برگردان: ره‌وه‌ز
مدتی است به گونه‌ای مشهودتر از سالهای گذشته، برخی ایادی “پیدا و ناپیدا”می‌کوشند شخصیت فعالان سیاسی و مدنی کردستان ایران در داخل را زیر سؤال ببرند. این اعمال از طریق گوناگون به اجرا در می‌آیند، از جمله از طریق وسائل ارتباط جمعی همچون، تلفن و شبکه‌های اجتماعی و انترنتی. بطور مثال، در چند ماه اخیر، بویژه در شهر سنندج زنان و مردان ناشناس از طریق تلفن، با فعالان سیاسی و مدنی این شهر تماس گرفته و به آنان و خانواده‌هایشان اهانت می‌کنند.
در چند شهر کردستان، خصوصا در شهرهای مریوان، سقز، بوکان و مهاباد نیز شایعات ناخوشایندی پیرامون شخصیت‌های ادبی و فعالان اجتماعی پخش شده و سعی در خدشه‌دار کردن شخصیت این افراد می‌شود.
در این رابطه بررسی و تأمل بر دو جنبه‌ی این مسأله حائز اهمیت است.
1ـ ماهیت کسانی که عامل اجرای این توطئه هستند و اربابانشان بر همگان آشکار است. تردیدی نیست سیستم سرکوب و خفقان جمهوری اسلامی در پس این اقدامات شرم‌آمیز است و همچنین کم نیست مزدوران محلی‌ای که در این میان بکار گرفته می‌شوند.
2ـ دلیل تخریب شخصیت فعالان در داخل کشور:
دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی طی حاکمیت این رژیم هیچگاه از بازداشت و شکنجه و صدور احکام سنگین و دراز مدت و حتی اعدام فعالان سیاسی ابایی نداشته‌است. با این وصف همچنانکه شاهد هستیم، این رژیم نه تنها نتوانسته‌است فعالیتهای همه‌جانبه‌ی این پیش‌گامان جامعه‌ی کردستان را منکوب نماید، بلکه در مرحله‌ای نوین کنونی، فعالان و روشنفکران آبدیده‌ی کرد در کردستان ایران، این بارمنسجم‌تر از گذشته در همه‌ی زمینه‌های مختلف سیاسی، مدنی، فرهنگی، حفظ محیط زیست، آموزشی و ورزشی پا به میدان نهاده‌اند و به مردم و میهنشان خدمت می‌کنند.
به همین دلیل است که حاکمیت در صدد است از طرق دیگر، آن هم به خیال خود “در هم شکستن شخصیت فعالان داخلی کردستان”، به ترور شخصیت نخبگان کرد بپردازد. ولی هدف نهایی رژیم از این ترفند چیست؟!
تردیدی نیست طی چند سال اخیر، فعالیت مدنی در شکل و شیوه‌های گوناگونی چون فعالیتهای ادبی، هنری و زیست محیطی ، فزونی یافته و برپایی نشست‌ها، سمینارها و فستیوالهای مختلف که هدف از آن محافظت از زبان، فرهنگ، هویت ملی و… بوده، مسأله‌ی مبارزه‌ی مدنی را بیش از هر زمانی در کردستان ایران اعتلا بخشیده، بطوری که حتی موجبات خلق ایده‌ها و پرسشهای متعدد در بین احزاب و سازمانهای سیاسی کرد در خارج از کشور شده‌است.
بطور مثال می‌توان به مورد ذیل اشاره کرد:
اهتمام و ارج نهادن به فعالیت در داخل و تلاش در راستای گسترش مبارزه‌ی مدنی و اجتماعی در کردستان در چارچوب پروژه‌ی “روژهلات محوری” که به گفتمان حزب دمکرات کردستان تبدیل شد و از سوی فعالان داخلی نیز با استقبال روبرو گردید. فعالان داخلی در همه‌ی عرصه‌ها به سمبل جنبشی نوین در جامعه‌ی کردستان تبدیل شده‌اند. برخلاف دهه‌های گذشته که تنها نیروهای سیاسی در تبعید، جنبش آزادیخواهانه‌ی ملت کرد را پیش می‌بردند، در چند سال اخیر این فعالان داخلی هستند که نه تنها به بخشی از جنبش فوق بدل گشتەاند، بلکه آنان بودند که عملا در داخل رهبری این خیزش را در دست گرفته و در این میان متحمل پرداخت هزینه‌های گزافی نیز شده‌اند.
تحمل این هزینه‌ی گزاف و در عین حال ادامه‌ی فعالیت سیاسی و مدنی از سوی فعالان داخلی، شأن و جایگاه والایی به آنان داده‌است. امروز مردم کردستان، تنها احزاب و سازمانهای سیاسی در تبعید را رهبر و پیشرو خود نمی‌دانند، بلکه با دیده‌ی امید به کار و فعالیت فعالان داخلی می‌نگرند. برغم دور افتادن از کردستان و پاره‌ای مشکلات دیگر، نیروهای سیاسی کرد در میان مردم کردستان همچنان دارای پایگاه توده‌ای هستند، اما اینک در داخل نیز نیرو و پتانسیل قدرتمندی پدید آمده که توجه و امید مردم را به خود جلب کرده‌است.
لذا اگر به مقاصد شوم کارگزاران رژیم در کردستان که همانا تخریب شخصیت فعالان داخل است بنگریم، متوجه خواهیم شد که هراس رژیم در این خصوص از چیست.
جایگاه فعالان داخلی که بر پایه‌ی باور و اعتمادی است که امروز مردم بدین شیوه از مبارزه پیدا کرده‌اند و همچنین اعتماد و اعتقادی که فعالان داخلی در میان مردم برای خود به دست آورده‌اند، همان چیزی است کە رژیم را بە هراس افکندە و آن را بر آن داشتە تا بە توطئه‌ی خدشه دار ساختن شخصیت فعالان سیاسی متوسل شود.
دستگاەهای سرکوبگر رژیم در کردستان از طریق این توطئه می‌خواهند شخصیت این افراد را زیر سؤال ببرند و در نتیجه میان آنان و توده‌های مردم شکاف ایجاد کنند. ضربه زدن به پایگاه توده‌ای فعالان داخلی و تخریب اعتباری که آنان در میان مردم کسب کرده‌اند، هدف اصلی این ترفند است.
آنچه طی مدت چند سال اخیر آشکار گشته این است که رژیم جمهوری اسلامی برغم در پیش گرفتن دهها ترفند و توطئه، نتوانسته است اراده‌ی فعالان را در مبارزه‌ی داخلی از بین ببرد و با استفاده از همه‌ی ترفندها و فشارهای فزاینده، آنان را مأیوس و از میدان بدر کند.
درشماره‌ی٦٦٨ روزنامه «کوردستان» منتشر شده است
