سرپوش سپیدت، نمادیست واقعی از مقاومت تو!

برگردان: سروش
درندەخویی رژیم جمهوری اسلامی ایران را مگر روحیه‌ی مادرانی چون مادر منصور آروند، بتواند تاب آورد و …
سحرگاه روز یکشنبه 24 خرداد، منصورآروند زندانی سیاسی شناخته شده کرد و عضو فعال حزب دمکرات کردستان در زندان میاندوآب اعدام شد و خانواده‌ی وی نیز پس ازمطلع شدن از این خبر جانگداز، از رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی می‌خواهند که جسد فرزندشان به آنها تحویل داده شود. اما همچون همیشه که پیکر زندانیان سیاسی اعدام شده به خانواده‌هایشان تحویل داده نشده و حتی محل دفن آنها نیز پوشیده باقی می‌ماند، اینبار نیز همین اتفاق رخ می‌دهد. مادر خدیجه، مادر شهید منصور آروند، همانگونه که از یک مادر میهن پرست کرد انتظار می‌رفت در واکنش بە این اقدام رژیم گفته است: کاری نداشته باشید، اگر پیکر منصور را نیز به من باز نگردانند اهمیتی ندارد، مهم آنستکه سرفرازانه درآغوش خاک سرزمینش آرام گرفته است، سرزمینی که منصور برای آن زیست و در راه آن سرفرازانه جان سپرد….
این گفته‌ی مادر شهید منصور حاوی دو پیام مهم است. پیامی مالامال از غرور و روحیه‌ی والا که فرزندان ملت کرد را خطاب قرار داده و می‌گوید، شما که در راه میهن وملت خویش مبارزه کرده و جان می‌بازید، بزرگترین افتخاربرای ملت و میهن خود هستید، شما سرفراز بوده و سرزمینتان با افتخار پیکرتان را در آغوش خواهد گرفت. خطاب به رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی نیز حاوی این پیام است که: ای دشمن سیه دل، سخت در اشتباه هستی، روحیه‌ی ما میهن پرستان با چنین سیاستهای ضد انسانی شما درهم شکسته نخواهد شد! شما که حاکمیت خویش را بر حذف و سرکوب مخالفانتان بنا نهاده‌اید، اطمینان داشته باشید که اگر منصور را ازآغوش ما می‌گیرید، ده‌ها فرزند دیگر چون منصور راه او را بی‌رهرو نخواهند گذارد و پرچم مبارزاتی منصورهای شهید را کماکان دراهتزار نگه‌ خواهند داشت!
جمهوری اسلامی اگر قادر به مشاهده‌ی واقعیت می‌بود، می‌بایست پیام مادران جانباختگان راه آزادی را درک می‌کرد، اما متأسفانه هیچگاه این پیام را درنخواهد یافت. تاریخ 36 ساله‌ی حاکمیتشان نیز مؤید آنستکه از همان نخستین روزهای بقدرت رسیدنشان تصمیم گرفتند، دیوار دیکتاتوری خود را با خون فرزندان آزادیخواه ایران و کردستان مستحکم نمایند. اما چە هنگام اطمینان حاصل خواهند کرد که تا مادرانی چون مادران منصورها و فرزادها وجود داشته باشند، پرچم آزادیخواهانه‌ی ملت کرد کماکان برافراشته‌ خواهد بود و آنها نیز بسادگی به مسند قدرت تکیه نخواهند زد!
منصورها، فرزندان مادرانی چون مادر خدیجه هستند، به همین دلیل در داخل زندانها نیز در اوج شهامت از مبارزه و فعالیت در راه رهایی ملت خود بازنمی‌ایستند. منصورها و فرزادها و فرهادها و شیرین‌ها، در آغوش مادرانی چون مادر خدیجه و مادر سلطنه پرورش یافته‌اند. به همین دلیل است که با افتخار به پای چوبه‌ی دار می‌روند. احساس همدردی امروز مادران مبارزان دربند و فرزندان جان برکف کردستان با مادر منصور آروند، یکبار دیگر به همە ثابت می‌کند که کردستان دربرابر آزادی ستیزان سرخم نخواهد کرد. همانگونه که مادران شهدا در دیدار با خانواده‌ی سرفراز منصور آروند و همدردی با آنها شعار می‌دادند که شهدا جاودانه‌اند! ما نیز می‌گوییم تا شما انسانهای مقاوم و با روحیه وجود داشته باشید، کردستان کماکان سرفراز و مقاوم باقی خواهد ماند!
استقامت و جانفشانی فرزندان آزادیخواه کردستان و روحیه‌ی والای مادران، خواهران و همسران نستوە آنها، اگر درمیان ملتهای دیگری غیر از کرد وجود می‌داشت، به خمیرمایه‌ی هزاران رمان بدل می‌گردید، اما متأسفانه افراد و طرفهای بسیاری، بسادگی از کنار گفته‌های این مادران می‌گذرند، درحالیکه هر آزادیخواه کرد و هر حزب سیاسی کردی باید کلمه به کلمه آنها را سرلوحه‌ی فعالیت خود قرار دهد.
جمهوری اسلامی ایران بیش از سه دهه است که غیر از آنکه گروه گروه زندانیان سیاسی و آزادیخواهان را از بین می‌برد، نه پیکر آنها را به خانواده‌هایشان تحویل می‌دهد و نه اجازه می‌دهد که مجلس ترحیم آنان برگزار گردد، حتی نشانی از محل دفن آنها دردست نیست. چنین امری بسیار آزار دهنده است و تحمل آن توان و روحیه‌ی بالایی را می‌طلبد. توان و روحیه‌ای که در خانواده‌ی سرفراز شهدا به چشم می‌خورد.
چه چیزی می‌تواند آلام این مادران را التیام بخشد؟
مادر منصور و همه‌ی شهدای کردستان خواهان وحدت صفوف و یکپارچگی نیروهای مبارز کردستان در مقابل دشمن بیگانه با هرگونه ارزش انسانی و بی پرنسیپی چون جمهوری اسلامی هستند.
سلام برشهدا و درود برخانواده‌های آنها بویژه مادران سرفرازشان.
درشماره‌ی٦٥٨ روزنامه «کوردستان» منتشر شده‌ است