چهارشنبه‌ی گذشته ۲۱ شهریور ۱۳۹۷، کردستان ایران صفحه‌ی باشکوه دیگری از اتحاد و همدلی مردمش را از طریق حرکتی فراگیر و مدنی به ثبت رساند. در این روز مردم چندین شهر چهار استان کردستان ایران به فراخوان نیروها و فعالان سیاسی کردستان پاسخ دادند. مردم کردستان برای محکوم کردن حمله‌ی موشکی سپاە پاسداران بە “قلعه‌ی دمکرات” -قرارگاه مرکزی حزب دمکرات کردستان- و جان باختن ۱۵ تن از اعضای رهبری ، کادرها و پیشمرگان‌حزب دمکرات، علاوه بر آن برای نشان دادن خشم و نارضایتی خود از اعدام فرزندان دربند کرد، در خانه‌های خود ماندند. تردد در خیابان‌ها و اماکن عمومی را تحریم کردند، مغازه‌ها و بازار را بستند تا بدین گونه همدلی و همبستگی عمومی و کم سابقه‌ی دیگری را با حزب دمکرات کردستان و سایر نیروهای سیاسی جنبش ملی و آزادی‌خواه کردستان نشان دهند.
پیامهای این اعتصاب عمومی و دلایل و بسترهای برگزاری و موفقیت آن مبهم نیستند. تنفر و نارضایتی از جمهوری اسلامی، از ابتدای به قدرت رسیدن آن، در میان مردم کردستان ایران وجود داشتە و دائما بر آن افزوده شده است. زیرا این رژیم جز تبعیض، ستم، سرکوب و جنایت رهاورد دیگری برای مردم کردستان نداشته است. جمهوری اسلامی ایران علی‌رغم تمامی محرومیت‌ها و سیه‌روزی‌هایی که در حق مردم کردستان روا داشته، روزی نیست که جان فرزندان این مردم را نگیرد و یا خارج از مرزهای کشور با ترور، انفجار، توپ‌باران، بمباران، حمله‌ی موشکی و دسیسه‌ها و توطئه‌های گوناگون تلاش می‌کند که دلسوزان و فعالان مردم کردستان را از بین ببرد. در داخل کشور جمهوری اسلامی سعی می‌کند هر گونه اراده و تلاش حق‌طلبانه و آزادی‌خواهانه‌ای را از طریق زندانی کردن و اعدام و شکنجه‌های مرگ‌بار پاسخ گوید. حتی کسانی که فعالیت سیاسی انجام نمی‌دهند و تنها برای امرار معاش و تامین نیازهای اولیه‌ی خانواده‌شان می‌کوشند، به آسانی مورد هدف گلوله نیروهای مسلح این رژیم قرار می‌گیرند و روزانه چندین نفرشان جان خود را از دست می‌دهند. بنابراین نارضایتی و نفرتی انباشتە و ریشەدار در برابر این رژیم وجود دارد کە هرگاه فرصتی به وجود آید یا جمهوری اسلامی مرتکب جنایتی سهمگین شود، این بیزاری و تنفر تلنبار شده لبریز می‌شود و خود را نشان می‌دهد. این بار هم جمهوری اسلامی درست در روزی که طناب دار را بر گردن سه زندانی سیاسی کرد آویخت، پلنوم کمیته‌ی مرکزی حزب دمکرات کردستان که در خارج از مرزهای ایران و در عمق خاک حکومت اقلیم کردستان برگزارشدە بود را مورد هدف حمله موشکی کم سابقه‌ای قرار داد.
مشخص است پس از انجام این دو جنایت بزرگ، جامعه‌ی کردستان بیشترین میزان آمادگی برای ابراز نارضایتی و مخالف را داشت. اما می‌بایست این آمادگی در جهت شکل‌گیری حرکتی متناسب با بزرگی جنایات و فجايعی که رژیم ایران انجام داده بود، هدایت گردد و به حرکتی عمومی تبدیل شود. حزب دمکرات کردستان در بیانیه دفتر سیاسی خود که پیرامون جنایت ۱۷ شهریور منتشر کرد بە حق یادآور شد: “انتظارداریم تازه‌ترین جنایات جمهوری اسلامی بر علیه حزب دمکرات کردستان و زندانیان سیاسی کرد، با شکل‌گیری اعتصاب عمومی و نشان دادن نارضایتی فراگیر و متحدانه‌ی مردم در کردستان ایران پاسخ دادە شود”. “مرکز همکاری احزاب کردستان ایران” متشکل از ٥ حزب و سازمان سیاسی هم، در بیانیه‌ی خود در ارتباط با جنایات ۱۷ شهریور، این واقعیت را به مردم کردستان ایران یادآوری کرد:
” ترور، تعرض و جنایت‌پیشگی جمهوری اسلامی ایران علیە مردم کردستان و فرزندان آزادی‌خواه ملتمان دائما در حال افزایش خواهد بود اگر مردم کردستان ایران و نیروهای سیاسی با اتخاذ موضعی متناسب و پاسخی دندان‌شکن در برابر این رژیم نایستند”.
با اطمینان و آگاهی ازعمق خشم و تنفر مردم کردستان نسبت به رژیم ترور و جنایت و همچنین با واقف بودن از وجود احساس همدردی و همبستگی عمیق در میان این مردم، “مرکز همکاری احزاب کردستان ایران “، مردم کردستان را بە برپایی یک اعتصاب عمومی فرا خواند. این فراخوان با استقبال و پشتیبانی نیروها و جریان‌های سیاسی دیگر کردستان و همچنین فعالان سیاسی و مدنی کرد در داخل و خارج از کردستان ایران روبرو شد. بدین ترتیب مردم کردستان با فراخوانی که از تایید و حمایت بیسترین نیروها و جریان‌های سیاسی و مدنی برخوردار بود، روبرو شدند. نتیجتا علی‌رغم تمامی تهدیدها و فشارهایی که از چند روز پیش بر فعالان و پیشروان مبارزه‌ی مدنی داخل کردستان اعمال می شد، با وجود حضور گستردە نیروهای سرکوبگر که رژیم از سپیده دم ۲۱ شهریور در خیابان‌ها و اماکن عمومی مستقر کرده بود، مردم آگاه و مبارز کردستان با برپایی یک اعتصاب عمومی یکپارچە، پاسخ دندان‌شکن خود را به جنایات جمهوری اسلامی ایران دادند.
وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی پس از جنایات ۱۷ شهریور سعی کردند “موفقیتها و دستاوردها”ی حملات موشکی خود بە قرارگاە مرکزی حزب دمکرات کردستان را سوژە بیشترین مانور، تبلیغات و پروپاگاندای خود قرار دهند. آنها چنین وانمود کردند که در داخل کردستان اثری از حزب دمکرات کردستان و سایر نیروهای سیاسی دیگر باقی نماندە است و در خارج از مرزها نیز بزودی کارشان یکسرە خواهد شد. اما اعتصاب عمومی مردم کردستان و استقبال کم‌نظیر آنها از فراخوان مشترک احزاب و سازمان‌های سیاسی به جمهوری اسلامی و دنیا نشان داد که حزب دمکرات و نیروهای سیاسی کردستان ریشە در دل این مردم دارند و مردم کردستان تحت هیچ شرایطی تسلیم رژیم جمهوری اسلامی نمی‌شوند و پشتیبان احزاب سیاسی و فرزندان مبارز خود خواهند ماند.
جنایات جمهوری اسلامی در ۱۷ شهریور که با اعتصاب عمومی ۲۱ شهریور به آن پاسخ داده شد، حتی اگر از نظر نظامی برای رژیم موفقیت محسوب شود، اما از نظر سیاسی برایش شکست بسیار بزرگی است. زیرا پیامدهای آن باعث شد که وحدت و همدلی در میان مردم کردستان ایران ارتقاء یابد ، همبستگی مردم با نیروهای سیاسی کردستان تجدید و تقویت گردد و در یک نمایش شکوهمند خود را نمایان سازد. این حرکت پیروزمند عزم مبارزاتی و اراده مقاومت و رویارویی با این رژیم را در داخل کردستان قویتر ساخت. نیروهای سیاسی کردستان یکبار دیگر اطمینان یافتند که مردم کردستان از مبارزه، شهادت و ایستادگی‌شان پشتیبانی می‌کنند. یک بار دیگر بی‌پایگاهی و نفرت‌انگیز بودن جمهوری اسلامی ایران درمیان مردم کردستان ، بە نمایش گذاشتە شد.
پیام های اعتصاب عمومی مردم کردستان، مسئولان وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران را چنان بە وحشت انداختە است که چند روزی است فعالان داخل کردستان را احضار و تحت تهدید و فشار قرار دادەاند و از آنان می‌خواهند لبیک مردم بە فراخوان احزاب سیاسی برای برپایی اعتصاب عمومی را انکار کنند و، نارضایتی مردم و فعالان مدنی از اعدام چند جوان دربند کرد را_ که لابد از بی اطلاعی آنها از جرائم و محتوای پرونده‌هایشان نشات می گیرد!_ بە عنوان دلیل شکل گرفتن این اعتصاب معرفی کنند تا جهانیان دریابند کە این حرکت مدنی بزرگ دلیلی بشردوستانە(حقوق بشری) داشتە است نە سیاسی!!
اما ناگفتە پیداست کە چنین تلاش‌هایی نتیجه‌ای جز رسوایی بیشتر برای این رژیم در بر نخواهند داشت. پیامهای این اعتصاب در رساترین شکل خود به گوش همه رسیده و مرزها را درنوردیدە است.
برگردان از متن کردی: آرش لرستانی
قادر وریا
۲۰۱۸/۰۹/۱٥
