تجدید تحریم‌های ایران از سوی دولت آمریکا از جمله هدف اخراج بانک‌های ایران از” سوئیفت “را دنبال می‌کند. موضوعی که می‌تواند فشار اقتصادی و مالی بسیاری به ایران تحمیل کند و به معاملات تجاری و واردات و صادرات ایران آسیب بزند. در این راستا روزنامه “فایننشال تایمز” با انتشار گزارشی در روز ۷ ژوئن، “۱۷ خرداد” به تاثیر خروج آمریکا از توافق هسته‌ای و سرنوشت همکاری بانک‌های ایران با سوئیفت پرداخته است.
روز پنجشنبه اول شهریور ماه ١٦ سناتور جمهوریخواه از وزارت خزانه داری آمریکا خواستند تا “تمام اقدامات لازم” را به عمل آورد که ایران از نظام مالی “سوئیفت” اخراج شود.
در صورت تحقق اخراج بانک‌های ایرانی از ” سوئیفت ” ، پیوند بانک‌های ایران و از جمله بانک مرکزی ایران، بانک ملی، سپه و صادرات با شبکه سوئیفت قطع خواهد شد. پدیده‌ای که در جریان تحریم‌های سال ۲۰۱۲ نیز اتفاق افتاد و عملا آسیبی جدی به اقتصاد ایران وارد آورد.
سوئیفت یک شرکت نسبتاً بزرگ است که مرکز آن در بروکسل و در جنوب شرقی پایتخت بلژیک قرار دارد.
بر اساس تصویری که نویسندگان مقاله “فایننشال تایمز” ارائه داده‌اند، کار اصلی سوئیفت، روغن‌کاری چرخ‌های مبادلات مالی در پهنه گیتی است.
در واقعیت امر، آنچه تا پیش از شکل‌گیری سوئیفت از طریق تلکس‌های مالی صورت می‌گرفت و عملا بین ارسال و دریافت آن تلکس‌ها گاه چند روز فاصله بود، اکنون در سایه فعالیت سوئیفت خیلی سریع واقع می‌شود.
سوئیفت (SWIFT) “جامعه جهانی ارتباطات مالی بین بانکی” است. موسسه‌ای بزرگ که از طریق ایجاد پل‌های ارتباطی، کار داد و ستد مالی را تسهیل می‌کند.
سوئیفت در شرایط کنونی حدود ۱۱ هزار بانک و موسسه مالی در ۲۰۹ کشور جهان را در بر می‌گیرد و حدودا ۶ میلیارد پیام مالی در سال توسط سوئیفت مبادله می‌شود.
خنثی بودن سوئیفت در سایه “قانون مقابله با منابع مالی تروریستی” در سال ۲۰۰۶ از بین رفت و آمریکا پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر خواستار کنترل بیشتر بر نقل و انتقال پول و وجوه مالی در سطح جهانی بود.
گرچه خواست آمریکا با مخالفت مسئولان سوئیفت روبه‌رو شد و این خواست به‌مثابه نقض قوانین اتحادیه اروپا ارزیابی گشت، اما اتحادیه اروپا ناگزیر با آمریکا بر سر ایجاد راهکاری برای کنترل و نظارت بر داد و ستدهای مالی و بانکی موافقت کرد.
در همین راستا روزنامەهی داخلی و وابستە بە رژیم با اشارە بە آنچە “اختلاف آمریکا و اتحادیەی اروپا ” خواندند، امکان از هم پاشیدن نظام مالی “سوئیفت” را عنوان نمودە و از خلاء میان سیاست‌های اتحادیەی اروپا و آمریکا بە نفع رژیم جمهوری اسلامی سخن راندند.
