“شکنجه، مستند، دیگر اثر ندارد”، این از جملە شعارهای تجمع اعتراضی بازنشستگان فرهنگی و سایر بازنشستگان کشوری بازنشستگان در روز سه‌شنبه دوم بهمن ماه ۹۷ در مقابل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، شعار بود کە سر می‌دادند. اشاره آنها به مستند “طراحی سوخته” است که در مورد اعترافات تلویزیونی اسماعیل بخشی، نماینده سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه و سپیده قلیان، کنشگر مدنی، در صدا‌و‌سیمای رژیم پخش شد.
شعارهای بازنشستگان بویژە شعار “شکنجه، مستند، دیگر اثر ندارد”، از سویی نسان از رادیکالیزەشدن شعارهای ضد رژیم دارد و از سوی دیگر بیانگر آن است کە اقشار و طبقات جامعە بە درک مشترکی از وضعیت کنونی ایران تحت حاکمیت این رژیم شیاد و فاشل رسیدەاند، آنهم اتحاد و همبستگی در برابر اقدامات سرکوبگرانەی آن است. بازنشسته‌ها با این شعار خود می‌گویند که مستندهایی از این دست و شکنجه فعالان صنفی تاثیر خود را از دست داده است و آنها همچنان مطالبات خود را پیگیری می‌کنند.
البتە تجمعات اعتراضی بازنشستگان محدود به صنف خاصی نیست، بلکه بسیاری از فرهنگیان، نیروهای مسلح و حتی بازنشستگان کشوری و لشکری را نیز شامل می‌شود. هر از گاهی خبر می‌رسد که گروهی از بازنشستگان مقابل وزارت‌خانه‌های مربوطه تجمع کرده‌اند و خبر بازداشت جمعی از آنها هم منتشر می‌شود.
این در حالیست که بعضی از فعالان صنف فرهنگی در زندان به سر می‌برند و با احکام و اتهام‌های امنیتی مواجهند.
در دی ماه سال جاری، محکومیت محمد حبیبی، عضو کانون صنفی معلمان در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد. حکم او هفت سال و نیم حبس است که در اثر اتهام‌های «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «اخلال در نظم» صادر شد. برای او حکم شلاق نیز در نظر گرفته بودند.
حالا بازنشستگان از تمامی صنف‌ها با مرور آنچه بر فعالان عرصه‌های مختلف مدنی گذشته است، از جمله شکنجه و احکام امنیتی و اخذ اعترافات تلویزیونی، تجمع کرده‌اند و شعار سر می‌دهند که رفتارهای این رژیم دیگر اثر ندارد.
