“سازمان عمران ساحل کارون “وابسته به “قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه پاسداران” قصد دارد در مجاورت “بلوار ساحلی “اهواز، در بستر و در حریم رود کارون یک برج ۱۱۰ متری احداث کند. کلنگ این پروژه ۱۲ اردیبهشت سال جاری زده شده است. شایان ذکر است رسوب‌گذاری در داخل کارون، افزایش شوری آب و از بین رفتن خودپالایی این رود که مهم‌ترین منبع تأمین آب آشامیدنی استان خوزستان است، از کمترین پیامدهای احداث برج در حریم کارون به شمار می‌آید.
ساخت یک برج ١١٠ متری یکی از پروژه‌های “سازمان عمران ساحلی” وابسته به “قرارگاه خاتم الانبیای سپاه پاسداران” میباشد کە در امتداد رود “کارون”، به بهانه زیباسازی و جلب گردشگر اما در عمل برای سودجویی و با هدف تخریب محیط زیست در شهر اهواز بە اجرا درآمدە است.
این در حالی است کە نماینده مردم “ماهشهر”، “بندر خمینی”، “امیدیه” و “هندیجان” در مجلس شورای اسلامی اعلام کرده که آب آشامیدنی در استان خوزستان از نظر بهداشتی قابل استفاده نیست. علی گلمرادی جمعه ۱ تیر و در همین راستا به خبرگزاری‌های داخلی گفت: ” در خیلی نقاط استان حتی آب لوله‌ها برای شست‌وشوی البسه و ظروف هم استفاده نمی‌شود”. به گفته این نماینده مجلس در برخی نقاط فاضلاب وارد کارون می‌شود، تصفیه‌خانه‌ها فرسوده شده و جمعیت هم افزایش پیدا کرده و به همین سبب تأسیسات قدیمی پاسخگوی نیاز مردم نیست. وی اعلام کرد که در برخی شهرهای استان ” خوزستان ” آب جیره‌بندی شده و در برخی شهرها مانند “امیدیه” و “هندیجان” آب در برخی ساعت‌های روز قطع است. در چنین شرایطی، احداث یک برج بلندمرتبه در بستر کارون به نگرانی‌های فعالان محیط زیست دامن زده است.
هژیر کیانی، رئیس انجمن دوستداران طبیعت در این خصوص گفتە است:
“اینکه با سوءاستفاده از بی‌آبی و کم‌آبی رودخانه کارون، حریم، عرض و بستر رودخانه را کاهش دهیم، خیانتی آشکار است.
در حال حاضر حدود یک میلیارد مترمکعب آب تنها از سرشاخه‌های رودخانه کارون به یغما برده می‌شود. اضافه برداشت آب کارون که در طرح‌های انتقال آب مربوط به لایحه بودجه سال ۹۷ پیش‌بینی شده، حیات رودخانه کارون را به خطر انداخته است.
به گفته احمد لاهیجان‌زاده برجی که قرار است قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه در حریم کارون احداث کند، در نقطه‌ای قرار دارد که ثروتمندان را ثروتمندتر می‌کند.
شایان ذکر است کە بحران آب بیشتر مناطق ایران را تحت تاثیر قراردادە است و کارشناسان علت آنرا سد سازی بدون برنامە، نداشتن مدیریت در بخش آبخیزداری و همچنین سیاسیت‌های غلط و مغرضانەی رژیم همچون انتقال آب شیرین از مناطق بحرانی بە کشورهی همجوار و اجری سدهایی با اهداف سیاسی میدانند.
