نیروهای امنیتی، طی تماس تلفنی با شهناز دارابیان همسر علی اشرف درویشیان داستان‌نویس و پژوهشگر کرد حوزه ادبیات عامه به ایشان گفتند که باید مراسم نخستین سالگرد درگذشت وی را لغو کند. همسر و فرزندان علی‌اشرف درویشیان روز سه‌شنبه از برگزاری مراسم سالگرد درگذشت این داستان‌نویس در محل مزار وی خبر داده بودند.
به گزارش هرانا، روز چهارشنبه ۲ آبان‌ماه ۱۳۹۷، نیروهای امنیتی طی تماس تلفنی به شهنار دارابیان گفتند باید مراسم نخستین سالگرد درگذشت همسرش علی‌اشرف درویشیان را لغو کند.
بر گزارش این منبع خبری بهانه نهاد امنیتی که مانع از برگزاری مراسم شده است “سوء استفاده مخالفان نظام” از این مراسم بوده و گفته‌اند که فقط خانواده و بستگان نزدیک آقای درویشیان می‌توانند به مدت یک ساعت بر سر مزار وی بروند. خانواده درویشیان نیز بالاجبار مراسم را لغو کردند.
در تاریخ ۱۰ آذرماه ۹۶ نیز نیروهای امنیتی از برگزاری مراسم بزرگداشت علی اشرف درویشیان ممانعت کرده بودند.
دو روز پس از درگذشت علی اشرف درویشیان در تاریخ ۶ آبان ۹۶ نیز مراسم بزرگداشت وی که قرار بود در دانشگاه علمی‌کاربردیِ کرماشان برگزار شود، لغو شده بود.
علی‌اشرف درویشیان روز چهارم آبان ۹۶ بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی درگذشت و روز هشتم آبان ۹۶ در “بهشت سکینه” کرج به خاک سپرده شد.
این نویسندە و پژوهشگر کرد حدود ۳۰ عنوان کتاب چاپ‌شده دارد که فرهنگ ۱۹ جلدی “افسانه‌های مردم ایران” (با همکاری رضا خندان مهابادی) از یکی از مهم‌ترین آثارش محسوب می‌شود. از دیگر آثار وی می‌توان به مجموعه ۱۰ جلدی “داستان‌های محبوب من” و ۲۸ عنوان کتاب دیگر اشاره کرد.
“سال‌های ابری ،بیستون، آبشوران، فصل نان، همراه آهنگ‌های بابام، گل طلا و کلاش قرمز، ابر سیاه هزارچشم، روزنامه دیواری مدرسه ما، رنگینه، کی برمی‌گردی داداش جان و آتش در کتابخانه بچه‌ها” از دیگر آثار این نویسنده مشهور کرد هستند. وی که از قدیمی‌ترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود، سال ۲۰۰۶ جایزه «هلمن همت» سازمان دیدبان حقوق بشر را دریافت کرده بود. این جایزه به نویسندگانی تعلق می‌گیرد که در کشورهای مختلف، آثارشان سانسور و خود مورد سرکوب واقع شده است.
درویشیان پیش از انقلاب ۵۷ در ایران به دلیل فعالیت‌های سیاسی از کار اخراج شد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ را در زندان به سر برد. وی در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی نیز هموارە تحت فشار نیروهای امنیتی بود و بشدت بە سانسور آثارش معترض بود و سرانجام سال ۱۳۹۰ کتاب‌های او از غرفه‌های نمایشگاە بین‌المللی کتاب تهران جمع‌آوری شدند. از آن پس او مجبور شد که برخی از آثار خود را در خارج از ایران منتشر کند.
