کارشناسان اقتصادی می‌گویند علاوه بر واردات بی‌رویه، قدرت خرید مردم ایران بسیار کاهش یافته است و عموم مردم دیگر توان استفاده از اقلام تولیدی سایر کشورها و حتی تولیدات درجه ١ و ٢ چین را ندارند.
فعالان بازار در ایران می‌گویند گرانی اجناس و نبود ثبات در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد به حدی بود که یکی از مسئولان وقت بیان کرد که ما قادر به کنترل بازار نیستیم و همین امر موجب شد تا بهای کالاهای تولیدی و وارداتی به شدت افزایش یابد.
براساس اعلام سازمان توسعه تجارت ایران در آن مقطع زمانی اجناس چینی از جمله لوستر، چراغ و روشنایی، تلویزیون، LCD، بادام زمینی، سیر، مجسمه، دستگاه ضبط و پخش، مایکروویو، گوشی تلفن همراه، آجر، ماشین رختشویی، پارچه، کیف مدرسه، چمدان، بلندگوی خودرو، ساعت، لیوان، کره، لامپ کم‌مصرف، قاشق و چنگال، پشم حلاجی‌شده، دستکش جراحی، سشوار، عروسک، میکروفن، باطری، بیل و کلنگ، ریش‌تراش، شانه، زیپ، بخاری برقی، تیغ، میخ، پونز، پیچ، اسباب‌بازی، آهن‌ربا، ذغال، شن و ماسه، عینک و عدسی، پارچه، چادر، روسری، دستمال گردن، ترازو، سیم خاردار، الکل، بازی‌های ویدئویی، کاغذ و مقوا، چسب، سبوس، هدفون، آچار، آرد و سویا، دستکش، شیلنگ، جوراب، کاشی، فرش، بلندگو، گاو صندوق، لاستیک و حصیر به کشور وارده شده است.
همچنین بر اساس آماری دیگر حجم برخی اقلام وارداتی به میزان ٨٣٠ تن مدادتراش و تیغه، 247 تن مدادپاک‌کن، ٧٨٠ تن میخ، میخ سر پهن و پونز، ٧٨٠ کیلو رخت‌آویز چوبی، ٧١٣ تن سیر، ٣٨٨ تن عدس، ١٨٤ تن زرد چوبه، ٤٨ تن نخود فرنگی، ١٦٠ تن قرقره و ماسوره، ١٦٠ کیلو خمیر بازی، یک تن انواع شمع، ١٤ تن سنگ پا، ١٦ تن واکس کفش، ١٠ تن زیپ و ٣٥ تن سوزن دوزندگی بوده است.
براساس آمار دیگری نیز میزان قاچاق کالا در دولت احمدی‌نژاد از رقم یک میلیارد دلار ابتدا به ٦ میلیارد دلار رسید و در انتهای این دولت نیز میزان قاچاق کالا به ٢٠ میلیارد دلار رسید.
