خواهران و برادران گرامی!
همرزمان تلاشگر!
بە مراسم بزرگداشت تازەترین شهید مکتب آزادی در کردستان ایران، شهید منصور آروند خوش آمدید…
همانطور کە مستحضر هستید روز یکشنبەی گذشتە ٢٤خرداد ماە ١٣٩٤شمسی، جمهوری اسلامی ایران یکی دیگر از زندانی‌های سیاسی کرد، یکی دیگر از مبارزان ملت ما را ــ اینبار در زندان میاندوآب ــ اعدام کرد. همانند همیشە هم بدون اطلاع افکار عمومی، مراکز خبری، رسانەهای عمومی و خانوادەی او و پس از ستاندن جان او اینبار در تماسی با خانوادەاش بە آنها اظهار داشتند کە فرزندشان را اعدام کردەاند.
اینک ما در اینجا جمع شدەایم تا از یک مبارز، از یک قهرمان، از یک فعال تشکیلاتی حزب دمکرات کردستان قدردانی کنیم کە در ١٠ سال گذشتە تمامی توان و کوشش خود را برای ابراز وفاداری بە حزب دمکرات، برای فعالیت در راستای بە ثمر رساندن آمال و آرمانهای حزب دمکرات کردستان بکار برد.
برای کسانی کە نمی‌دانند منصور کە بود ــ اگر چە بخاطر استقامتش در زندان ــ بە سبب محکوم شدنش بە اعدام تا حد زیادی در افکار عمومی و برای مردم کردستان نام آشنا بود، باید گفت کە منصور آروند در سال ١٣٥٤ در مهاباد و در یک خانوادەی میهندوست کرد بە دنیا آمد. تا مقطع دیپلم تحصیل کردەبود و بە علت علاقەی زیادی کە بە ورزش داشت و بە این علت کە می‌خواست جوانان کردستان بە جای روی آوردن بە مواد مخدر و انحرافات اخلاقی کە جمهوری اسلامی می‌خواهد مستقیم و غیر‌مستقیم آنها را توسعە بدهد؛ برای اینکە آنها را جذب فعالیت‌های سالم حزبی کند، اقدام بە تأسیس یک باشگاە ورزشی نمودە بود. بە علت اهتمام بە پرورش جسمی و روحی جوانان، عدەی زیادی از جوانان مهاباد بە باشگاە وی روی آوردە بودند. او هم آگاهانە این کار را می‌کرد و می‌خواست جوانان هم از بعد روحی و هم از لحاظ جسمی و فکری انسان سالمی باشند و خود را برای خدمت بە جامعە آمادە نمایند، نە اینکە بە دام جمهوری اسلامی افتادە و بە ملت خود پشت کنند. همین موضوع عوامل و مأموران اطلاعات و دستگاەهای امنیتی رژیم ایران را نگران کردە بود کە شخصی با این خصوصیت و محبوبیت، می‌تواند شمار کثیری از مردم را بدور خود گردآورد.
بیش از دە سال پیش در اوایل سالهای هشتاد شمسی، منصور آروند با تشکیلات حزب دمکرات کردستان تماس گرفت و جذب حزب دمکرات کردستان گردید. تا زمان دستگیری‌اش هرآنچە از دستش برمی‌آمد برای حزب انجام داد. درسال‌های بعد تا آن اندازە فعال بود کە کمیسیون تشکیلات پیشنهاد دادە بود مانند کادرتشکیلات “مخفی” در داخل کردستان فعالیت کند، اما متأسفانە دستگیر شد و دیگر امکان‌پذیر نبود و یا نتوانست بە انجام وظایفی کە از عهدەاش ساختەبود، عمل کند.
در سال ١٣٩٠ شمسی دستگیر شد، در بهار ١٣٩١ بە اعدام محکوم گردید. علیرغم محکومیت بە اعدام، در زندان نیز نمونەی مقاومت و مایەی دلگرمی دیگر زندانیان بود. کسانی کە با او همبند بودند می‌دانند چە انسان مقاومی بود و چگونە محبوسین دیگر را برای مقاومت و تسلیم نشدن دعوت می‌کرد. درحالی کە محکوم بە اعدام بود، خانوادەاش تحت آزار و اذیت بودند، چرا کە حاضر بە تسلیم شدن دربرابر خواستەهای آنها نبود. چندین باربه بهانەی واهی او را بە زندانهای دیگر منتقل می‌کردند. سال گذشتە نیز بە علت نفوذ و محبوبیتی کە در بین زندانی‌ها داشت، مخصوصا در زمانی کە زندانی‌ها در زندان ارومیە دراعتصاب بەسر می‌بردند او را بە زندان مهاباد انتقال دادند، تا درکنارسایرزندانیان نبودە و نتواند بر دیگر زندانیان تأثیر بگذارد، حتی شایع کردە بودند کە حکم اعدام او را یک درجە تخفیف دادەاند، هرچند کە خود، این موضوع را باور نداشت. تا جاییکە امکان ارتباط با خانوادەاش را داشت، وفاداری‌اش را بە حزب خود و آرمانهایش نشان می‌داد. می‌دانیم کە جمهوری اسلامی تمامی توان و تلاش خود را بە کار می‌گیرد تا برای صدور حکم اشد محکومیت برای زندانیان، سند و مدرک و اعتراف بەدست آورد و برای شهید منصور همین شیوەی قهرآمیز را در نهایت شدت بکار گرفت تا از او اعتراف بگیرد، اما او هرگز حاضر نشد علیە ملت خود و همرزمانش موضعگیری کند، حاضر بە بازگو کردن تمامی رازهای درون سینەاش نشد، سرانجام رژیم خشم و نفرت خود را بر سر او خالی کرد و وی را از خانوادە، حزب دمکرات کردستان و ملتش گرفتە و بە شهادت رساند.
تا آنجا کە بە جمهوری اسلامی باز می‌گردد، اعدام موضوع تازەای نیست، اعدام با جمهوری اسلامی متولد گردیدە است و فکر می‌کنم تا زمانی کە این رژیم برسرکار است، اعدام‌ها هم ادامە خواهندداشت، زیرا این رژیم پایەهای حاکمیت خود را بر اساس تأمین رضایت مردم بنا نکردە است، رژیم می‌خواهد بە هر قیمتی کە شدە بقای خود را حفظ نماید، حتی اگر بە قیمت اعدام هر روزەی جوانان در کردستان و سراسر ایران باشد. اعدام بخشی از هویت جمهوری اسلامی است، لذا در سطح دنیا مقام اول را در اعدام جوانان دارا می‌باشد. از رژیم جمهوری اسلامی بە علت ماهیت دیکتاتوری و ضد بشری و مرتجعانەاش توقع می‌رود در آیندە نیز جوانان را مخصوصا بە خاطر تلاش و فعالیت در راە آزادی اعدام کند. تا آنجا کە بە ملت کرد و حزب دمکرات مرتبط است، ملت کرد اولین ملت و نخستین تشکل اجتماعی است کە تسلیم جمهوری اسلامی نشد، چرا کە جمهوری اسلامی آمادە نبود حقوق ملت کرد را به رسمیت بشناسد. از این رو از بدو تأسیس جمهوری اسلامی آنچە کە نصیب مردم کرد شدە عبارت بودەاست از سرکوب، یورش نظامی، از بین بردن فرزندانش چە در سنگرهای دفاع در کوهستانها و چە در داخل زندانها. برای حزب دمکرات کردستان هم فداکاری و شهادت رهبران، اعضا و فعالانش امر تازەای نیست. ما می‌دانیم مٶسس حزب دمکرات کردستان پیشوا قاضی محمد همراە با ابوالقاسم صدر‌قاضی و محمد حسین سیف‌قاضی و متعاقب آنها فیض‌اللەبگی‌های سقز و بوکان کە از تلاشگران جمهوری کردستان بودند از سوی رژیم پادشاهی اعدام گردیدند. با این وصف از روز آغازین تأسیس حزب دمکرات کردستان بە بعد اعدام فعالین و رهبران آن بە بخشی از عرف این حزب تبدیل شدە است. از زمانی‌هم کە این رژیم به روی کار آمدە است با نگاهی اجمالی می‌توانیم بگوییم کە صدها پیشمرگ و کادر، صدها عضو و دوست و هوادار دلسوز حزب دمکرات کردستان بە دلیل پشتیبانی از این حزب و بە خاطر اینکە در راە آرمانهای آن کوشیدەاند، بە زندان افتادە و جان خود را ازدست دادەاند. افرادی همچون کاک کمال دباغی، از اعضای کمیتە مرکزی حزب ما در زندان جمهوری اسلامی اعدام شدەاست، یا شهید کاک طە حق‌طلب یا افرادی کە از مسئولین کمیتەی شهرستان بودند مانند کاک منصور حق‌پور، افرادی کە کادر تشکیلاتی این حزب بودند، مانند کاک خالد خورشیدی، کاک رشاد حسینی، افرادی کە عضو سادەی حزب بودند، عضو اتحادیە جوانان بودند، تا آنجایی کە بە یاد دارم کاک رضا کریمی، کاک خالد شاطری و غیرە …. یعنی هرکدام از ما اسامی تعدادی از فعالان و اعضا و هواداران حزب دمکرات کردستان را بە یاد داریم کە در زندانهای رژیم جمهوری اسلامی و بە سبب وفاداریشان بە آرمانهای ملی کردستان و کرد و بە جرم دلسوزی برای ملت خود، اعدام گردیدەاند. اکنون نیز امر قابل انتظاری بود کە شخصی چون منصور آروند کە همانگونە پیشتر گفتیم از فعالین منظم و دلسوز و شجاع تشکیلات حزب دمکرات کردستان بود، آمادەی فداکردن جان و مال خود در راە حزب دمکرات کردستان بود، بە دلیل خدماتش بە حزب دمکرات کردستان از سوی جمهوری اسلامی ایران اعدام شود.
ما امیدوار هستیم کە سایر زندانیان سیاسی کە در زندانهای جمهوری اسلامی محبوس هستند، چە کرد یا غیر کرد و چە وابستە بە حزب دمکرات کردستان باشند یا سایر سازمانها و احزاب ، آزادی خود را بە دست آورند و بیش از این از سوی جمهوری اسلامی با مرگ مواجە نگردند. هم اکنون زندانهای جمهوری اسلامی مملو از زندانیان سیاسی، مخصوصا فعالین کرد است، همچنین فرصت را مغتنم می‌شمارم کە بگویم قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی در بند در زندانهای ایران وابستە بە حزب دمکرات می‌باشند. ما در زندان تلاشگر مبارز و متعهدی همچون عثمان مصطفی‌پور را داریم کە از پیشمرگان حزب دمکرات کردستان بود و در سال ١٣٧٠ دستگیر شد و تا امروز در بند جمهوری اسلامی می‌باشد و حتی برای یک لحظە هم شدە برای دیداری کوتاە و چند لحظەای با خانوادەاش از زندان بیرون نیامدە است. بعضی فعالین و تلاشگران دیگری هم همچنان در حبس هستند مانند کاک والی درودی، کاک عمر امامی، کاک محمد مرادی و کاک علی صالحی کە پیشمرگ حزب دمکرات کردستان بودند کە همگی آنها در سال 1375 در پی یک رویداد در مناطق جنوبی کردستان ایران بە اسارت درآمدە و تا حالا نیز در زندان یزد محبوس می‌باشند و اخیرا در سال جاری دو نفر از آنها در پی فوت چندین تن از بستگانشان برای چند روز اجازە یافتند کە با خانوادەی خود دیدار داشتە باشند. شخصی مانند کاک کمال شریفی تاکنون نیز در زندان بەسر می‌برد و بە حبس ابد محکوم شدەاست و از کمترین حقوق متعلق بە زندانی سیاسی محروم است. پیداست کە افراد دیگری نیز وجود دارند کە از آنها نامی بردە شود، اما بە علت کمبود وقت از ذکر آنها خودداری می‌کنیم. چیزی کە باعث یادآوری نام این افراد بود وضعیت ویژەی آنها و بی‌توجهی بسیاری از رسانەهای گروهی و حتی مراکز مدافع حقوق بشر و اغلب فعالین مدنی و بسیاری از طرفهای ذیربط نسبت بە افراد ذکر شدە ــ بە دلیل اینکە آنها پیشمرگه بودەاند ــ می‌باشد. در اینجا ضروری است بگویم کسانی کە می‌پندارند از افرادی کە پیشمرگه هستند و برای پیشبرد جنبش ملی کرد و برای آزادی ملت خود دست بە اسلحە بردەاند، اگر بە زندان افتادە و اعدام شدند، نباید دفاع کرد بە اشتباە رفتەاند. جالب است رژیمی کە با تمامی ابزار سرکوب می‌آید و مردم ما را قتل‌‌عام می‌کند، افراد را اعدام می‌کند، روستاها را ویران می‌کند وهزاران نفر از مردم کردستان را کشتە است، با توپ و تانک و هر وسیلەی تخریب و کشتارموجود بە جان مردم بیافتد و آنها را نابود نماید و اعمال شنیع خود را نیز توجیە کند، اما اگر روزی کسی کە برای دفاع از ملت خود ــ نە برای ارضاء حس آدم‌کشی ــ دست بە اسلحە بردە و از آزادی دفاع می‌کند و از ملت خود پشتیبانی می‌نماید، زخمی شدە و بە اسارت رژیم درآید، نباید از او دفاع شود؟
بە باور من شریفترین انسان‌ها و سربلندترین مبارزان آنهایی هستند کە با اسلحە از ملت خود دفاع می‌کنند زیرا کە از سر ناچاری اسلحە بدست گرفتەاند. بنابر این بی‌معنا است اگر بسیاری افراد از اشارە بە آن بخش از مبارزان کردی کە تصمیم گرفتەاند با استفادە از سلاح و تفنگ از ملت خود دفاع کنند، خودداری می‌ورزند. پاسداری از یک ملت، در نبردی آزادیخواهانە، پیشبرد آرمانهای والای انسانی با اسلحە، امری است مشروع، مخصوصا در کشوری کە مردم آن حق ندارند نمایندگان واقعی خودرا بە مجلس بفرستند، حق ندارند بە مبارزەی خیابانی دست بزنند و حق برپایی تظاهرات ندارند. لذا در اینجا فرصت را غنیمت می‌شمارم تا بگویم ما بە عنوان تلاشگران و اعضاء حزب دمکرات کردستان و سایر احزاب و گروه‌ها و سازمان‌هایی کە شماری از افراد کوشا و تلاشگرشان بە علت دفاع مسلحانە از ملت خود بە حبس افتادەاند، خطاب بە احزاب و سازمان‌های ایرانی، رسانەهای جمعی و مراکز مدافع حقوق بشر بگوییم کە این یک کوتاهی آشکار از سوی آنهاست کە این عدە از محبوسین سیاسی را فراموش کردەاند. آنها مرتکب خطایی نشدەاند، بلکە رژیم مقصراست کە فرصتی برای آنها و ملت کرد و برای احزاب و سازمانهایشان باقی نگذاشتە تا بە فعالیت‌های سیاسی و دمکراتیک و پارلمانی و صلح‌آمیز روی بیاورند. شاید بە منصور نیز این اتهام وارد شود کە قصد داشتە با استفادە از اسلحە مبارزەی مخفی و تشکیلاتی خود را بە پیش ببرد. این یک عکس‌العمل طبیعی در مقابل ایجاد مانع بر سر راە فعالیت‌های آزادیخواهانەی افراد است. این یک عمل رواست کە در موارد لزوم از اسلحە استفادە شود، مخصوصا در مقابل کسانی کە می‌خواهند بە مال و ناموس، جان، آزادی، کرامت، سلامت و حقوق آنها تجاوز کنند، استفادە از سلاح کاری مجاز و پسندیدە است.
حضار گرامی!
در اینجا ابتدا مراتب همدردی و تسلیت خود را بە شما تقدیم می‌دارم، چرا کە یکی از همسنگرانتان از سوی جمهوری اسلامی بشهادت رسید. منصور آروند سرفرازانە بسوی چوبەی اعدام گام برداشت و شهید شد و بە کاروان عظیم شهدای ملت پیوست. بە خانوادەی عزادار کاک منصور گرامی تسلیت می‌گویم، هم آن بخش از خانوادەی محترم آروند در مهاباد، والدین او، یکایک اعضای خانوادە مخصوصا همسر و جگرگوشەهایش، خواهران و برادران وی و هم آن عدە از خانوادە او کە در خارج از کشور زندگی می‌کنند. همانگونە کە ما در اینجا با آنان همدردی می‌کنیم، همرزمان حزبی ما با آنها همدردی کردە و در غم و اندوە آنان سهیم هستند.
سپاس و تشکر بی‌پایان نیز برای اهالی مهاباد کە از لحظەی انتشار اعدام منصور آروند مقابل خانەی آنها تجمع نمودە تا با خانوادەی آن شهید ابراز همدردی کنند. البتە شما نیز مستحضر هستید کە رژیم حاضر نشدە پیکر شهید منصور آروند را بە خانوادەاش تحویل دهد، زیرا می‌داند مردمی کە یک ماە پیش در اعتراض بە جمهوری اسلامی حماسە آفریدند، اگر پیکر شهیدی را کە از سوی جمهوری اسلامی اعدام شدە است بە آنها تحویل دهند، آنرا بە مناسبتی جهت ابراز همدردی و نشان‌دادن یک‌صدایی خود در اعتراض بە رژیم جمهوری اسلامی بدل خواهندساخت. آنها می‌دانند هر جایی کە پیکر شهیدی بە خاک سپردە شود از سوی مردم بە مکانی مقدس تبدیل می‌گردد. ازاینرو جنازەی این شهید نیز همانند سایر شهدا بە خانوادەاش تحویل دادە نشدە و معلوم نیست کە در کجا بە خاک سپردە خواهدشد. اما همانگونە کە مادر منصور ــ از طریق پسرش مطلع شدم ــ گفتە است برای ما مهم نیست پیکر منصور را تحویل بدهند یا نە، چرا کە منصور در هر جایی دفن شود، خاک کردستان است، جایی است کە منصور جان خود را در راە آن فدا کردەاست.
در اینجا سپاس خود را تقدیم کسانی می‌کنم کە در این مناسبت همدردی و پشتیبانی خود را با خانوادە شهید منصور آروند ابراز می‌دارند. تا آنجا کە بە ما مربوط است، هیچ کلام و گفتار و سوگنامەای نمی‌تواند جای خالی منصور را برای فرزندان، پدر، مادر وهمسر و خانوادەاش پرکند. اما چیزی کە آنها را دلخوش و آرام سازد اطمینان یافتن از این موضوع است کە ما جدی‌تر و مصمم‌تر از همیشە راە شهیدان، راە شهید منصور آروند، تازەترین شهید حزب دمکرات کردستان و ملت کرد را ادامە دهیم. آرمانهایی کە او و دیگر شهدا جان خود را در راە آن فدا کردند، تحقق بخشیم. پرچم مبارزه‌ای را کە منصور آروند و سایر همرزمانش درشهرمهاباد و درشرایط سخت و طاقت‌فرسا برافراشتە بودند، درکردستان ایران کماکان برافراشتە نگاە داریم.
سربلندی برای شهید منصور، خانوادەی وی و تمامی کسانی کە همچون شهید منصور جان خود را در راە ملت و آرمانهای والای خود می‌بخشند.
(ترجمه‌ی متن سخنرانی جناب آقای قادر وریا عضو دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان توسط آزاد کریمی صورت گرفته است).
درشماره‌ی٦٥٨ روزنامه «کوردستان» منتشر شده است
http://fa.kurdistanukurd.com/?p=1852
