فعالان دانشگاهی و برخی رسانه‌های داخلی روز جمعه اول بهمن از اخراج دو استاد جامعه‌شناسی و فلسفه در دانشگاه‌های شهید بهشتی و صنعتی شریف تهران خبر دادند.
بر اساس این گزارش‌ها، محمد فاضلی جامعه‌شناس و استادیار دانشگاه شهید بهشتی، و آرش اباذری استاد فلسفه دانشگاه صنعتی شریف از این پس امکان حضور در این دانشگاه‌ها را ندارند.
«روزنامه شریف»، حساب کاربری روزنامه این دانشگاه در توییتر، اظهارات ابراهیم آزادگان، رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف، را بازتاب داده است که می‌گوید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری صلاحیت اباذری را رد کرده است.
ابراهیم آزادگان به دلایل وزارت علوم دراین باره اشاره‌ای نکرده و تنها گفته است که این وزارتخانه از ابتدا نیز مخالف جذب آرش اباذری در دانشگاه صنعتی شریف بوده که با رایزنی برخی اساتید این مشکل برطرف شده بود.
رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف همچنین در خاتمه اظهارات خود بر صلاحیت علمی آرش اباذری تاکید کرده و گفته که او «از سطح علمی بالایی برخوردار است و دانشجوها نیز از تدریسش در طول سه سال گذشته رضایت داشته‌اند».
آرش اباذری سال ۲۰۱۷ مدرک دکترای خود را از دانشگاه جانز هاپکینز ایالات متحده دریافت کرد که از معتبرترین دانشگاه‌های جهان محسوب می‌شود. «هستی‌شناسی قدرت هگل: ساختار سلطه اجتماعی در سرمایه‌داری» عنوان کتاب اوست که انتشارات دانشگاه کمبریج در سال ۲۰۲۰ آن را منتشر کرد.
همچنین وبسایت فرارو روز جمعه گزارش داد که دانشگاه بهشتی «حکمی مبنی بر عدم نیاز به محمد فاضلی، استاد جامعه‌شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشکده صادر کرده که این حکم به معنی اخراج وی از دانشگاه تلقی می‌شود».
این گزارش در ادامه به نقل از کانال تلگرامی باشگاه روزنامه‌نگاران ایران می‌گوید که حکم دانشگاه بهشتی دراین‌باره چهار ماه پیش صادر شد، اما امروز دانشجویان دانشگاه آن را رسانه‌ای کردند.
فاضلی در سال‌های گذشته رئیس مرکز امور اجتماعی منابع آب و انرژی و در سال‌های ۹۲ تا ۹۶ معاون پژوهشی مرکز بررسی‌های استراتژیک و مدیر شبکه مطالعات سیاست‌گذاری عمومی بوده است.
اخراج این دو استاد در شبکه‌های اجتماعی به عنوان «تسویه سیاسی» اساتید دانشگاه بازتاب پیدا کرده است. بیانیه انجمن علمی فلسفه دانشگاه تهران نیز که در رابطه با اخراج آرش اباذری صادر شده است به این دیدگاه اشاره دارد.
این بیانیه می‌گوید که برای اهالی فسلفه چنین شائبه‌ای به وجود آمده که «علت این اتفاق مسائل غیرعلمی و غرض‌ورزی‌های شخصی بوده است».
انجمن علمی فلسفه دانشگاه تهران در ادامه بیانیه خود تاکید کرده که «دانشگاه محل اجتماع آزادانه محققان است و نهادهای سیاسی حق هیچ‌گونه دخالت در امور داخلی آن را ندارند».
اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران با اغراض سیاسی و عقیدتی در طول حکومت جمهوری اسلامی عمر سابقه‌داری است که در دوره‌های مختلف شدت و ضعف داشته است. انقلاب فرهنگی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ نمونه شاخص آن بود که طی آن صدها استاد دانشگاه و دانشجو اخراج شدند.
همچنین در دو دولت محمود احمدی‌نژاد نیز اخراج دانشجویان و اساتید شدت بسیاری پیدا کرد و چهره‌های آکادمیک بسیاری به دلایل سیاسی حذف شدند.
