در کنار دنیای تنش‌آمیز، سیاست‌زدە و رقابت‌های خصمانە میان سرنوشت‌سازان جهان، دنیای علم نیز کماکان درحال حرکت است و فارغ از ناملایمت‌ها بە تلاش خود برای هرچە بهتر شناساندن بشریت، کهکشان و کیهان و چگونگی پیدایش وجود ادامە می‌دهد، در این رابطە تلسکوپ فضایی «جیمز وب» ناسا روز شنبه چهارم دی از پایگاه پرتاب آژانس فضایی اروپا در گویان فرانسه به فضا پرتاب شد.
این تلسکوپ فضایی ساعت ۱۲:۲۰ دقیقه به وقت گرینویچ به فضا پرتاب شد و بعد از ۲۶ دقیقه از راکت پرتاب‌کننده خود به نام آریان جدا خواهد شد تا حرکت برای رسیدن به مدار مورد نظر در فضا را ادامه دهد.
بە گزارش ایران‌اینترنشنال و بر اساس اعلام ناسا قرار است قطعات جیمز وب در طول ۲۹ روز آینده در فضا از هم باز شوند تا بتواند ماموریت خود را آغاز کند. این تلسکوپ وقتی قطعاتش باز شود به اندازه یک زمین تنیس خواهد شد.
تلسکوپ جیمز وب یک ابراز انقلابی برای رصد کیهان به شمار می‌رود و دانشمندان امیدوارند که با این ابزار، دوره جدیدی از اکتشافات نجومی آغاز شود. هزینه ساخت جیمز وب حدود ۹ میلیارد دلار برآورد شده است.
بر اساس اعلام ناسا، یک ماه طول می‌کشد تا جیمز وب در مدار خورشیدی در فاصله‌ای تقریبا یک میلیون مایلی از زمین (تقریبا چهار برابر دورتر از ماه) به مقصد برسد.
مسیر مداری ویژه تلسکوپ جیمز وب، آن را در راستای ثابتی با زمین حفظ می‌کند به این معنی که سیاره زمین و این تلسکوپ پشت سر هم به دور خورشید می‌چرخند.
در مقام مقایسه، تلسکوپ فضایی هابل که ۳۱ سال پیش از جیمز وب به فضا فرستاده شد، از فاصله ۳۴۰ مایلی به دور زمین می‌چرخد و هر ۹۰ دقیقه یک بار از زیر سایه سیاره عبور می کند.
تلسکوپ جیمز وب به نام مردی که در دهه ۱۹۶۰ بر ناسا نظارت داشت نام‌گذاری شده و حدود ۱۰۰ برابر حساس‌تر از تلسکوپ هابل است و انتظار می رود درک دانشمندان از جهان و جایگاه ما در آن را عمیقا دگرگون کند.
جیمز وب عمدتا کیهان را در طیف مادون قرمز مشاهده می‌کند که به آن اجازه می‌دهد از میان ابرهای گاز و غبار که در آن ستاره‌ها متولد می شوند، نگاه کند.
آینه اصلی تلسکوپ جدید – متشکل از ۱۸ بخش شش ضلعی از فلز بریلیوم با روکش طلا و همچنین دارای منطقه جمع آوری نور بسیار بزرگ‌تری است که به آن امکان می‌دهد اجرام را در فواصل به مراتب دورتر نسبت به تلسکوپ هابل یا هر تلسکوپ دیگری مشاهده کند.
اخترشناسان می‌گویند جیمز وب می‌تواند نمایی اجمالی از کیهان را که قبلا کشف نشده بود، به نمایش بگذارد. آنها امیدوارند این تلسکوپ ستاره یا کهکشان یا سیاه‌چاله‌هایی که نزدیک به ۱۰۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمده‌اند را ببیند.
جدای از بررسی شکل‌گیری اولین ستاره‌های جهان، اخترشناسان مشتاق مطالعه سیاهچاله‌های بسیار پرجرم‌اند که تصور می‌شود مراکز کهکشان‌های دور را احاطه کرده‌اند.
