در رٲس همە شهرهای کردستان ، بانە مسّرانە همچنان در تداوم اعتصابات سراسری و با اعتراض آنها به مسدود و محدود شدن معابر مرزی برای کولبران است. در همین رابطه و همگام با بانە در شهرهای مریوان، سقز و جوانرود اعتصاب‌کنندگان با پهن کردن سفره خالی در وسط خیابان‌ها دولت را متهم به بریدن نان خانواده‌هایشان کردند.
دامنە اعتراضات این بار گستردەتر از کولبران و کلیە کاسبکاران و مغازەدارها نیز اعتصاب کردەاند.
مردم برای جلوگیری از خشونت و در پی رسیدن بە خواستەهای بەحقشان در عملی نمادین در عرض خیابان و بە طول معابر اصلی شهرها در مقابل فرمانداری ، سفرەهای خالی پهن کردند تا بە گوش مسئولان برسانند ما در راستای مطالبات خویش و تا پای رسیدن بە اهدافمان یقیناً با تداوم اعتصابات و رسیدن خواستەهایمان با مُهر همبستگی و امضاء اتحاد ادامە میدهیم.
بنابە گفتەهای رسول خضری، نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس، حدود ۷۵ هزار کولبر از این راه معاش می‌کنند و حدود ۷ تا ۸ میلیون نفر در این مرزها کاسبی می‌کنند.
او گفته برخلاف وعده‌های دولت برای کارآفرینی، مسدود کردن معابر این افراد را بیکار کرده است و این موضوع به مشکلی امنیتی بدل شده است.
تداوم نگاە امنیتی بە کردستان و به درازای حکومت آخوندی و سیاسی کردن همه اعتراضات مسالمت آمیز مردم برای رسیدن بە خواستەهایشان و سکوت مطلق نسبت بە خسارتهای واردە ناشی از اعتصابات سراسری بە اقتصاد کردستان همە و همە دالّ بر بی تفاوتی حکومت مرکزی نسبت بە کردستان است.
علی رغم همە تحریم های اقتصادی حکومت مرکزی نسبت بە مردم کردستان و عدم سرمایەگذاریهای کلان و احداث کارخانەجات و کارگاههای تولیدی انبوە و حتی عدم تزریق بودجەهای اورژانسی جهت بهبود شرایط نابسمان اقتصادی ، و با وجود کوهستانی و صعب العبوربودن خطّه کردستان عدم راههای ارتباطی مناسب و بزرگراهها و خطوط ریلی ,دسترسی سریع و آسان به این مناطق را دشوارتر و همین امر تشدید فقر اقتصادی را مضاعف نموده است.
تنها راه معیشت مردم در مناطق مرزی با وجود مشکلات متعدّد , کولبری بود که حکومت با انسداد مرزها و تغییرات تصاعدی بر نرخ عوارض گمرکی عملاً عرصە را بر مردم تنگتر کردە و مردم ناچاراً با تداوم اعتصابات , خواهان تجدیدنظری واقع بینانه و اثرگذار بر وضعیت موجود هستند.
ناگفته نماند که تبلیغات و سخنان زرق و برق دار و گفتار درمانیها دیگر جوابگوی سفره های خالی خانواده ها و شرمندگی والدین در برابر خواسته های دلبندانشان نخواهد بود بلکه شعارهای « بابا نان ندارد » و « سفره های ما خالیست » و « سفره خالی ما نان میخواهد » و «بازارچه حق مردم بانه است» و «کولبر گرسنه است » و « مرزها همه زندگی ماست » بیشتر آنها را در تداوم اعتصابات مسّر نموده است.
در این میان بایستی به سکوت فراگیر دولت و رسانه های حکومتی و عدم پوشش خبری نسبت به زیانهای اقتصادی ناشی از اعتصابات اشاره کرد و افزود که چرا مسئولان در برابر خسارتهای وارده به اقتصاد کردستان و عدم تراکنشات مالی و نابسامانی بیشتر اوضاع در این موقعیت سخنی به میان نمی آورند؟
به قول معروف انگار دستشان در حنا مانده و عدم احساس مسئولیت و تعهد آنها نسبت به بوجود آمدن شرایط فعلی و باعث و بانی رویدادهای اخیر کسانی هستند جز آنها ، بطوریکە انگشت اتهام را همیشە مقابل عوامل خارجی و اپوزسیون قرار میدهند و مقصر اصلی همیشە دست خارج و عوامل استبداد می باشد.
بایستی متذکر شد کە افزایش تعرفەهای گمرکی هم واردات کالاها را بەدلیل افزایش قیمت نهایی محصولات کاهش دادە و هم بر تنوع محصولات و محدود شدن حق انتخاب مصرف کنندە تاثیر بسزایی خواهد داشت.
سهل انگاریهای پی در پی مسئولان در برابر کردستان و سکوت طولانی مدت مردم در مقابل بی عدالتیهای حکومت ، خالق کردستانی محروم از پیشرفتهای سریع تکنولوژی و زیرساختهای بنیادی شهرهاست.
با وجود طبیعت بکر کردستان ، زمینەهای لازم در زمینە گردشگری در صنعت توریسم انجام نگرفتە و محیط زیست کردستان در اثر بی توجهی ها در حال نابودیست . فرسایش خاک و تهی شدن آب دریاچەها و نابودی مراتع و جنگلها عملاً تاثیر مستقیم نیز بر صنعت کشاورزی کردستان هم از لحاظ کشاورزی و باغداری و هم وابستگی بیشتر مردم بە محصولات غذایی استانهای همجوار کردستان خواهد کرد.
لذا در طول سالهای اخیر تنها گزینە منبع درآمد مردم وجود بازارچەهای مرزی بود کە مردم از اقصی نقاط ایران جهت تهیە مایحتاج کالاهای سرمایەای خویش بە کردستان و بازارچەهایش مراجعە می نمودند.
با وجود شکایت و گلەهای خریداران از عدم وجود مراکز بهداشتی و مکانهای مناسب جهت اقامت و سکنی مسافران ، حکومت همچنان توجە اساسی برای بهبود وضعیت موجود نکردە است و تحمل مردم نیز طاق شدە است.
با نگاهی گذرا بە شرح وقایع کردستان می توان پی برد کە درتنگنا قرار دادن مردم این خطّە با برچسبهای گرایشات سیاسی و انگ تجزیە طلبی و محروم کردنشان از حیث اقتصادی و سهم قلیل از درآمدهای عام المنفعە و حتی بی تفاوتی نسبت بە نابودی طبیعتشان عرصە را بر مردم تنگتر کردە و میتوانیم از آنها به عنوان ادلّە تداوم اعتصابات نام برد.
