برگردان: سارم
وجود کانال‌های مستقل اطلاع‌رسانی و مطبوعات آزاد، یکی از فاکتورهای دمکراسی و مردم‌سالاری در هر کشوری است. اگر در کشوری سە رکن اساسی ( دولت، پارلمان و دستگاە قضایی) وظائف خود را بە درستی و بی کم و کاست نیز انجام دهند، بدون وجود رسانەهای گروهی آزاد و مستقل، نمی‌توان گفت کە یک حکومت مردم‌سالار در این کشور حاکم است. حال مجسم کنید در کشوری کە بدلیل برسرکار بودن یک حکومت غیر دمکراتیک و پیرو ولایت‌فقیە، حاکمیت قانون و دولت و … تحت فرمان او باشند، دستگاەهای اطلاع‌رسانی و روزنامەنگار و دست‌اندرکاران مطبوعات باید در چە وضعیتی بسر ببرند؟! در واقع در کشوری کە همە چیز تحت امر و نهی فردی بە نام ولی‌فقیە یا رهبر باشد، نە تنها آزادی بیان و اطلاع‌رسانی، بلکە در هیچ زمینەای اثری از آزادی وجود نخواهدداشت.
دستگاەهای اطلاع‌رسانی می‌توانند در هر پروسەای نقش مؤثر و کارسازی ایفا نمایند، مشروط بر آنکە از آزادی برخوردارباشند. توسعە و پیشرفت سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هر کشوری در گرو چند فاکتور می‌باشد کە یکی از آنها عرصەی رسانەهای گروهی آن کشور است.
همچنانکە سیستم آموزشی کشور می‌تواند در زدودن فرهنگ عقب‌ماندە و ایجاد و تولید یک فرهنگ مترقی و پرورش نسلی آگاە و بالندە نقش کارسازی داشتەباشد، رسانەهای گروهی نیز می‌توانند نقش بزرگی در ایجاد یک جامعەی روشنفکر، هشیار و فعال و بسیج افکارعمومی و سوق‌دادن جامعە بە سوی پیشرفت و ترقی ایفا نمایند، مشروط بر آنکە دم و دستگاەهای سرکوب و سانسور در امر اطلاع‌رسانی دخالتی نداشتە‌باشند.
آزادی بیان
روز سوم ماە مە ( ١٣ اردیبهشت) از سوی سازمان ملل‌متحد بە عنوان روز جهانی آزادی مطبوعات نامگذاری شدەاست. در کشورهای آزاد و پیشرفتە اهمیت ویژەای بە امر اطلاع‌رسانی دادەمی‌شود و مهمتر از این، آزادی اطلاع‌رسانی یکی از فاکتورهای دمکراسی و آزادی در کشور بشمار می‌آید. طبق مفاد مصوبات جهانی و بین‌المللی، همەی احاد از حق ابراز آزادانەی نقطەنظرات خود و انتشار آنها برخوردارند.
شمار دستگاەهای اطلاع‌رسانی، وجود رسانەهای غیردولتی و مستقل، کیفیت قوانین مرتبط با اطلاع‌رسانی و میزان سرکوب، سانسور، بە بند کشیدن و قتل روزنامەنویسان و دست‌اندکاران رسانەها، ازجملە ویژگی‌هایی هستند کە سازمان ملل‌متحد بمنظور ارزیابی آزادی اطلاع‌رسانی در کشورهای مختلف بدانها توجە می‌نماید. طبق ارزیابی سازمان ملل‌متحد، ایران در این خصوص جزو ٥ زندان بزرگ جهان برای روزنامەنگاران و دست‌اندرکاران رسانەها می‌باشد. هم‌اینک در ایران حدود ٥٠ روزنامەنگار و وبلاگ‌نویس در زندان بسر می‌برند. بعلاوە دەها و صدها روزنامەنویس از دست سانسور و سرکوب جلای وطن کردە و یا از نوشتن دست‌کشیدەاند. بعنوان نمونە در ایران طبق قانون، راەاندازی رادیو و تلویزیون خصوصی ممنوع است، کە این امر یکی از نشانەهای عدم وجود آزادی اطلاع‌رسانی در این کشور بشمار می‌رود.
بر اساس تحقیقات گزارشگران بدون مرز، ایران در زمینەی آزادی اطلاع‌رسانی در میان ١٨٠ کشور رتبەی ١٧٣ را بە خود اختصاص دادەاست، یعنی ١٧٣ کشور از ایران بهترند و تنها ٧ کشور وجود دارد کە در این رابطە از ایران بدتر هستند! این امر نشان می‌دهد کە بر خلاف ادعاهای روحانی، رئیس‌جمهور ایران کە می‌گوید در کشور ما هیچ کس بدلیل دگراندیشی زندانی نمی‌شود، وضعیت اطلاع‌رسانی و روزنامەنویسان نە تنها بهبود نیافتە، بلکە بە وخامت نیز گراییدەاست و تحت لوای امنیت ملی، سانسور و سرکوب روزنامەنگاران بشدت ادامەدارد.
جا دارد در روز جهانی ” آزادی مطبوعات” از همەی روزنامەنگاران ایران و کردستان کە با احساس مسئولیت این کار پرارزش( روزنامەنگاری) چراغ آزادی را کماکان پرفروغ نگەداشتە و خود را در راە آزادی و آزادزیستی فداکردەاند تقدیر نماییم ، بویژە روزنامەنویسان کردی چون محمد صدیق کبودوند، عدنان حسن‌پور، جعفر و خسرو کردپور و … کە بیشترین هزینە را در راە این آرمان یعنی آزادی اطلاع‌رسانی و صداقت در این عرصە متحمل‌شدەاند و مدت چند سال است کە در زندان بسر می‌برند.
درود بر تمامی افرادی کە در سنگر رسانەهای گروهی و اطلاع‌رسانی، برای آزادی و سعادت انسان‌ها بە تلاش و فعالیت مشغولند.
درشماره‌ی٦٥٥ روزنامه «کوردستان» منتشر شده است
