به گفته منصور غلامی، ۹۰۰ تن از استادانی که «وضعیت علمی خوبی» دارند در سال ۱۳۹۸ ایران را ترک کرده‌اند. به اعتقاد وزیر علوم، فرار مغزها از جمهوری اسلامی دو دلیل دارد.
فرار مغزها یکی از معضلات بزرگ ایران در چهار دهه اخیر بوده است. تاکنون در باره تاثیر دانشمندان و پژوهشگران ایرانی در کشورهای بیگانه و همچنین زیانی که جامعه ایران از این معضل دیده گزارش‌های زیادی منتشر شده است.
اکنون وزیر علوم، تحقیقات و فناوری جمهوری اسلامی در این باره سخن گفته و تاکید کرده است که باید شرایطی فراهم شود تا «این هیات‌علمی‌ها که اغلب دارای شرایط خوبی هستند» به ایران بازگردند.
منصور غلامی درباره مهاجرت ۹۰۰ تن از استادان دانشگاه در سال ۹۸ گفته است: «بر اساس آماری که وزارت علوم از دانشگاه‌ها اخذ کرده است ۷۴۰ عضو هیأت علمی از کشور مهاجرت کرده‌اند و احتمالا این آمار مهاجرت ۹۰۰ استاد دانشگاه، تجمیعی بین وزارت علوم و وزارت بهداشت بوده است.»
غلامی معتقد است که برای مهاجرت فرهیختگان از کشور دو دلیل وجود دارد: شرایط اقتصادی و آمادگی کشورهای دیگر برای پذیرش این افراد که به گفته او «دارای رزومه علمی بالایی هستند».
به گفته وزیر علوم استادان ناراضی به شکل‌های گوناگونی از کشور خارج شده‌اند: «برخی مرخصی گرفته‌اند، برخی همه چیز را رها کرده‌اند و برخی‌ها برای فرصت مطالعاتی اعزام شده‌اند، اما در کشور مقصد مانده‌اند.»
غلامی می‌گوید، اگر دولت جاذبه‌های مالی را در کنار «سایر شرایط» برای فرهیختگان افزایش دهد، آن‌ها در کشور خواهند ماند.
او در باره «سایر شرایط» توضیح بیشتری نداده است.
دی ماه سال جاری هم ناهید خداکرمی، رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران گفته بود، بر اساس آمار سازمان ملل، در بین ۷۲ کشور در حال توسعه ایران از نظر فرار مغزها رتبه سوم را داراست.
مقصر دیگرانند؟
در سال‌های اخیر انتقادهای زیادی به فرار مغزها و کم‌کاری مسئولان برای جلوگیری از این پدیده صورت گرفته اما دولت همواره از پذیرش مسئولیت در این زمینه خودداری کرده است.
در آبان ۱۳۹۸ سورنا ستاری، معاون علمی و فناوری رئیس جمهور ضمن بیان این که سالانه تا ۴۰ هزار تن از تحصیل‌کردگان ایران را ترک می‌کنند گفت: «بحث فرار مغزها از آن کلاه‌های گشادی (است) که سر کشور گذاشته‌اند و من می‌دانم که این یک حرکت سازمان‌دهی شده است. یک شبکه‌ای دارد این را به جامعه ما تزریق می‌کند.»
