این تنها مردم مناطق مرزی کردستان نیستند کە بەدلیل فقر و فرودستی و نبود فرصت‌های شغلی بە کارهای شاقی چون کولبری روی می‌نهند. فقر و محرومیت مفرط بر بلوچستان سایەافکندە و مردم را بیش از هر زمانی درماندەکردەاست.
بندر چابهار و پروژه‌های سرمایه‌گذاری مشترک بین‌المللی دستاوردی برای مردم بلوچستان نداشته و ساکنان این استان همچنان از بیکاری رنج می‌برند و برای تامین معیشت به مشاغل کاذب و پرخطر چون “قاچاق سوخت” روی می‌آورند.
در بلوچستان بیکاران برای تامین هزینه زندگی با موتور یا وانت بار سوخت به کشورهای همسایه حمل می‌کنند. گاه شلیک ماموران مرزبانی و گاه تصادف اما باعث مرگ بسیاری از سوخت‌بران می‌شود. حسینعلی اکبری، دبیر اجرایی خانه کارگر ( از تشکل‌های کارگری وابسته به دولت) در سیستان و بلوچستان، سه‌شنبه سوم دی از تعطیلی پروژه‌های آبرسانی دشت سیستان و بلوچستان خبر داد و گفت: «تمامی کارگرانی که در این پروژه‌ها مشغول به کار بودند، بیکار شدند».
اکبری در ادامه شرایط کارگران در جنوب استان سیستان و بلوچستان که محل سکونت بلوچ‌ها است را «بسیار سخت» خواند و گفت که «مردم برای گذران امور زندگی مجبورند به قاچاق سوخت روی بیاورند».
به گفته او، روی آوردن بیکارها به «کولبری» و «قاچاق سوخت» سبب شده «روزانه یک تا دو نفر در جاده‌های استان به دلیل قاچاق سوخت در آتشی که از بی‌کفایتی مسئولان روشن شده است، بسوزند».
سیستان و بلوچستان از نظر شاخص‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی کم‌توسعه‌یافته‌ترین استان ایران به شمار می‌رود. نهادهای دولتی نرخ بیکاری در این استان را بیش از ۱۵ درصد گزارش کردند که بالاترین نرخ بیکاری در تابستان امسال بوده است. به گفته مقام‌های دولتی و نماینده زاهدان ۸۰ درصد مردم استان سیستان و بلوچستان هم زیر خط فقر قرار دارند.
