سندیکاهای متحد (اِف اِس او – فرهنگیان) و اتحادیه‌ی سندیکائی برای همبستگی (سولیدر) کشور فرانسە اطلاعیەای را بانام “کشتار کولبران در ایران را متوقف کنید” منتشر کردند.
بین ۸ تا ۱۰ میلیون کورد، ساکنین مناطق کوردنشین ایران، سیاست‌های تبعیض‌آمیز و سرکوبگرانه‌ای را از سوی رژیم ایران متحمل می‌شوند. رژیم ایران هرگونه اعتراضات سیاسی و مطالبات خودمختاری-هویتی کوردها را به شدت سرکوب می‌کند. برای نگهداشتن مردم این منطقه در وضعیت بی‌ثباتی و فلاکت، رژیم مانع از توسعه‌ی اقتصادی منطقه شده، تقریباً هیچ صنعتی در این منطقه راه‌اندازی نشده، و سمتگیری تولیدات و منابع عمدتا برای مناطق مرکزی کشور است، بیکاری بسیار گسترده است. با توجه به نبود کم‌ترین فرصت اشتغال در منطقه، جوانان بە طور گسترده‌ای مجبورند به شهرهای بزرگ فارسی زبان مهاجرت کنند.
برای هزاران تن از ساکنان “ڕۆژهەڵات” (کوردستان ایران)، مرز عراق و ایران تنها منبع تٲمین معاش می‌باشد: کولبری یعنی مبادلات مرزی کالا، حمل اجناس بر کول انسان و یا بر پشت قاطر با عبور از کوه‌ها. انتقال انواع کالاها از کشورهای عراق و ترکیه به ایران، توٲم با مخاطرات بسیار. از پوشک بچه گرفته تا لوازم الکتریکی خانگی، از جمله پوشاک، پتو، لاستیک اتومبیل، چای، آنتن ماهواره، الکل، سیگار.
این کالاها در بازارهای شهرهای بزرگ از جمله تهران عرضه می‌شوند. هر روزه هزاران کارگر زن و مرد، از جمله کودکان و افراد مسن، برای آن که نانی به کف آورند و معیشت روزانه‌ی خود و خانواده‌شان را به سختی تٲمین کنند به پیشواز خطر می‌روند و در طول این مرزها جان خود را به مخاطره می‌اندازند. در صورت مرگ و یا زخمی شدن یک کولبر، خانواده‌اش دیگر هیچ منبع درآمدی نخواهند داشت. به لحاظ قانونی وضعیت کولبری مبهم است، گاه قانونی، گاه روا و گاه غیرقانونی، و منوط به حسن نیت مسئولان.
علاوه بر خطرات ناشی از کوه‌های صعب‌العبور و منطقه‌ی پر از مین‌های منفجر نشده، مرزبانان به سوی آنان تیراندازی می‌کنند و هر ساله بر تعداد تلفات می‌افزایند. تنها در طی سال ۲۰۱۹ رقم تلفات جانی کولبران ۷۹ نفر بوده و تعداد زخمیان به ۱۶۵ نفر می‌رسد. بە ندرت دیده شده که مرزبانان به خاطر این کشتارها محاکمه شوند. حتی از کشتار قاطران باربر هم ابایی ندارند. همچنین تعداد بسیاری از کولبران به مجازات زندان و یا جریمه‌های سنگین محکوم می‌شوند.
سرنوشت کولبرها پیامد عوامل چندی است: متأثر از مقوله‌ی دولت-ملت و سیاست‌های ادغام‌گرایانه‌ی حکومت مرکزی در مورد کوردها؛ و تأثیرات تحریم‌های آمریکا علیه ایران.
ما سازمان‌های سندیکایی فرانسوی اف. اس. او و سولیدر، توجه زنان و مردان کارگر و جامعه‌ی بین‌المللی را به فاجعه انسانی و اجتماعی کولبران جلب می‌کنیم. ما از دولت ایران می‌خواهیم که سرکوب کولبران و عمدتٲ کشتار آنان در مرزها را متوقف سازد، دولت باید آنان را به عنوان کارگران قانونی به رسمیت بشناسد تا بتوانند از حقوق مربوطه و امنینت برخوردار شوند”.
پاریس ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۰
فدراسیون سندیکائی متحد (اِف اِس او – فرهنگیان)
اتحادیه‌ی سندیکائی برای همبستگی (سولیدر)
