آموزش زبان مادری از حقوقی است که در تمام بیش از ١٠٠ سال آموزش مدرن در ایران، نادیده گرفته شده است. این در حالی است که دست‌کم در چهار دهه گذشته، بر اساس قانون اساسی رژیم جمهوری اسلامی و طبق میثاق‌های بین‌المللی، ایران متعهد به اجرای برنامه‌های آموزش زبان مادری بوده، اما عملاً از اجرای آن سر باز زده است.
میرحمایت میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس از تهیه طرحی برای اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی مبنی بر تدریس “زبان محلی” در مدارس خبر داده و گفته این طرح ضرب‌الاجلی را برای دولت و برای اجرای این اصل تعیین کرده است.
طبق طرح مجلس رژیم، ضرب‌الاجلی برای دولت جهت عملیاتی و اجرایی کردن این طرح در استان‌های مختلف با “اقوام” گوناگون در نظر گرفته شده است.
میرزاده گفته وجود برخی ابهامات باعث اجرایی نشدن این اصل قانون بعد از ۴۰ سال شده است: “مثلا در برخی از استان‌ها چند قوم وجود دارد، معلوم نیست که باید برای این استان‌ها کدام ادبیات محلی و به چه زبانی تدریس شود. اگر ملاک اکثریت قوم در استان باشد سوال این است که وضعیت دانش‌آموزان از اقوام دیگر چه می‌شود؟ ” این اظهارات در حالی است کە رژیم جمهوری اسلامی طی مدت حاکمیت جنایتکارانەی خود نەتنها اجازەی تحصیل بە زبان مادری را ندادەاست، بلکە بە سرکوب خلق‌های ایران پرداختە و در این میان خلق آزادیخواە کرد کە خواستار حقوق و آزادی‌های مشروع خود بودەاند بیشترین سرکوب‌ها و جنایات را متحمل شدەاند.
شایان ذکر است بیش از ٦٠ درصد مردم ایران به زبانی جز فارسی حرف می‌زنند، اما تحصیل در ایران، به هیچ زبانی جز فارسی امکان‌پذیر نیست. تمامی مدارس در ایران، از مقطع اول دبستان (و پیش‌دبستانی) تا پایان متوسطه فارسی هستند و آموزش انگلیسی و عربی به‌عنوان زبان خارجی و زبان دین اکثریت، اجباری است.
