اعتصابات و اعتراضات در ایران هموارە ادامە داشتە و در هر روز بە بخش دیگری از زیرساخت‌ها و سازمان‌های حساس و کلیدی منتقل میشود، گفتنی است کە حکومت با اتخاذ سیاسیت نرمش قهرمانانە در برابر کشورهای خارجی و همچنین معتصبان، بدنبال ایجاد یک فضای مکث و فرصتی برای بازیابی قدرت و سازماندهی خود میگردد.
با افزایش روند نارضایتی‌ها در بین تمام اقشار جامعە، از حکومتی گرفتە تا بازاری، فرهنگ و هنر تا کار و پیشە، صنعت و معدن تا کشاورزی و دام و طیور، شاهد روندی سیل آسا از ظهور و گسترش نارضایتی‌ها، بشکل اعتصابات و نافرمانی‌های مدنی در سرتاسر ایران هستیم.
پس از آنچە بە عنوان تظاهرات دی‌ماە از آن یاد میشود، روند اعتصابات گستردە سراسر شهرهای ایران را در بر گرفت.
این اعتصابات از شهرهایی همچون بانە، مریوان، سقز، بوکان، سردشت، پیرانشهر، جوانرود، و بسیاری دیگر از شهرهای شرق کردستان در اعتراض بە بستە شدن مرزهای کولبری و بیکار شدن بیش از هفتادهزار تن از فقیرترین و کم درآمدترین اقشار جامعە صورت گرفت و تا یک ماە ادامە داشت.
در این میان میتوان بە اعتراضات مردم کازرون، کشاورزان در اصفهان، دامداران شاهرود، مال باختگان موسسای مالی و اعتباری، معلمان و بازنشستگان نیز اشارە نمود.
شایان ذکر است کە اعتصاب کامیونداران و سیستم حمل و نقل شهری و بین شهری، پایانەهای باربری و مسافربری بطور کل و سیستم تاکسی رانی در بیش از ٢٠٠ شهر تاکنون و بمدت ١٠ روز است کە ادامە دارد.
اعتصابات پتروشیمی پارس جنوبی، کارکانان سیستم حمل و نقل هوایی، بازاریان تهران، همچنین کشاورزان در خوزستان و رانندگان تاکسی در بوکان، کرماشان ومازندران را نیز باید بە این لیست افزود.
