بیست و دوم تیرماه هرسال برای کسانی که قلب شان با نبض کوردستان می‌تپد، روزی است تلخ و فراموش نشدنی.
مردی برای تمام فصول می‌تواند حکایت کوتاهی از نام دکتر عبدالرحمن قاسملو باشد.
قاسملو سال 1350 در کنفرانس سوم حزب دموکرات کوردستان به عنوان دبیرکل حزب انتخاب گردید و از آن پس تبدیل به چهرەای فعال و کاریزماتیک دراین عرصه و دیپلماسی بین المللی در خصوص مسئله ملی دموکراتیک کورد در ایران و کوردستان بزرگ شد.
جملەای از او همیشه مزین شخصیت سیاسی‌اش بود که می‌گفت؛ با اینکه همیشه از جنگ متنفر بودەام ولی برای آزادی مردمم، حکومت مرا بر خلاف میل باطنی به جنگ وادار کرد.
دکتر قاسملو در سقوط حکومت خودکامه پهلوی نقش بسزایی داشت و پس از انقلاب 57 با انگیزه خودمختاری برای کوردستان و آزادی و دموکراسی برای ایران به عنوان نماینده مردم آذربایجان غربی در مجلس خبرگان انتخاب گردید. انتخاب او و تفکر دموکراسی‌خواهی‌اش، مورد پسند خمینی قرار نگرفت و از آن پس خمینی موضعی خصمانه در مقابلش پیشه کرد.
قاسملو متفکری مدرن بود که به اعتقاد بسیاری از سیاستمداران برجسته، شایستگی رهبری ایران را نیز با کارآکتر کاریزماتیک خود دارا بود. او به انضمام زبان مادری خود کوردی، مسلط به زبان‌های انگلیسی، چکی، فرانسه، ترکی استانبولی، اسپانیایی و چند زبان دیگر بود.
با توجه به شواهد عینی که ایران پس از 57 در عرصه سیاست داخلی و بین‌المللی از خود به نمایش گذاشت، می‌توان به ضرس قاطع اذعان داشت که قاسملو می‌توانست از تمامی سیاستمداران انتخابی و انتصابی جمهوری اسلامی لیاقت بیشتر و بهتری در اداره ایران داشته باشد.
پس از دشمنی علنی خمینی با دموکراسی‌خواهی در کوردستان، درگیری‌ها و چالش‌های زیادی بر سر راه حزب دموکرات کوردستان ایران به رهبری دکتر قاسملو ایجاد شد و او ناگزیر به ترک ایران و استقرار در کوه‌های کوردستان عراق گردید. اما دشواری‌های راه مبارزه هیچگاه قاسملو و ملت تحت حمایت او را از پای نیانداخت و رهبرانی که پس از او سکان هدایت آزادی‌خواهی در کوردستان را به دست گرفتند، خسته و مایوس از جنبش نگردیدند. او در طول حیات خود به دلیل اعتقاد و باور به آرمان‌های تاریخ‌ساز هیچگاه جنگ‌طلبی را سرلوحه خود قرار نمی‌داد و همیشه برای صلح و آشتی و مصالحه راهکاری مناسب ارائە می‌نمود.
اما نکته حائز اهمیت طرف‌های مقابل او بودند که زبان دیپلماسی و صلح را بر نمی تابیدند و دائم بر طبل حذف می کوبیدند. رفتار متوحشانه و خصمانه جمهوری اسلامی در طول نزدیک به پنج دهه حاکمیت دیکتاتوری و مردم گریزش کاملا مبین این حقیقت است.
در مقابل با تمام مشقاتی که این حکومت خودکامه برای ملت کورد ایجاد کرده، حزب دموکرات کوردستان مستمرا نقش اساسی خود را در جنبش تاریخی آزادی خواهی کوردستان با صلح و آشتی پی گرفته و هیچگاه جنگ را راه حل نهایی نمی‌داند، اما هیچگاه نیز سر تسلیم در مقابل سرکوب و سیاست خصمانە جمهوری دشمنان حقوق و آزادی‌های ملت کورد فرو نیاوردە است. شاهد این ادعا روز پنج‌شنبه 22 تیرماه سال 1368 است. دکتر قاسملو که در بسیاری از موارد به پیامبر صلح و آشتی شهره است، دراین روز با پیشنهاد نمایندگان دولت وقت جمهوری اسلامی برای نشستی با هدف مرتفع کردن مشکلات و ایجاد راه حلی برای آینده کوردستان و ایران بدون سپر دفاعی به این جلسه پای نهاد.
رفسنجانی در خاطرات خود می‌نویسد دکتر قاسملو برای صلح کردن به آن جلسه پای نهاد و نباید آن اتفاق تلخ می‌افتاد که کار گروه های مخالف بود. اما از همان ابتدا و با توجهە بە تمامی شواهد و مستندات ثبت شدە در پلیس اتریش و نیز اسناد حقوقی واضح و عیان بود کە این اقدام تروریستی مستقیما توسط نظام تروریست‌پرور جمهوری اسلامی طراحی و اجرا گردیده و تبدیل به لکه ننگی تاریخی بر تارک رهبران این حکومت گردید. این مهم در پروندەی میکونوس نیز بر آن صحە گذاشتە شد.
اگر در ترور ٢٢ تیرماه ننگ و رسوایی بیش از پیش عاید جمهوری اسلامی و رهبران آن شد، اما در مقابل نام دکتر عبدالرحمن قاسملو تا ابد بر قلب و جان تمامی آزادی خواهان و ملت کورد حک گردید.
ابدی باد یاد و نام قاسملوی بزرگ… مردی برای تمام فصول!
