بزرگترین نشست اقلیمی جهان موسوم به کاپ 26 که برای حفاظت از محیط زیست تشکیل می شود، امسال در گلاسکوی اسکاتلند سران کشورهای عضو را گرد هم آورد. دراین نشست کشورهایی که نقش بیشتری در تولید گازهای گلخانه ای دارند و عمده سوخت های فسیلی جهان را صادر یا تولید می کنند به همراه سران کشورهای صنعتی و صاحب سرمایه، راهکارهای کاهش آلایندەها را بررسی و تصمیم به اجرای آن می کنند.
جمهوری اسلامی با نقشی موثر در آلودگی محیط زیست یکی از کشورهای اصلی در این مجموعه است. با این توضیح که در گلاسکوی اسکاتلند نشست ها در سطح رهبران کشورها بود و روسای جمهور ملزم به حضور در آن بودند. اما ابراهیم رییسی با هراس از پیگردهای بین‌المللی همچون نشست نیویورک ترجیح داد حضور نداشته باشد و ریاست سازمان محیط زیست کشور را برای این نشست انتخاب کرد.
ریاست سازمان محیط زیست با این خیال که در این مجمع بین‌المللی هم می‌شود مظلوم‌نمایی کرد، پشت تریبون رفت و از تحریم‌ها حرف زد و چیزهایی بر زبان آورد کە سنخیتی با محیط زیست ندارند.
سخنان علی سلاجقه با این جمله شروع شد: “دولت و سازمان محیط زیست ایران که ریاست آن در سطح معاون رییس جمهور است، برای مقابله با پیامدهای تغییرات اقلیمی یک برنامه ملی بسیار بلند پروازانه را مد نظر قرار داده است. وقتی صحبت از همکاری های بین‌المللی و همه ذی‌نفعان در سطح جهان به میان می آید، متاسفانه کشور من با مانعی به نام تروریسم اقتصادی روبرو است.” وی همچنان یادآور شد که این برنامه ها رضایت و حمایت مقام رهبری را نیز کسب کردە است.
اکنون با شواهد موجود می‌توان بە راستی آزمایی اظهارات سلاجقه پرداخت که به قول خودش نماینده حکومت در این بخش اجرایی می‌باشد.
بە یاد داریم اظهارات نمایندەی مجلس در سال‌های پیش کە در خصوص لزوم ترمیم لایه اوزون فرمایش کرده بود: “اوزون به ما چه ربطی دارد؟ غربی‌ها پارەاش کردەاند و خودشان هم باید دوخت و دوز کنند آن را!” جمهوری اسلامی اتفاقا یکی از مولفه‌هایی را که هرگز در حفاظت آن خود را مسئول نمی‌داند، محیط زیست است.
از مصرف سوخت مازوت و زمین خواری‌های حکومتی گرفته تا اخیرا خرید و فروش کوه دماوند نشانی است از عدم دانش و فهم و پاسداشت محیط زیست. عدم مدیریت و سپردن کار به انسان‌های کار نابلد در این حوزه نکتەای نیست که شکی در آن وجود باشد. جمهوری اسلامی حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و دوستداران و پژوهشگران محیط زیست را بە زندان افکندە و مرگ مشکوک کاووس سید امامی، دکترای جامعەشناس هم در پی همین غرض‌ورزی رخ داد.
خشک شدن دریاچه ارومیه، خشکاندن تالاب های بزرگ کشور از گاو خونی گرفته تا هورالعظیم جنایتی بود که سلاجقه به خیال آنکه جهان چشمانش را بسته است، از آن حتی سخنی هم به میان نیاورد.
تجمع‌های اعتراضی کشاورزان از بوشهر گرفتە تا اصفهان و سایر نقاط کشور چیزی نیست که از نگاه کانون‌های سیاسی و زیست‌محیطی جهان پنهان مانده باشد.
زمان زیادی هم از آتش‌سوزی‌های زاگرس با قربانیانی که دوستدار محیط زیست بودند تا آتش را مهار کنند نگذشته است. فروش آب و خاک به کشورهای همجوار عربی از دسته گل‌هایی است که در کارنامە جمهوری اسلامی ثبت شده و این هم قابل انکار نیست.
رهبری که دائم با توهم توطئه مشغول مبارزه با دشمن فرضی است، پرواضح است وقتی کە انسان نزد او مفهوم حیات پیدا نمی‌کند، احترام بە فرآیندی چون محیط زیست دیگر جای خود دارد.
سلاجقه مامور حکومتی است که دروغ برای سخن‌پراکنی از شگردهای آن است و تصور می‌کند جهان هم به این ریاکاری بی توجه است و حالا برای تحریم این کشور اشک‌های خود را پاک می کند.
تحریم هم بازتاب اعمال خودخواسته این حکومت است که قصد کشورگشایی داشتە و آشوب در منطقه با هدف ازبین بردن اسراییل را سرلوحه رفتار خود قرار داده است. اصرار بر مالکیت انرژی هستەای نیز از نکات بارز سرمایه‌سوزی و ظلم به مردم و متعاقبا محیط زیست است که سران حکومت ایران همچنان بر آن اصرار می ورزند.
بر همگان پوشیده نیست که در این چهل و اندی سال نظام دیکتاتوری جمهوری اسلامی چه جنایت‌ها و ظلم‌هایی در حق آب و خاک این سرزمین مرتکب شد و در بزنگاه‌های بین‌المللی با مظلوم‌نمایی سعی بر رفع اتهام از خود نمود.
تصاویری اخیرا منتشر شد که خشک شدن هورالعظیم چه فاجعەای برای حیات گاومیش‌ها ببار آوردە است کە دیدنش دل هر بیننده ای را به درد می آورد، با این مضمون که به راستی آن سرسبزی و پرآبی چه برسرش آمد؟
سلاجقه قطعا به رهبرش که همه جا رد پای حمایت اوست، باید بگوید نابودی کشور و منطقه و ثروت اندوزی‌ات به تحریم ربطی ندارد، تو اگر مدعی هستی کمی به گاومیش‌ها آب برسان، محیط زیست جهانی پیشکش.
