دبیرکل آموزش بین‌الملل در نامه‌ای اعتراضی به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، ضمن محکوم کردن بازداشت و حبس خودسرانه ده‌ها تن از فعالان صنفی معلمان به دست نهادهای امنیتی در ایران، خواهان آزادی “فوری و بی‌قید و شرط” همه دستگیرشدگان شد.
در بخشی از این نامه آمده است که “حق تجمع مسالمت‌آمیز” و “حق ایجاد تشکل” از حقوق بنیادین محسوب می‌شود و از همین رو، دستگیری و بازداشت فعالان صنفی که از این حقوق استفاده می‌کنند، «سوء استفاده آشکار از قدرت است.”
دیوید ادواردز، دبیرکل آموزش بین‌الملل، در نامه خود به رهبر جمهوری اسلامی تاکید کرده است که حکومت ایران “باید به مطالبات مردمی و مشروع از طریق گفت‌وگو و سیاست‌گذاری پاسخ دهد و نه با توسل به سرکوب.”
این نامه در تاریخ دوم ژوئن (۱۲ خرداد) امسال به امضای آقای ادواردز رسیده و شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران آن را بازنشر کرده است.
ادواردز تصریح کرده است که این نامه را به نمایندگی از آموزش بین‌الملل خطاب به علی خامنه‌ای می‌نویسد تا به این وسیله، دستگیری ده‌ها نفر از فعالان صنفی معلمان ایران در روز یکم ماه مه، روز جهانی کارگر، را محکوم کند.
او افزوده است: “ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط همه دستگیرشدگان هستیم.”
آموزش بین‌الملل (EI) به عنوان فدراسیون جهانی اتحادیه‌های بخش آموزش، ۳۲ میلیون کارگر آموزش و پرورش را در ۱۷۸ نقطه دنیا از جمله ایران، نمایندگی می‌کند.
دبیرکل آموزش بین‌الملل در ادامه نامه خود به‌ویژه از بازداشت و حبس “ناعادلانه” شمار قابل توجهی از نمایندگان کانون‌ها و انجمن‌های صنفی فرهنگیان به دلیل “فعالیت‌های مسالمت‌آمیز” در نقاط مختلف ایران ابراز نگرانی است.
این نمایندگان عبارتند از: “جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، اسکندر لطفی، رسول بداقی، اصغر امیرزادگان، محمد عالیشوندی، محمدعلی زحمتکش، عبدالرزاق امیری، مهرداد یغمایی، حمید عباسی، غلامرضا غلامی کندازی، هادی صادق‌زاده، ایرج رهنما، مجید کریمی، مسعود فرهیخته، ایرج انصاری، وحید گودرزی، صلاح آزادی، شعبان محمدی و مسعود نیکخواه.”
این نامه همچنین، درخواست اتحادیه‌های بخش آموزش در سراسر جهان برای آزادی اسماعیل عبدی، دبیر پیشین کانون صنفی معلمان تهران، را تکرار کرده است. آموزش بین‌الملل در پایان خاطرنشان کرده است که از رهبر جمهوری اسلامی انتظار دارد برای آزادسازی این بازداشت‌شدگان “مداخله فوری” انجام دهد.
این اتحادیه جهانی کمتر از یک ماه پیش نیز، در بیانیه‌ای عمومی دستگیری و حبس فعالان صنفی معلمان در ایران را «توجیه‌ناپذیر» خوانده و گفته بود مسئولان حکومت جمهوری اسلامی به جای پاسخ‌گویی به مطالبات صنفی معلمان از جمله دستمزدهای پایین و بودجه ناکافی آموزش و پروش، تلاش دارند این اعتراض‌های مسالمت‌آمیز را سرکوب کنند.
در چند هفته اخیر، به‌ویژه در پی برگزاری تازه‌ترین دور اعتراضات سراسری معلمان در روزهای ۱۱ و ۲۲ اردیبهشت‌ماه امسال، موج گسترده‌ای از احضار و بازداشت معلمان و فعالان صنفی فرهنگیان در نقاط مختلف ایران آغاز شد.
معلمان ایران در این سال‌ها بارها در اعتراض به وضعیت معیشتی خود و بی‌توجهی حکومت به خواسته‌های خود تجمعات اعتراضی مسالمت‌آمیز برگزار کرده‌اند. تصویب ناقص طرح رتبه‌بندی معلمان، اجرا نشدن همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و سرکوب “مستمر و نظام‌مند” فعالان صنفی، به‌ویژه از محورهای اصلی اعتراضات معلمان در یک سال گذشته بوده است.
