برگردان: سروش
هفتادمین ساڵروز تأسیس حزب دمکرات کردستان
در خلال روزهای ١٣ ــ١١ آوریل١٠١٥ (٢٤ ــ ٢٢ فروردین ماه ١٣٩٤) پلنوم دوازدهم کمیته‌ی مرکزی منتخب کنگره‌ی ١٥ حزب دمکرات کردستان برگزارگردید. در این پلنوم مباحث مهمی مطرح شدند که هر کدام از آنها به نوبه‌ی خود حائز اهمیت بوده و باید بطور جداگانه مورد بحث و کنکاش قرار گیرند تا توصیه‌ها و پیام‌ها و رهنمودها به شیوه‌ی بهینه‌ای مشخص گردیده و در پرتو آنها، فعالیت روزانه‌ی خود را به پیش ببریم. در این سلسله مقامات تلاش می‌شود تا هر بار یکی از مباحث این پلنوم مورد تأمل و بحث قرار گیرد.
هفتادمین سالروز تأسیس حزب دمکرات کردستان:
در کردستان اعم از تمامی بخشهای آن هیچ حزب سیاسی‌ای وجود ندارد که از حزب دمکرات کردستان پر سابقه‌تر باشد. این حزب در ٢٥ مرداد ماە آینده، هفتادمین سال حیات خود را پشت سر گذاشته و وارد هفتاد و یکمین سال فعالیت خویش می‌گردد.
هفتاد سال فعالیت و مبارزه و پیگیری و تداوم بر سر راه و آرمان آزادیخواهانه‌ی ملی و ترقیخواهانه، بویژه آنکه این فعالیت و تداوم، محصول فداکاری فرزندان و حمایتهای بیدریغ مردم هم باشد، مایه‌ی افتخار است. حزب دمکرات کردستان حق دارد نسبت به دارابودن طولانی ترین تاریخ جنبش ملی و انقلابی کرد، به خود ببالد. اما بهتر خواهد بود که این حزب در آستانه‌ی این مناسبات و در هفتادمین سالروز فعالیت خود، تنها به برگهای زرین و نقاط قوت تاریخ خویش توجه نکند. جا دارد ضمن پرداختن به تمامی موفقیتها و افتخارات، ناکامیها و ضعفهای تاریخ خود را نیز مورد تأمل قرار دهد.
تاریخ هفتاد ساله‌ی حزب باید مشوق رهبران، مبارزان، فعالان و هواداران این حزب باشد تا در پی پاسخ به مجموعه سوألات جدی و مهم نیز باشند. به عنوان نمونە از خود بپرسند چگونه است که پس از هفتاد سال مبارزه‌ی این حزب و تغییر دو رژیم سیاسی از بسیاری لحاظ متفاوت از یکدیگر در ایران، هنوز تغییری جدی در دیدگاه حاکمیت ایران در قبال کردها ایجاد نگشته و ملت کرد در این کشور هنوز به حداقلی از حقوق خود نیز دست نیافته‌است؟ حقوقی که این حزب برای ملت کرد در کردستان ایران می‌خواهد، سنگین و نسنجیده هستند یا عیب کار در نحوه‌ی مبارزه و فعالیت در راستای تأمین این خواستها می‌باشد؟
در بخش اعظم تاریخ این حزب، رهبری و بخش علنی و کارگرترین آن، در تبعید و اکثریت قریب به اتفاق اعضای این حزب و خود حزب نیز در داخل ایران و کردستان ایران به شیوه‌ی مخفیانه و سری فعالیت کرده‌اند. هرچه این شرایط بدرازا کشیده شده‌است، تأثیر حزب بر جامعه کمتر و مشکلات داخلی حزب و موانع موجود بر سر راه فعالیت آن افزایش یافته‌است، لذا سؤال دیگر آنستکه این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت؟ و چگونه می‌تواند تغییر پیدا کند؟ باید سؤال دیگری را نیز به این سؤالات افزود: تاریخ این هفتاد سال، اگر از سویی تاریخ مبارزه و مقاومت بهترین فرزندان یک ملت علیه اشغالگران سرزمین‌شان و ناقضان ابتدایی‌ترین حقوق ملی و انسانی آنهاست، از سوی دیگر این تاریخ مالامال از رقابتهای درونی، عدم تساهل و انشقاق و از میدان بدر کردن و تخریب چهره‌‌ها و انرژی و پتانسیل و توانمندیها بدست یکدیگر است. در ادامه‌ی همین سؤال، برای افراد زیادی سؤال مهمتر این است کە حزبی کە بە همت وحدت‌طلبانش توانست در پنجاهمین سال حیات خود، اتحاد خویش را مجددا بدست آورد و با هر حکمت و مشکلی که بود برای مدت ١٠ سالی این وحدت صفوف را حفظ کرد، در آستانه‌ی شصتمین سال حیات خود سرنوشت خویش را بدست مخالفان اتحاد و انسجام سپرد و یک بار دیگر تخم انشقاق دیگری در آن پاشیدە شد و سرانجام برای بار دیگری دچار دوپارگی و انشقاق گردید. حال کە این حزب هفتادمین سال حیات خود را پشت سر می‌گذارد، آیا می‌توان ادعا کرد کە دمکراتها در تمامیت خود، با عظمت و قواره‌ی تاریخ خود همخوانی دارند و بدین زودیها قادر خواهند بود آرزوی مردم کردستان را که عبارتست از وحدت صفوف مجدد حزب دمکرات، تحقق بخشند؟
آتیه‌ی حزب دمکرات و پی ریزی یک آینده‌ی سیاسی نوین برای مردم کردستان ایران ، در گرو به خود آمدن و سازماندهی مجدد خویش از سوی پرچمداران و وارثان این تاریخ دور و دراز و یافتن پاسخ مناسبی برای سؤالات فوق است.
هفتاد سال تاریخ حزب، هفتاد سال مبارزه و فداکاری رهبران، کادرها، پیشمرگان و اعضای این حزب، هفتاد سال فعالیت سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و هفتاد سال فعالیت در شهرها و کوهستانها، در داخل زندانها و در تبعید، در سنگرهای پیشمرگی و در مجامع و محافل دیپلماتیک، حزب دمکرات را به شهر به شهر و منطقه به منطقه و روستا به روستای کردستان ایران گره زده‌است. هفت دهه است که حزب دمکرات بعنوان نخستین مدافع و اصلی‌ترین علمدار قضیەی مشروع ملت کرد در ایران شناخته‌می‌شود. این تاریخ و پیشینە، محبوبیت بی‌نظیری را برای حزب در میان ملت خویش و اعتبار ویژەای را برای حزب در خارج از چارچوب ملت خود به ارمغان آورده‌است. همه‌ی اینها و نیرویی که به شیوه‌ای عملی و بالقوه با حزب دمکرات همراه است، سرمایه‌ی بزرگی است برای فعالیت سیاسی در کردستان ایران و منطقه و جهان، مشروط بر آنکه دمکراتها مجددا یک حزب متحد را با تأمین ظرفیت همراهی با یکدیگر و تفاهم و درس گرفتن از خسارات و اشتباهات گذشته، بنیان نهند؛ مشروط بر آنکه نیرو و توان خود را به جای بهدردادن در اختلافات و کشمکشهای درونی، به پاسخگویی به معضلات و سؤالات و انتظاراتی اختصاص دهند که از خارج از حزب و در میان جامعه و در عصر حاضر متوجه‌ی آنها می‌گردد.
١٠ سال پیش هنگامی که به استقبال شصتمین سالروز تأسیس حزب دمکرات می‌رفتیم ، با اطلاع از نیات و تلاشهایی که در جریان کنگره‌ی سیزدهم و در پی این کنگره در راستای عقیم ساختن وحدت‌صفوف و اتحاد حزب احساس و مشاهده کرده و نسبت به آن رنج می‌بردم ، همین گفته‌های فعلی خود را با لحنی که با فضای آن زمان همخوانی داشت، ابراز داشته‌بودم. اکنون نیز همین گفته‌ها را تکرار می‌کنم، به امید آنکه آنهایی که آن هنگام سرمست از چیرگی بر رفقای خود، گوش شنیدن این گفته‌ها را نداشتند، اکنون و در پی مشاهده آثار زیانبار این گونه “پیروزی‌ها” و مغرورشدنها، کمی به خود آمده و بدور از تعصب و کوته‌بینی‌های آنزمان، به این پیام توجه نمایید:
“حزب دمکرات در شرایطی به دهه‌ی دیگری از مبارزه گام می نهد که تحولات و رویدادها در سطح بین‌المللی و منطقه‌ای در راستای پیشبرد مبارزه‌ی آزادیخواهانه و رشد جنبشهای خواهان دمکراسی و فدرالیزم و حقوق بشر می‌باشد. رژیم ایران نیز در زمره‌ی رژیمهایی است که جهت ایجاد تغییر و تحول تحت فشار داخلی و خارجی زیادی است. حزب دمکرات کردستان با داشتن گذشته‌ی پرافتخار و محبوبیت و نفوذ فراوان در بین مردم کردستان، با تجارب غنی و سرمایه‌ی معنوی و با اتخاذ شعار مناسب و امروزی، بدون تردید قادر خواهدبود در آغاز دهه‌ی هفتم از عمر خویش نقش بزرگی در مسائل سیاسی ملت و کشور ایفا کند و این جز با حفظ دستاوردهای گذشته و بویژه حفظ وحدت‌صفوف خویش و امیدوار نمودن مبارزان خود به آینده‌ی حزب میسر نخواهدشد.
حزب دمکرات در مقاطع مختلف حیات سیاسی خویش ثابت کرده‌است که در سطحی از مسئولیت و شایستگی سیاسی قرار دارد که انتظارات بجای مردم کردستان را برآورده سازد. در آستانه‌ی ورود به شصتمین سالگرد تأسیس خود نیز می‌تواند بار دگر با ثابت کردن این واقعیت بهترین عیدی را بە تودەهای میلیونی مردم کردستان کە دلهایشان برای مبارزات حزب دمکرات می‌تپد، اهدا کند. (*)
(*) ” کردستان” شمارە ٤١٥، ٣١ خرداد ١٣٨٤، مقالەی: ”بسوی شصتمین سالگرد تأسیس حزب”
درشماره‌ی٦٥٤ روزنامه «کوردستان» منتشر شده است
