با نگاهی بە تاریخچە جنبش دانشگاهی و دانشجویی در دنیا بە این نتیجە خواهیم رسید کە دانشگاە محور مقاومت و سنگر مبارزاتی و دانشجو اهرم فشار علیە نظام ارتجاعی دیکتاتوری و خواهان جامعە برابر و انسان محور می‌باشد.
فعالان جنبش دانشجویی از جمله روشنفکران جامعه محسوب می‌گردند و بالطبع قبض و بسط تابع جریان روشنفکری هستند. آن‌ها به تناسب این نقش خود دارای دغدغه‌های انسانی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هستند که با توجه به آن به موضع‌گیری در رابطه با مسائل حساس جامعه خود و جامعهٔ جهانی اقدام می‌کنند، بە صورت کلی از تفاوت‌های جنبش دانشجویی با سایر گروه‌ها این می‌باشد کە جنبش دانشجویی در صدد ایجاد تحولات یا اعمال فشار جهت کسب منافع خاص گروهی نیست و خواهان قدرت طلبی خود نیز نمی باشد، بلکه در پی فضاسازی و فشار برای پیدایش تغییرات در جهت حرکت به سوی منافع عمومی و آزادی کلی جامعه است.
قیام ستایش‌انگیز دانشجویان در هجده تیر ماە ۱۳۷۸، یک نقطه‌عطف در تاریخ جنبش دانشجویی از یک سو و در تاریخ مقاومت و مبارزه ملت های ایران در برابر سراب اصلاح‌طلبی ازسوی دیگر بود. چرا که ۱۸ تیر، بساط شعبده‌بازی “محمد خاتمی” را درهم پیچید و مانور اصلاح‌طلبی‌اش را که هدفی جز حفظ همین رژیم جمهوری اسلامی نداشت، کمرشکن نمود. فراموش نمی‌کنیم که “خاتمی” اولین‌کسی بود که به‌عنوان رئیس‌جمهور، فرمان سرکوب جنبش دانشجویی در ۱۸ تیر ماە را صادر کرد.
قیام ۱۸ تیر خیزش اعتراضی دانشجویان علیه اختناق رژیم جمهوری اسلامی بود که با شرکت گسترده مردم و جوانان دلیر از دیگر نقاط به سرعت به یک قیام بزرگ در تهران و هفدە شهر دیگر ایران تبدیل شد و به‌مدت یک هفته، رژیم ایران و ولایت فقیه را به‌لرزه درآورد.
طی سالهای گذشته، با وجود سرکوب ها و موانع رژیم جمهوری اسلای برای جلوگیری از برگزاری بزرگداشت این روز بزرگ اما همه ساله، سالگرد ۱۸ تیر، به روز اعتراض وخروش دانشجویان وجوانان دلیر ایران تبدیل شده و آنان فرصت را برای نشان دادن خشم فروخفته خود علیه رژیم ضدبشری جمهوری اسلامی غنیمت شمرده‌اند.
به‌این ترتیب جنبش ۱۸تیر، تنها محدود به ایام تیرماه سال ۷۸ باقی نماند بلکه در سالهای بعد نیز امواجی از خروش و خیزش به‌پا کردە است.
