سکوت شهراها و دقت بیشتر زلزله نگاری

اقدامات مهار جهانی برای مقابله با کووید ١٩، به نظر می‌رسد جهان را بسیار ساکت‌تر کرده تا حدی که این سکوت، برای دانشمندان بسیار جالب توجه است.
خیابان‌های شهرها که زمانی شلوغ و سرشار از حرکت بود، اکنون سوت و کور شده و از حرکت باز ایستاده است. ترافیک بزرگراه‌ها به حداقل رسیده و کمتر کسی را می‌توان یافت که بیرون از خانه و ماوای خود باشد.

در سراسر جهان، زلزله شناسان، صدای لرزه نگاری محیطی را کمتر مشاهده می‌کنند بدین مفهوم ارتعاشات و نوسات ناشی از رفت و آمد خودرو، قطار، اتوبوس و افرادی که زندگی روزمره خود را دنبال می‌کنند، به شکلی کاملا محسوس، کاهش یافته که این کاهش نوسان، پوسته سطحی کره زمین را تا حدود بسیار اندکی ( اما قابل اندازه گیری) کمتر از دوره پیش از کرونا، به ارتعاش وا می‌دارد.
توماس لکوک ، زمین شناس و زلزله شناس رصدخانه رویال در بلژیک، در اشاره به این پدیده، گزارش داد که بروکسل از اواسط ماه مارس، زمانی که کشور شروع به اجرای تعطیلی مدارس و مشاغل و سایر اقدامات در راستای فاصله گذاری اجتماعی کرد، شاهد حدود ٣٠ تا ٥٠ درصد کاهش سر و صدای ناشی از لرزه‌های پیرامونی است. به گفته وی، این میزان سر و صدا با آنچه لرزه نگار شناسان در روز کریسمس ثبت می‌کنند، برابر است.
کاهش نویز در بروکسل، جلوه ویژه‌ای داشته به شکلی که لکوک و سایر زلزله شناسان قادر به ثبت و شناسایی زمین لرزه‌های کوچکتر و سایر وقایع لرزه‌ای هستند که برخی از ایستگاه‌های لرزه نگاری آن را ثبت نمی‌کردند.
ایستگاه‌های زلزله نگاری به طور معمول در خارج از مناطق شهری مستقر می‌شوند، زیرا کاهش سر و صدای ناشی از تحرک انسان، باعث می‌شود تا تکانه‌های ظریف موجود در زمین، آسان‌تر رد گیری شوند. وضعیت روزمره زندگی در شهرها و به عنوان نمونه در بروکسل، به گونه‌ای است که مرکز زلزله نگاری بروکسل معمولاً در ثبت تکانه‌های کوچکتر، مشارکتی ندارد. زلزله شناسان سعی دارند به عنوان جایگزین از مرکزی اطلاعات بگیرند که از لوله ای در اعماق زمین برای تا در یافت و ثبت زمین لرزه‌های بسایر کوچک لرزه نگاری استفاده می‌کند.