کودکان کار و خیابان، زبالەگردی و تبعات ناخوشایند آن، بە یکی از معضلات و ناهنجاری‌های ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی مبدل گشتەاست. معضلی کە برغم گذشت بیش از چهار دهە از حیات این رژیم، نەتنها لاینحل باقی ماندە، کە بر ابعاد و گسترەی آن افزودەشدەاست.
محمود علی‌گو، رئیس اورژانس اجتماعی ایران در یک برنامه تلویزیونی با موضوع «کودکان کار و خیابان» اعلام کرد براساس آمار وزارت کار در سال ۱۳۹۶، ۵۰۰ هزار کودک کار در سطح کشور وجود دارد که به سه دسته کودکان کار کارگاهی، کودکان کار در خیابان و کودکان زباله‌گرد تقسیم می‌شوند. بر همین اساس بیشترین کودکان کار از دسته کارگاهی هستند که کمترین میزان توجه به آنها شده است. به گفته رئیس اورژانس اجتماعی ایران «جمعیت کودکان کار در خیابان، قابل شمارش نیست و براساس آمار بهزیستی حدود ۱۴ هزار کودک کار در خیابان در کل کشور تخمین زده شده است. تعداد کودکان زباله‌گرد از دو دسته دیگر کمتر است و جزو مشاغل غیرمعمول و پرخطر به شمار می‌آید. براساس اطلاعات سازمان‌های مردم‌نهاد (ان جی او) در تهران حدود چهار هزار کودک زباله‌گرد وجود دارد.» محمود علی‌گو در ادامه این برنامه گفت: «در رابطه با کودکان زباله‌گرد با قاطعیت می‌توان گفت که این کودکان اکثر از اتباع و مهاجر کشورهای افغانستان، پاکستان و بنگلادش هستند. درباره کودکان خیابانی نیز پراکندگی نامشخصی وجود دارد.» رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس رژیم پیش ار این گفته بود: « ۱۳ دستگاه مسئول کودکان کار هستند اما بعد از ۴۲ سال هنوز آمار مشخصی از کودکان ارائه نشده و این باعث شرمندگی است.» مهدی عیسی‌زاده در ادامه افزوده بود: «یکی از شناخته‌شده‌ترین آسیب‌های اجتماعی کودکان کار خیابانی هستند بنابراین باید بهزیستی را ثروتمند و قدرتمند کرد و باید سازماندهی مناسبی در این راستا صورت گیرد.»
