در ایران برغم آنکە بیشتر جمعیت این کشور کثیرالملە را غیر فارس‌ها تشکیل می‌دهند، اما تنها زبان فارسی زبان تحصیل است دانش‌آموزان سایر ملل ایران امکان و اجازەی تحصیل بە زبان مادری را ندارند. این امر موجب افزایش ترک تحصیل در میان دانش‌آموزان غیر فارس شدەاست.
بر اساس اصل ١٥ قانون اساسی جمهوری اسلامی استفادە از زبان‌های محلی در کنار زبان رسمی کشور در مقاطع تحصیلی آزاد است. با این وصف طی چهار دهەی اخیر مسئولان رژیم استفادە از این بند برای آموزش بە زبان‌های غیر فارسی در مدارس و بصورت رسمی امکان نداشتە و دانش‌آموزان غیر فارس ، باید تحصیلات خود را با زبانی آغاز کنند کە برایشان چندان آشنا نیست. این امر بویژە در روستاهای مناطقی چون کردستان، بلوچستان و استان گلستان و دیگر استان‌های غیر فارس موجب افزایش ترک تحصیل دانش‌آموزان خصوصأ در مقطع ابتدایی شدەاست.
در این رابطە بهناز شهنواز، کارشناس مسائل آموزشی، درباره علت ترک تحصیل دانش آموزان در مناطق بە گفتەی وی “دو زبانه” گفتەاست: “ترک تحصیل دانش آموزان در مناطق دو زبانه دلایل مختلفی دارد که مهمترین آن معلم است. دانش آموز ترک تحصیل می‌کند چون وقتی سر کلاس می‌رود متوجه درس نمی‌شود، معلمی که در مناطق دو زبانه تدریس می‌کند و به زبان محلی مسلط نیست مسلما باعث ترک تحصیل دانش آموز می‌شود”.
وی ادامه داد: “در جلوگیری از ترک تحصیل دانش آموز معلم رکن اصلی است و باید به این زبان های دوم مسلط باشد”. این اظهارات کە بخشی از واقعیت را بیان می‌کند، بە اصل مطلب و عامل اصلی ازدیاد ترک تحصیل نمی‌پردازد کە همانا ممانعت از تحصیل بە زبان مادری است. دانش‌آموزان غیر فارس باید هم درس فراگیرند هم یک زبان دیگر را کە از سوی یک معلم غیر بومی بیان می‌گردد. این مسألە بر اساس تمامی قوانین متعارف بین‌المللی، ازجملە اعلامیەی جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد کە ایران نیز یکی از امضاکنندگان آن است، نقض فاحش حقوق اولیەی انسان‌ها است.
