بەموازات افزایش فقر و تنگدستی، بیکاری و نبود کمترین امکانات زندگی در روستاها و مناطق محروم کشور، بر جمعیت حاشیەنشینان در جوار شهرهای بزرگ کشور افزودە می‌شود. این روند طی دو سال اخیر سیر صعودی بی‌سابقەای داشتە و بە گفتەی مقامات رژیم از سال ٩٥ بدین سو نزدیک بە هفت میلیون تن بە خیل حاشیە نشینان افزودە شدەاست.
چهل سال پیش خمینی و سردمداران وقت جمهوری اسلامی ازتأمین رفاە و یکسانی مردم و ازمیان بردن پدیدەی کوخ نشینان و حاشیەنشینان دم می‌زدند، ولی اینک بنابر دادەهای نهادهای رژیم بیش از ١٢ میلیون نفر زیر خط “فقر مطلق” و بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون نفر نیز زیر خط “فقر نسبی” زندگی می‌کنند. این در حالی است کە بە گفتەی منابع مستقل بیش از ٥٠ میلیون نفر در کشور با فقر و گرسنگی دست و پنجە نرم می‌کنند.
در رابطە با افزایش بی‌سابقەی حاشیەنشینی نیز بر اساس تازه‌ترین آمار ارائه‌شده از سوی یک مقام سازمان بهزیستی کشور، شمار حاشیه‌نشینان در کشور به ۱۹ میلیون نفر رسیده است.
این آمار نشان می‌دهد تعداد حاشیه‌نشینان از سال ۹۵ تا کنون، نزدیک به “هفت میلیون نفر” افزایش یافته است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویی ایسنا، “فریده براتی سده”، معاون پیشگیری و درمان مرکز درمان سازمان بهزیستی این آمار را در یک برنامه رادیویی ارائه کرده است.
بە گفتەی نامبردە در سال‌های گذشته، جمعیت حاشیه‌نشین کشور فاقد آمار بودند، به طوری که در نظام خدمات شهری و رفاهی مورد توجه قرار نگرفته و به رسمیت شناخته نمی‌شدند.
مناطقی که حاشیه‌نشینان امروز در آن سکونت می‌کنند از نظر جغرافیایی با تراکم بالای جمعیت، بیکاری گسترده، میانگین پایین سطح آموزش و درآمد، فقر و استاندارد پایین زندگی از سایر نقاط شهری متمایز می‌شوند.
حاشیه‌نشینی کە ناشی از سیاست‌های ضد خلقی رژیم طی ٤٠ سال اخیر است یکی از عوامل تشدید آسیب‌های اجتماعی همچون اعتیاد، طلاق، قتل و فساد و جرایم خرد و کلان بە حساب می‌آید.
