در ایرانی کە معضلات مردم از آمار و ارقام‌ها پیشی گرفتە، هنوز قاعدەای وجود دارد کە عدەای از جان کندن هم‌نوعان خود احساس رضایتی بیمار گونە دارند، نام این قاعدە “شکنجە” است.
در روز جهانی قربانیان شکنجە نگاهی می‌اندازیم بە درون سیاەترین سیاەچالهای تاریخ ایران کە با اتاق‌های گاز و کورەهای آدم سوزی آلمان نازی قصد رقابت دارد. دهەی شصت؛ قلع و قمع جمعیت چشم‌گیری از سیاسیون فعال در تمامی احزاب مخالف رژیم تحت شکنجەهای پنهان و آشکار.
۱٨ تیرماە ۱۳۷٨ حملەی نیروهای سرکوبگر رژیم موسوم به “لباس شخصی‌ها” به کوی دانشگاە کە تعداد زیادی دانشجو را مورد ضرب و شتم قرار دادند و تعداد زیادی نیز دستگیر شدند کە بیشتر آنان کماکان در این سیاە‌چال‌ها هستند و اکثرشان زیر شکنجە کشتە شدند.
زندانی بە نام کهریزک، مسلخی برای روزنامەنگاران، فعالان سیاسی و مدنی.
و اکنون کە جهان سمت و سوی مدرنیتە را پیش گرفتە و مجازات‌ها در قانون اساسی کشورها تغییر کردە اما شکنجەگران جمهوری تروریست اسلامی هیچ تغییری در قانون‌شان دیدە نمی‌شود.
محمود صادقی نمایندەی سابق مردم تهران در مجلس دهم ایران در افشاگری‌های اخیر خود می‌گوید: “از آنجایی که پیگیری برای آمار کشتەشدگان آبان ۹٨ با انتخابات و کرونا پیوند خورد، و از سوی دیگر جنبەی محرمانه و امنیتی هم پیدا کرد، کسانی که مطلع شدند ریسک اعلام آن را نپذیرفتند، من آمار ۲٤۹ یا ۲٥۰ نفر کشته را شنیده بودم که به آماری که آقای رحمانی فضلی و سازمان عفو بین‌الملل هم اعلام کرده‌اند نزدیک است.”
چە بسیار جوانانی کە مجال دیدن چشمان منتظر و خشکیدەی مادرانشان بە دروازەهای زندان‌ها را نیافتند، و پس از مدتی کوتاه از زمان بازداشت، جسد “خودکشی”شدەی آنان را تحویل خانوادەهایشان دادند و یا در حاشیەی شهرها و بنداب‌های متعفن از بوی هزاران جسد دیگر، رهایشان کردند.
همچنین در چند روز اخیر دو نهاد حقوق بشری “سازمان عدالت برای ایران” و “فدراسیون بین‌المللی جوامع حقوق بشر”، با صدور بیانیه‌ی مشترکی، خواستار توقف استفاده از اعترافات اجباری از سوی رژیم جمهوری اسلامی شدند.
گزارش مشترک این دو نهاد کە وبسایت “رادیو فردا” آن را منتشر کردە می‌گوید: “طی یک دهه‌ی اخیر دست‌کم اعترافات اجباری ۳٥٥ نفر و محتوای افتراآمیز علیه ٥۰٥ تن، از تلویزیون حکومتی ایران پخش شده است.”
و اما زنان فعال سیاسی، فعال حقوق کودکان، فعال مدنی، قومیتی و عادی را بە شکل فجیع شکنجە و بە آنان تجاوز می‌کنند. سکینە پروانە، زینب جلالیان، سهیلا حجاب، آتنا دائمی، نسرین ستودە، نرگس محمدی، چند نمونە از زنانی هستند کە در سیاەچالهای رژیم شکنجە می‌شوند. سهیلا حجاب و زینب جلالیان روزهاست دست بە اعتصاب زدەاند و سازمان‌های حقوق بشری در جهان تنها ابراز نگرانی می‌کنند، این شکنجە و آزارهایی کە بانوان فعال در زمینەهای مختلف متحمل شدەاند تنها مشتی است نمونەی خروار.
