در پی افزایش فشارهای اقتصادی بر ایران از سوی جامعەی بین‌الملل و در راس آن عیالات متحدەی آمریکا، و تحمیل بیشترین بخش این فشارها بە اقشار پایین‌تر جامعە از سوی رژیم، نارضایتی در میان تمامی طبقات ایران کسترش یافتە و در حال تشدید روزافزون می‌باشد.
در راستای فشارهای اقتصادی و تشریح اوضاع سیاسی، مدنی و اقتصادی ایران در سالی کە گذشت و همچنین پیش بینی آنچە در آیندە و در ارض واقع ملموس خواهد بود می‌توان بە سخنان “فرانسیس فوکویاما” نظریه‌پرداز ژاپنی-آمریکایی استاد علوم سیاسی دانشگاه “استنفورد”، و عضو ارشد اندیشکده‌ی “رند” استناد نمود کە بیان داشت: “در ایران، یک انقلاب اجتماعی زیر پوست جامعه در حال گسترش است. یک جمعیت جوان و تحصیل‌کرده وجود دارد، خصوصا در بین زنان، که با ساختار قدرت محافظه‌کار و روستایی که بر کشور حاکم است سر سازگاری ندارد. ایران به سمت نوعی انفجار در حرکت است”.
درحالی کە شاهد تحقق این پیشبینی‌ها از سوی کارشناسان هستیم، کارکنانن سیستم‌های حمل و نقل شهری، بین شهری و باربری از تاکسی داران گرفتە تا کامیون داران طی اعتراض بە گرانی خدمات دادە شدە بە این قشر، کم بودن کرایەها، نرخ در حال رشد قیمت سوخت و همچنین دستمزدهای معوقەی این قشر از جامعە در بسیاری از شهرهای استان‌هایی چون، قزوین، فارس، گیلان، هرمزگان، و شهرهایی کە بە نوعی قطب اقتصادی و تولیدی ایران هستند مانند، اراک، تهران، تبریز و حتی یزد دست بە اعتصاب زدە و خوهان تغییر شرایط موجود بە نفع کارکنان شاغل در این بخش شدند.
شایان ذکر است کە، گستردگی این اعتراضآت در حدی است کە سیستم انتقال سوخت بە جایگاه‌های دیگر شهرها را نیز مختل نمودە ب بتشتر شهرهای نزدیک بە مراکز اعتراض یاد شدە با کمبود سوخت بە خصوص بنزین مواجە شدەاند.
