روز شنبه یکم آبان حسن روحانی در همایش «روز ملی روستا» اعلام کرد که دولت به تنهایی نمیتواند «موج بزرگ بیکاری» در ایران را مهار کند. حسن روحانی از مخالفانش خواست به گفتهی وی«دعواهای کودکانه» را کنار بگذارند و برای مهار بیکاری در ایران با دولت همکاری کنند.
روحانی در این همایش گفت: «بزرگترین مشکل کشور ما در سالهای آینده موج بیکاری است و تمام مشکلات کشور، ریشهاش به بیکاری برمیگردد.»
بر اساس آخرین آماری که مرکز آمار از نرخ بیکاری در ایران منتشر کرده، نرخ بیکاری در میان زنان تقریباً دو برابر مردان است. بیشترین نرخ بیکاری هم در گروه سنی ۲۰ تا ۲۵ سال است. در این گروه سنی، ۲۲ درصد مردان جوان و ۴۵ درصد زنان جوان ایرانی بیکارند. علاوه بر این، نرخ بیکاری در استانهای ایران هم تفاوت دارد. مرکز آمار در آخرین آماری که پاییز گذشته از نرخ بیکاری در استانهای کشور منتشر کرد، اعلام کرده بود که استان کرماشان بالاترین نرخ بیکاری در ایران را دارد.
رییس جمهوری رژیم در همایش یاد شده خبر داد که در سال جاری برای نخستین بار یک میلیون و ۲۰۰ هزار متقاضی شغل وارد بازار کار شده است و دولت قادر از عهده تأمین فرصتهای شغلی برای این موج نیست. حسن روحانی در اینباره به صراحت گفت: «با امکانات فعلی حتماً نمیتوانیم پاسخگوی این تعداد متقاضی کار باشیم.»
سال گذشته، وزارت کار اعلام کرده بود که بیش از ۴۰ درصد اقتصاد کشور قابل ردیابی نیست. کارشناسان اقتصادی معتقدند که نرخ مشارکت اقتصادی در ایران پائین است و میلیونها نفر از مردم ایران با وجود آنکه توانایی فعالیت اقتصادی دارند، اما معلوم نیست از چه راهی گذران میکنند.
شهیندخت مولاوردی، معاون رییس جمهوری هم اعلام کرده بود که نرخ بیکاری در میان زنان تحصیلکرده ایرانی بیش از ۴۰ درصد است.
برای مهار بیکاری در ایران، دولت روحانی میبایست در سال جاری ۴۰۰ هزار شغل ایجاد میکرد، اما در این زمینه توفیقی به دست نیاورد.
شایان ذکر است به پایان کار دولت روحانی بیش از هفت ماه بیشتر باقی نمانده و استعفای سه وزیر و ترمیم کابینه، دولت روحانی را در برابر جناح تندرو رژیم بیش از هر زمانی آسیبپذیر کرده است.
در آستانهی انتخابات ریاست جمهوری، تنش و رقابت میان جناحهای رژیم رو به گسترش نهاده و بر حجم انتقادات از دولت روحانی افزوده شده است.
در این رابطه حسن روحانی از رسانههای مخالف دولت خواست « از دروغ، اتهام، اختلافافکنی، ایجاد تفرقه و جناحبندیهای غیرضروری» دست بردارند و به جای «حرفهای صد من یک غاز» برای تخفیف بحران بیکاری تلاش کنند.







