با بر روی کار آمدن ابراهیم رئیسی، حاکمیت جمهوری اسلامی بیش از هر زمانی یکدست شدەاست و درصدد است اندک مخالفت‌های موجود را نیز با حذف چهرەهای سیاسی و دانشگاهی مسکوت نماید.
گزارش‌ها از اخراج رضا امیدی، استادیار دانشگاه و پژوهشگر رفاه اجتماعی و آرزو رحیم‌خانی، استاد دانشگاه آزاد واحد شهرستان اندیمشک خبر می‌دهند.
شامگاه شنبه دوم بهمن ماه، منابع آگاه در دانشگاه علوم اجتماعی تهران از «منع تدریس» رضا امیدی، استادیار تعاون و رفاه اجتماعی در دانشگاه‌های علامه طباطبایی و تهران خبر دادند.
امیدی پژوهشگر حوزه رفاه اجتماعی است که در سال‌های اخیر پژوهش‌های متعددی را در این حوزه انجام داده یا مدیریت کرده است.
او عضو انجمن جامعه شناسان ایران و از منتقدان سرسخت کالایی سازی آموزش و سیاست‌های خصوصی سازی در ایران است.
در یک خبر دیگر هرانا، ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران از اخراج آرزو رحیم‌خانی، مدرس در دانشگاه آزاد واحد اندیمشک خبر داده است.
یک «منبع مطلع» که نامش فاش نشد در این باره به هرانا گفته است:
«ماه گذشته به صورت شفاهی به خانم رحیم‌خانی گفته شد که از دانشگاه اخراج است. ولی علیرغم مراجعه چندباره او، حکم اخراج به صورت کتبی به ایشان ابلاغ نشد و تنها گفتند که حکم محرمانه است. این در حالی است که حقوق این استاد دانشگاه از تابستان امسال قطع شده بود».
آرزو رحیم‌خانی هشتم تیر ماه سال جاری به همراه همسرش بازداشت و پس از نزدیک به یک ماه با قرار وثیقه آزاد شده بود.
در روزهای گذشته نیز منابع نزدیک به فعالان دانشجویی از اخراج آرش اباذری، مدرس فلسفه و محمد فاضلی، مدرس جامعه شناسی از دانشگاه‌ها خبر داده بودند.
محمد فاضلی که خبرگزاری فارس به نقل از «مقام های مطلع» مدعی شده بود اشتغال او در دانشگاه از ابتدا «غیرقانونی بوده»، بعداز ظهر روز شنبه به این رسانه نزدیک به سپاه پاسداران گفت:
درون دانشگاه گروه‌هایی وجود دارند که به هر وسیله ای مانع از اجرای امور استخدامی شدند و کار به جایی رسید که دانشجویان در ترم جدید متوجه شدند که هیچ واحدی برای بنده در دانشگاه ارائه نشده است.».
فاضلی پیش از این نیز یک مرتبه در سال ۱۳۹۰ از دانشگاه مازندران به دلیل آنچه که «حمایت از سران جنبش سبز» عنوان شد، از دانشگاه اخراج شده بود.
او گفته که پس از آن واقعه «به‌صورت یک استاد صفر و بدون سابقه و به‌صورت قانونی در سامانه جذب استاد وزارت علوم ثبت نام کردم و البته دو بار هم در سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ در دولت قبل، هیئت جذب دانشگاه، رأی منفی به درخواست من داده‌اند.».
روابط عمومی دانشگاه شریف نیز شامگاه شنبه دوم بهمن در واکنش به خبر اخراج آرش اباذری، در اطلاعیه ای مدعی شد «نامبرده از حدود سه سال پیش در تدریس برخی از دروس با گروه «فلسفه علم» این دانشگاه همکاری داشته و اخیراً متقاضی استخدام به‌عنوان عضو هیئت علمی این دانشگاه بوده‌اند. فرآیند استخدام ایشان، بر اساس روند قانونی وزارت علوم، منجر به نتیجه مثبت نگردید. با بازنگری مجدد نیز تغییری در نتیجه حاصل نشد. لذا، لازم است صراحتاً تبیین شود که نامبرده تاکنون رابطه استخدامی با این دانشگاه نداشته و شایعه اخراج ایشان از دانشگاه صنعتی شریف قویاً تکذیب می‌شود».
ابراهیم آزادگان، رئیس گروه فلسفه علم دانشگاه شریف در پیوند با خبر اخراج آرش اباذری گفته بود که «از ابتدای جذب دکتر اباذری مخالفت‌هایی با جذب او در دانشگاه وجود داشت. با کمک دکتر فتوحی و دکتر رشتچیان، توانستیم مشکلات جذب او در دانشگاه را رفع کنیم و پرونده را به وزارت علوم بفرستیم. وزارت علوم بعد از یک سال در نامه‌ای به ما اعلام کرد که دکتر اباذری صلاحیت عمومی برای جذب ندارد».
در شرایطی که وزارت علوم و مسئولان دانشگاه‌ها تلاش می‌کنند اخراج مدرسان را به «امور اداری» ربط بدهند، فعالان دانشجویی نسبت به آنچه که « تکرار تجربه پاکسازی» دانشگاه‌ها می‌خوانند، ابراز نگرانی کرده‌اند.
در سال‌های گذشته به صورت ویژه در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد تعدادی از استادان برجسته دانشگاه‌ها در سراسر ایران اخراج و یا از تحصیل منع شدند.
پیش از آن نیز در سال‌های نخست استقرار جمهوری اسلامی در اردی‌بهشت ۱۳۵۹ تحت عنوان «انقلاب فرهنگی» بسیاری از اساتید و دانشجویان از دانشگاه‌ها اخراج شدند.
فعالان دانشجویی اخراج استادان دانشگاه را نشانه‌ای از بازگشت به آن دوره و اقدامات حکومت برای آنچه که «اسلامی‌سازی دانشگاه‌ها» عنوان می‌کند، می‌دانند.
