برگردان : سروش
علیرغم لاف وگزاف‌های رهبران جمهوری اسلامی ایران در این خصوص کە جامعەی ایران قادر بە رویارویی با هر مشکلی است و حتی سیاستهای خصمانەی آمریکا و تحریم‌ها نیز نمی توانند آنها را بە زانو درآورد، گهگاە کنترل خودرا از دست دادە و هیچ چیز نمی‌تواند ترس و نگرانی آنان را لاپوشانی نامید. طی چهل سال اخیر مقامات دولتی و حکومتی در ایران کوشیدەاند با سردادان شعار نیات پشت پردە و کمبودهای مردم و کشور را کتمان نمایند. سیاست صدور و جهانشمول کردن انقلاب اسلامی بطور دائم و بمنظور دخالت در امور کشورهای دور و نزدیک و برجستە کردن دشمن خارجی، بخشی از تلاش‌هایشان در فریب مردم و در کنار آن مستحکم کردن پایەهای حاکمیت خویش بودە است. در این راستا نیز هموارە شجاعت و مقاومت این مردم را خمیرمایەی تعریف و تمجید از نظامشان بدل ساختەاند، امری کە اکنون پس از چهل سال رنگ و روی خود را از دست دادە و دیگر کسی را فریب نمی‌دهد، اما علیرغم اینها هنگامیکە خطاب بە مردم سخن می‌گویند، همان تعریف و تمجید و دروغهای پیشین را تکرار می‌کنند.
کم نیستند مقاماتی کەــاز رئیس‌جمهور گرفتە تا وزرا و نمایندگان مجلس و بویژە ائمەی جمعە کە خود و خطبەهایشان از سوی رهبر تعیین می‌شوندـ دائمأ دروغ تحویل مردم دادە و از بازگو کردن واقعیات سرباز می‌زنند. اینچنین شیوەی بە متد رسمی اطلاع رسانی رژیم بدل گشتە است. اگر روحانی از موانع سر راە خود سخن بە میان می‌آورد یا جواد ظریف، وزیر امورخارجە بە وجود مشکل در میان مقامات رژیم اشارە می‌کند و نابودی همەی آنها بە اتفاق یکدیگر و در یک کشتی برایشان مجسم می‌کند آشکارا مشاهدە می‌کنیم علیرغم آنکە میکوشند مشکلات را در قالب برخی معضلات داخلی تعریف کنند، احساس آشفتگی اوضاع و واهمە از آیندە در سخنان آنان کاملأ هویدا است. اما هنگامیکە خامنەی، رهبر نظامشان لب بە سخن می‌گشاید، همە درمی‌یابند کە معضلات بزرگتر از آنند کە بتوان با حرف آنها پردەپوشی نمود. اگر بە سخنان خامنەی درمواقع بحرانی توجە کنیم بروشنی ترس و سراسیمگی‌ای کە سرتاپای رژیم را فراگرفتە را درمی‌یابیم. خامنەی طبق روال همیشگی هر بار بمنظور سرباززدن از اشارە بە مشکلات داخل کشور و مردم درماندەی آن، بە بزرگنمایی دشمن خارجی توسل می‌جوید و بویژە آمریکا و عوامل منطقەی آن را خطر بزرگ توصیف می‌کند و همانند همیشە با تعریف و تمجید از مردم قهرمان ایران و عظمت نظامش، خواستار مقاومت و وحدت اعوان و انصار خویش می‌گردد. نامبردە کە نظامش طی چهل سال اخیر بدلیل سیاستهای سلطە جویانە و عظمت طلبانەاش موجب مرگ صدها هزار تن در میادین جنگ و آوارگی و ترک وطن گفتن میلیونها تن گشتە و آنانیکە هم باقی ماندەاند، زندگی مشقت‌باری سپری می‌نمایند، باز بدنبال احیای احساسات شهادت‌طلبانە است و می‌گوید اینکە مردم ایران در چهل سال گذشتە در ایران راە دشوار و خطرناک در مقابل کلیە مستکبران نیرومند ایستادگی کردەاند، بدلیل اعتقادشان بە شهادت و این سرنوشت پر افتخار بودە است. او اما بە این امر اشارە نمی‌کند کە چە چیزی باقی‌ماندە کە مردم بە آن افتخار کنند. نامبردە کە اینبار نیز با برجستە کردن خطر توطئەهای آمریکا قصد دارد از کنار واقعیات درون جامعەی ایران بگذرد، وجود دودستگی و رویارویی مردم با حاکمیت و بە خیابان آمدن مردم بمنظور اعتراض بە رژیم و مطرح کردن مطالبات خویش را بە آنها نسبت دهد و می‌‌خواهد چنین نشان دهد کە مردم ایران هنوز بە نظام جمهوری اسلامی اعتقاد دارند و این تنها معدود گروههایی هستند کە با تحریک آمریکا دست بە آشوب می‌زنند.
علیرغم اطمینان خاطر دادنهای خامنەی در مورد نیرومند بودن و مقاومت و شکست توطئەهای آمریکا از سوی رژیمش، وی نمی‌تواند ترس و وحشت خود را از خرابی اوضاع پنهان نماید و اگر تحت لوای تفرقە‌افکنی‌های آمریکا در سال ٩٧ یا توطئەهایش برای سال ٩٨ نیز بودە باشد، بە وخامت اوضاع رژیم و نگرانی نسبت بە آیندەی آن اشارە می‌کند. اما سٶال اینست کە براستی وی از چە چیزی وحشت دارد؟
واقعیت آن است کە چهل سال حکمرانی انحصاری خمینی و خامنەای در صدر نظام جمهوری اسلامی، ایران را بە کشوری بدل ساختە کە در کلیەی عرصەهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بە مرز فروپاشی نزدیک شدە است. سیاست رژیم، کشور را بە مرحلەی رساندە کە مردم احساس امنیت نکردە و بە آیندەی خویش امیدی ندارند. نبود آزادی، حاکم گردانیدن فضای سنگین امنیتی و آکندن زندانها از مردم ناراضی و آزادیخواە و در کنار آنها بیکار و گرانی و بی مبالاتی و عدم توانمندی در رابطە با تأمین نیازهای مردم، بخش اعظم اقشار و طبقات جامعە را بە این نتیجە رساندە کە دیگر نمی‌توان بە امید شعارهای اغواکنندەی رهبر و اعوان و انصار وی دست روی دست گذاشتە و بە انتظار بنشینند. بە همین دلیل هر روز بخشی از اقشار و طبقات بجان آمدەی جامعە با قصد بازپس‌گیری حقوق از دست رفتەشان بە خیابان ریختە و بە جای پاسخ دادن بە پیام شهادت‌طلبانەی خامنەی، در راستای کسب حقوق خود و هموطنانشان در خیابانها جان می‌بازند.
آنها با شعار ” دشمنمان همینجاست، دروغە می‌گند آمریکاست” پیام خود را بە گوش رهبر و نظامش رساندە و بە آنها فهماندەاند کە تنها راە رهایی، ایستادگی در برابر نظام و سرنگونی رژیمی است کە غیر از خانە‌خرابی چیز دیگری برای مردم بە ارمغان نیاوردە است. هم از اینروست کە خامنەی دچار هراس و وحشت گشتە و این ترس را نیز نمی‌تواند پنهان کند کە سال آیندە، احتمالأ سال خوشایندی برای آنها نباشد.
