولت «اعتدال و امید» حتماً که شایسته‌ی چنین میزبانی است.
