استان سیستان و بلوچستان از محروم‌ترین استانهای ایران است و در سال‌های اخیر بیش از سیصد روستا در استان سیستان و بلوچستان ایران به دلیل خشکسالی متروکه شده‌اند، فقر و خشکسالی روی بافت جمعیتی مناطق مختلف ایران از جمله این استان در جنوب شرقی ایران تاثیر بسزایی داشتە است.
دکتر عبدالستار دوشوکی سخنگوی جبهه متحد بلوچستان ایران و مدیر مرکز مطالعات بلوچستان در لندن در رابطە با سیاست‌های رژیم در سیستان و بلوچستان اذعان داشت:
از نظر جغرافیایی بر روی کمربند کاني “ذخایر زیرزمینی” کشور قرار گرفته است و از نظر منابع طبیعی، معادن، کشاورزی، شیلات و ذخیره‌های انرژی در دنیا بی‌نظیر است. سیستان زمانی انبار غله ایران بود. دهها هزار صیاد، کشاورز و دامدار در سیستان زندگی پر رونقی داشتند. سیستان یک منطقه وسیع و حاصلخیز مهاچرپذیر بود، اما اکنون بزرگترین منطقه “مهاجرفرست” کشور شده است.
وی در رابطه با بحران کمبود آب در ایران و به ویژه در استان سیستان بلوچستان و سیاست‌های حکومت در قبال آن اظهار داشت: استان سیستان بلوچستان از نظر بی‌آبی و خشکسالی بحرانی‌ترین استان کشور است. جمهوری اسلامی از بی‌آبی و خشکسالی بعنوان یک ابزار استراتژیک برای خالی کردن منطقه از سکنه استفاده می‌کند. کشاورزی و دامداری در سیستان نابود شدە و دهها هزار تن ناچار شده‌اند به خارج از استان و به بقیه نقاط کشور مهاجرت کنند.
سیاست سدسازی و رها نکردن آب پشت سدها و تبخیر آب آنها سبب نابودی زندگی دهها هزار کشاورز و مهاجرت آنها به حاشیه شهرها و دیگر استانهای کشور برای کار شده است. از سوی دیگر جمهوری اسلامی اجازه ساخت دستگاه‌های آب شیرین کن در سواحل بلوچستان را نمی‌دهد، در صورتی که قریب به ۱۵۰ دستگاه آب شیرین کن در بقیه نقاط ایران و بخصوص در استانهای هرمزگان، بوشهر و خوزستان وجود دارد.
با توجه به فقر گسترده در استان، نابسامانی اقتصادی و بخصوص تورم کمر اکثریت قاطع مردم بلوچ را شکسته است. به همین دلیل خیلی‌ها حاضرند برای فرار از فقر و گرسنگی، تفنگ بسیج عشایری را به دوش بگیرند، و این دقیقا همان سیاست هدفمند جمهوری اسلامی است که از فقر بعنوان ابزار سیاسی برای گسترش حکومت امنیتی در استان، وابستگی و ایجاد تفرقه بین مردم استفاده می‌کند.
